පහුවදා උදේ මං නැගිටල එලියට යද්දි දිල්කි ගෙදරින් ගිහින්..ඒක නම් හිතට සහනයක්..ඒත් ඒ ගිය ගමන මොන ප්‍රශ්නයක් ඇති කරයිද කියල මට හිතාගන්න බෑ..
"ආන්ටි ..අංකලුයි මල්ලියි ගියාද ?"
මං ඇහුවෙ සේරා ආන්ටිගෙන්.අන්දු නැන්ද වැඩ කරන දිහා බලන් සේරා ආන්ටි කුස්සියෙ ලොකු කතාවක්..අංකලුයි මල්ලියි කොහොමත් උදේම යනව..මට කලින්..මට ඕන වුණේ එයාල ගිය එක ගැන අහන්න නෙමේ....දිල්කි ගිය විදිය අහගන්න.
"ඔව් පුතේ ........අන්දු , පුතාට කිරි එකක් හදන්න "
"ම්..ආන්ටි දිල්කිත් ගියාද ?"
මං සැකෙන් වගේ අහද්දි ආන්ටි මං දිහා බැලුවෙ නලලත් රැලි කරන් පුදුමෙන් වගේ...මට හිතෙනව දිල්කි මං ගැන එයාලට මොනව හරි කියලද කියලත්
"ඔව්නෙ පුතේ...අපි දෙන්නත් මේ කතා වුණේ ඇයි ගියෙ කියල..උදේම අපිට කතා කරල යනව කිව්වට හේතුවක් කිව්වෙ නෑ..මහත්තය බස් එකට ගෙනිහින් දාන්නම් කිව්වත් පයින්ම ගියෙ එපා කියල...මට හිතාගන්න බෑ අපෙන් මොනව හරි වරදක් වුණාද කියල..."
" ..එයාට මොනව හරි හදිසි වැඩක් ඇති ආන්ටි."
"හ්ම්..එහෙම තමයි අපිත් හිතා ගත්තෙ..මොනව වුණත් මං නන්දනී නංගිට කෝල් එකක් දුන්න.."
ආන්ටි මැඩම්ව මතක් කරද්දි නම් මගෙ පපුවත් ගැස්සුණා...දිල්කි ගිහින් මොනව කරයිද..
"පොඩි මහත්තය කිරි එක "
අන්දු නැන්ද කිරි කෝප්පය අරන් ලගට එනකම්ම මං දන්නෙ නෑ...විජේ මාමයි අන්දු නැන්නදයි මට කියන්නෙ 'පොඩි මහත්තය' කියල...අන්දු නැන්ද දැක්කම මට මතක් වෙන්නෙ බේබිලගෙ ගෙදර වැඩ කරන කුසුම් නැන්ද..සමහර විට දෙන්නම එකම රස්සාව කරන හින්ද වෙන්න ඇති.
"පුතා පරක්කු වෙනව නේ...ඉක්මනට ලෑස්ති වෙන්න..අන්දු ..පුතාට ඉක්මනට කෑම එක ඔතල දෙන්න.."
සේරා ආන්ටි කිව්වෙ කුස්සියෙන් යන ගමන්..ඒත් මගෙ හිත තාමත් කැරකෙන්නෙ දිල්කි ලග..මැවිල පේනව ගෙදර ගිහින් හැමෝටම කියල හැමෝම මට බනින විදිය..
"මොකද බන් සීයට අරන් දාහට දීල වගේ..මොකක් හරි කේස් එකක් ද?"
කේමාල් අයිය ඇහුවෙ මගෙ කරට අත දාන ගමන්.අද අපිට ශූටින් තිබුණෙ කලුතර පැත්තෙ ලොකේශන් එකක..ඒ එක්කම බෝධිය ලගත් ශූට් එකක් තිබ්බ..අපි හිටියෙ බෝ මළුව ලග.
YOU ARE READING
දෑස නිසා
Non-Fictionප්‍රතික්ශේපවීම් ගොඩක් මැද එකම එක ආදරණීය පිළිගැනීමක් ඇති ජීවිතේ හිනිපෙත්තටම යන්න..
