After what happened last night, nawalan na ako ng gana makipag halubilo sakanila kaya umuwi na ako.
I didn't even had the chance to excuse my self, basta na lang akong umalis nang walang paalam... nag sorry naman ako sakanila. Babawi na lang ako sa susunod.
Pag-uwi ko kagabi ay nilinis ko na lang ang bahay ko.
I tried reaching Eve on the phone again, kahit noong nagmamaneho na ako pero hindi niya sinasagot.
It's not that I'm worried or what... Gusto ko siyang maka-usap at ipaliwanag kung ano mang mga narinig niya kagabi.
May parte sa'kin na natatakot sa naging reaksyon ni Eve.
Kaya heto ako't nagmamaneho papunta sa bahay nila para sunduin siya. Nagpaalam naman ako kay Mrs. Tafi na ako na ang maghahatid sakanya sa university niya.
Hindi ko maiwasang mapakagat labi sa tuwing pumapasok siya sa isip ko habang nagmamaneho ako. I really hate this god-damned feeling.
Hanggang sa makarating ako sa bahay nila. Tinanggal ko ang sunglasses na suot ko bago bumaba. Hindi ko na pinatay ang sasakyan ko.
Sakto namang paglabas ko ng sasakyan ay siya ring pagbukas ng pinto nila, revealing the girl who's bothering me so much.
Nagsalubong ang kilay niya nang dumako ang tingin niya sa'kin.
"Wait!" Pagpigil ko nung papasok na sana ulit siya.
"I–" I gulped. "I'll take you to the university."
"No need." Malamig na tugon neto.
"Please?" Pagpupumilit ko using my pleading voice. Nakita ko namang tila natigilan siya.
"Please, Eve?" Pagu-ulit ko.
Mabilis pa sa alas kuwatro siyang lumabas sa gate nila, I was about to welcome her pero umikot siya papunta sa passenger seat at halos marahas niya pang sinara ang pinto.
Napabuntong-hininga na lang ako bago pumasok sa driver seat na nasa likod ko lang.
Lumingon ako sakanya. My forehead creased nang makitang suot na niya 'yung seatbelt at nakatanaw sa bintana.
"Akala ko hindi marunong maglagay e..." Bulong ko pero sinigurado kong maririnig niya.
Instead of wearing my seatbelt too, I leaned forward to her at tinanggal ang seatbelt niya.
Magkasalubong ang kilay niyang lumingon sa'kin. May space pa naman sa pagitan namin kaya hindi kami ganon kalapit.
Without any further words, I clasped her seatbelt again bago bumalik sa kinau-upuan ko.
Nababaliw ka na, Elisa.
I bit my lower lip when I realized what just I did. Tinanggal ko ang nakasuot niyang seatbelt only for me to clasped it again.
Mabuti na lang ay hindi na niya pinansin iyon.
The whole ride was so silent. Wala ni isa sa'min ang nagtangkang magsalita, kahit ako.
Bobo ka ba, Elisa?
Kanina lang ay may tumutulak sa'king magpaliwanag dahil sa nangyari kagabi, tapos nang nagkaroon na ako ng chance, hindi naman ako makapagsalita.
Alas otso ang klase niya, 7:40 pa lang ay nasa tapat na kami ng university niya.
"Wait, Eve..."
Lumingon siya sa'kin with her bored expression, hinihintay akong magsalita.
"Ingat"
I bit my lower lip at nauna nang umiwas. Narinig ko naman ang pagsara ng pinto ng sasakyan ko.
