"Well, you're right. Pero sometimes it depends. Lam' mo babes, doktor lang ako.
Hindi ako bato. Pareho din ang pakiramdam ko sa lahat na mga babae sa mundo.
And sometimes.. scientifically proven, we get turned-on rin to things, kahit weird stuff, if I may add. Just like that. Boom."
Bahagyang naiintindihan ko ang aking asawa. Siguro nga talagang tao lang siya na nagpapakatotoo.
Siguro nga nasisiyahan siya sa ganun. Kung yun ang punto, sino ba ako, sila, o ang buong mundo para humusga.
Lahat may tinatagong libog. Kahit, pari, madre, mga santo, santo papa, sundalo, teacher, bata, matanda - - at oo kahit doktor.
"Ok." Tumango-tango ako.
Medyo napalingon na sya sa akin.
Kailangan kung i-test ang mindset niya sa kanyang opinyon, kaya itinudo ko na.
"Andito na rin lang naman tayo, what if, pagbigyan natin sila.. one time lang." Sabi ko na may pag aalangan.
Napatingin siya sa mga mata ko. Malalim.
Umiling ang ulo.
"I don't know babes. Parang not good idea. Ang sabi ko, I fantasize about it sometimes. I never imagined doing it for real. Parang mali."
Hinawakan ko ang kanyang kamay. Pinisil.
"Well, baka lang makatulong tayo. Or the other way around, matulungan tayo.."
Muli siyang napalingon sa bintana ng kanyang upuan. Napapikit. Saka umiling.
"Dios kung mahabagin Jason, why are we talking about this. God!" Mahinang sabi nito.
----------
Limang araw matapos ang usapang yun, hindi na maitatago na naging malaking palaisipan sa aming mag-asawa ang paksang ito.
Nakaka praning isipin, gabi-gabi kahit hindi kami nag uusap hindi ito maalis sa aming utak.
Medyo nagkaka-alangan na kami sa isat isa. Tila nababasa ko sa mata ni Kim na sesenta porsiento ng iniisip niya, gusto niya magkatotoo.
Trabaho ko ang magbasa ng probabilities, kaya hindi ito bago sa akin.
Kaya nung gabing yun na matutulog na kami, walang pag uusap na nangyayari.
Nakikiramdam lang sa dilim ng buong silid. Bigla akong naalimpungatan at nagsalita.
