No spoilers for this chapter⚠️
"Give me your car keys!" I commanded on Ms. Veronica. She shook her head, indirectly saying that she disagreed with what I'm going to do.
"Please! Paki-usap.... gusto ko siyang m-makita kahit n-ngayon lang..." I begged. Kulang na lang ay lumuhod na ako sa harap niya.
Ang bigat na bigat na ng puso ko. Kailan ba 'to matatapos? Pangatlong araw na akong walang tigil sa pag-iyak. Ang sakit na.
Kaya ba hindi niya pinadala ang sasakyan ko kasi alam niyang mangyayari 'tong mga 'to ngayon?
"No, Elisa. Hindi mo alam kung si Evelina 'yung gising ngayon." She persistence.
"Wala akong pakealam! Gusto ko siyang makita!" I said with anger consuming me.
She sighed in defeat. Kinuha niya 'yung susi niya sa bulsa ng pants niya at inabot sa'kin. Walang pagdadalawang isip ko iyong kinuha at tinakbo ang distansya patungo sa sasakyan niya.
Wala na akong pakealam kung mukha na akong timang ngayon. People are looking at me with their worried eyes.
Pinunasan ko ang mukha ko at pilit na pinapatahan ang sarili through wiping my tears.
Ang lalim na rin ng gabi at nagsisimula ng makita ang mga bituin sa kalangitan.
I opened the car's machine. Nakita ko pa sa side mirror sila Mr. James at Ms. Veronica na nakatayo sa entrance ng police station, animo'y pinapanood ang pag-alis ko.
Walang pagdadalawang isip kong pinaharurot ang sasakyan. I opened my original phone to track Zoe's location.
I hacked her phone while driving. Pabalik-balik ang tingin ko sa daan at sa cellphone ko.
Walang hiya kong ginamit ang kalsada na para sa mga ambulansya lang. Nakita ko pa ang paghabol sa'kin ng traffic enforcer at parang may tinawagan.
Patuloy pa rin sa pag-agos ang luha ko pero hindi na katulad ng kanina na sobra-sobra ang pagtulo.
Nang makitang nandoon pa rin sila sa hotel, kaagad kong niliko ng direksyon ang sasakyan papunta doon sa hotel.
My pumpkin suffered enough. Nadamay siya sa kasalanang hindi naman niya ginawa. She's innocent. Kung pwede lang ihiwalay si Evelina sakanya ay ginawa ko na.
I can't imagine my pumpkin's pain all throughout out those years without me. She never experienced childhood.
Kahit nasagot na ang ibang katanungan sa isip ko, may hinahanap pa rin akong sagot na ang girlfriend ko lang ang makakasagot.
I caused traffic all the way my ride. Pero wala na akong pakealam sa kanila o kung may na disgrasya man dahil sa'kin. I'm willing to pay trillion for it.
I was fucking hurt right now. Kung nasasaktan ako, alam kong ganon din ang girlfriend ko.
I didn't bother to park the car nang makita ko ang dalawang police car sa tapat ng hotel. 'Yung mga tao sa loob ay nagchi-chismis'an na rin.
Tinakbo ko ang distansya papunta sa elevator ng hotel. Nakita kong hinabol ako ng guard at ang reception, pero huli na ang lahat dahil sarado na ang pinto ng elevator.
Hindi ako mapakali habang naghihintay na tumunog ang elevator. Kaba, sakit, at galit ang nararamdaman ko ngayon.
Nang tumunog ang elevator at bumukas ang pinto. Lakad-takbo ulit ang ginawa ko makapunta lang sa room number niya.
Halos manlumo ako sa naabutang sitwasyon. Muli nanaman tumulo ang luha ko.
Halos anim na pulis ang nakapalibot sakanya. Halos sabay-sabay din silang lumingon sa'kin, even her.
