"What are you–"
"Oh, captain Sebastian. Nice to finally meet you, and congratulations to your new achievement." Pagputol niya sa sasabihin ko sakanya at tumingin sa likod ko.
Mariin akong napapikit bago lumingon sa likod ko. There, a man wearing her marine transportation uniform holding her white cap stopped beside me.
"Ms. Veronica Lexington..." That baritone voice echoes the whole area where we're standing. He offered his hand on the woman standing infront of us. Magiliw naman na tinanggap nung isa.
Dalawang beses akong humakbang pagilid para magbigay ng espasyo sa pagitan namin ni captain Sebastian.
Dumako ang tingin nila sa'kin parehas. I just raised my one brow bago sinuksok ang dalawang kamay sa bulsa ng denim short ko.
"Elis..." Ani ni captain Sebastian.
I lifted my head to see him. Binigyan ko siya ng ano nanaman?! look.
Tumikhim si Ms. Veronica kaya nawala ang atensyon ko sa isa. "Maiwan ko muna kayo."
I nodded as a respond, pero bago siya makalayo, may binulong pa siya sa'kin nang dumaan siya sa gilid ko.
"Think about what I said. Let's have a teamwork here."
Napabuntong-hininga ako at pasimpleng naikuyom ang kamay ko na nasa loob ng bulsa ko.
"Elis, long time no see."
I shifted my gaze on him again. "Long time no see, too. Congrats, captain Sebastian."
Ginaya niya ang position ko. Sinuksok din niya ang dalawang kamay sa bulsa ng uniform niya.
"How are you?" He casually asked.
"Fine." Tipid kong sagot.
"I heard from River that you grow a lot. Do you... still hate me?"
"Nakaraan na 'yun, Seb. Hindi na ako galit. Tsaka isipin mo na lang 'yung trabaho. We're okay now." Kalmado kong pahayag.
Sebastian and I are also highschool friends, trio kami non nila River. Ako 'yung kikay, at sila 'yung siga.
Nagulat na lang ako nang wala na siyang paramdam noong nag college kami, 'yun pala ay nasa ibang bansa na. Grabeng tampo rin ang naramdaman ko noon.
"We can still be friends, right?" He gently asked.
Napabuntong-hininga ako. "We can, Seb." Tipid kong sagot.
Tinatamad na akong magsalita. Palinga-linga pa ako sa paligid para hanapin ang girlfriend ko.
"Uh, captain–"
Napaigtad ako nang bigla niya akong niyakap. Napahawak ako sa maskulado niyang dibdib, at nang matauhan ako ay sinusubakan ko siyang itulak.
"Seb–"
"I miss you, Elis. Just for a minute."
Puwersahan ko siyang tinulak, at nang magtagumpay ako, walang pasabi-sabi akong tumalikod.
Kaso saktong pagtalikod ko ay siyang may humapit sa bewang ko.
"Captain Vanderbilt, congratulations." It was my girlfriend's voice.
Her voice, it wasn't normal. It was dark and life-threatening. Animo'y galit siya.
"Thank you, Ms. Evelien." I heard Seb responded.
Hindi na ako nag-angat ng tingin sa mukha niya. He's taller than me, maybe 3 or 4 inches.
"May I get my girlfriend? Excuse us." My girlfriend responded so possessively.
