The Sickly Beauty Substitute Called It Quits

Rozdział 9

Tym razem nie tylko służba pałacowa była oszołomiona. Shang JunLin, który stał tak blisko Shen Yu, nie wyczuł w nim najmniejszego śladu strachu.Shen Yu drżał, ale nie dlatego, że się bał. Przypominało to raczej intensywne podniecenie związane z napotkaniem czegoś niezwykle interesującego.Bez namysłu Shang JunLin puścił dłoń ściskającą podbródek Shen Yu. Shen Yu potrząsnął głową i poskarżył się ściszonym głosem: 

-Uszczypnąłeś mnie.

 Shang JunLin nie mógł przestać patrzeć na skórę, którą właśnie chwycił. Był już zabarwiony lekką warstwą szkarłatu.... Taka delikatna.Niespodziewanie na jego twarzy pojawił się błysk niezdecydowania. Oczy Shen Yu rozbłysły zainteresowaniem. Wstał, powoli podszedł do Shang Junlina i przysunął mu rękę do ucha. Głosem, który słyszeli tylko oni dwaj, powiedział: 

-Czy Wasza Królewska Mość czuje się winny?

 Shang JunLin złapał Shen Yu za ramię, by powstrzymać go przed zbliżeniem się. 

-Shen Yu, przekraczasz swoje granice — skarcił go ściszonym głosem. 

- Wasza Wysokość, proszę mi wybaczyć. Shen Yu wyprostował się i pokłonił formalnie. 

Shang JunLin nie był pewien, dlaczego, ale kiedy zobaczył, że Shen Yu nagle zachowuje się w ten sposób, poczuł nutkę straty. Ukrywając niespokojne emocje, wziął Shen Yu za rękę i poprowadził go na bok łóżka, by usiadł.

 - Czy naprawdę jesteś zły na tego cesarza?

 Shen Yu: -Czy Wasza Wysokość chce usłyszeć prawdę czy kłamstwo?

 Shang JunLin: -Ten cesarz nie lubi ludzi, którzy kłamią.

 Shen Yu: -Prawda jest taka, że... Nie jestem zły. 

Shang JunLin w to nie wierzył. -Zachowujesz się, jakbyś był zły. 

-Cóż, prawdę mówiąc, na początku byłem trochę zły. Shen Yu uniósł rękę i wskazał niewielką odległość między kciukiem a palcem wskazującym. — Tylko trochę. Ale już się nie złoszczę. 

Shang JunLin ponownie odwrócił głowę Shen Yu w jego stronę, ale tym razem był ostrożny ze swoją siłą i unikał zranienia Shen Yu. Spojrzał w oczy Shen Yu, jakby próbował zajrzeć w głąb jego serca. 

– Naprawdę? 

— Jak mógłbym ośmielić się okłamywać Waszą Wysokość? Shen Yu pozwolił mężczyźnie przyjrzeć się swojej twarzy. Zaciekawiony, zapytał: -Dlaczego Wasza Królewska Mość mi nie powiedział?

 – To nie była ważna sprawa. Shang JunLin unikał skupionego wzroku Shen Yu. -Lekarz powiedział, że twoje ciało potrzebuje odpoczynku, aby się zregenerować. Nie warto było robić sceny przed tobą z powodu czegoś takiego.

 Czy to ze względu na jego zdrowie? Shen Yu był zaskoczony. Ciepły prąd wzbierał w jego sercu. Dorastał z chorowitym ciałem, ale od najmłodszych lat nie poświęcano mu uwagi ani troski. Czy to w tym życiu, czy w poprzednim, niewielu ludzi dbało o jego dobre samopoczucie.Jakby zdając sobie sprawę, że może powiedział za dużo, Shang JunLin dodał:

-Ten cesarz również bał się, że będziesz miał koszmary i zakłóci to twój sen. 

– Nie martw się, Wasza Wysokość. Z Waszą Wysokością u mego boku nic nie jest w stanie mnie przestraszyć. Shen Yu nie próbował się dalej wtrącać. Uśmiechając się, pochylił się bliżej mężczyzny i oparł głowę na jego ramieniu. 

– Ten cesarz odkrył, że nie boisz się niczego ani na niebie, ani na ziemi. Czując nieznany ciężar na ramieniu, usta Shang Junlina lekko się uniosły.