මං ලූෂන් අංකල් ගෙ පිටිපස්සෙන් ගිහින් සාලෙ පුටුවකින් ඉඳගත්තෙ හිතට ආපු කුතුහලයත් එක්කම..මැඩමුයි සේරා ආන්ටිත් ඉන්නව..හරියට ඉන්ටව් බෝර්ඩ් එකක් වගේ...මොන වගේ හේතුවක්ද කියල හිතාගන්න බෑ..මං සද්ද නැතුව බලන් හිටියෙ අංකල් කතා කරන්න පටන් ගන්න කම්..සාලෙ තිබ්බෙ අල්පෙනෙත්තක් බිම වැටුණත් සද්දෙ ඇහෙන තරම් නිහඬ බවක්..ලූෂන් අංකල් උගුර පෑදුවෙ ලොකු කතාවකට මුල පුරන්න වගේ..
"පුතා..ඔයා දැන් දන්නවනෙ ඔයා ගෙ අක්ක හදා ගත්තෙ අපි කියල..?"
"ඔව් අංකල් "
"ඔයාගෙ තාත්තට තිබ්බ ආර්ථික අපහසුකම් එක්ක තාත්ත හොඳටම කැමති වුණා දුව අපිට දෙන්න..ඇත්තටම සීදේවී දෝණි...අපි දෙන්නට පුදුම ආදරයක් තිබ්බෙ ..අපිත් පණ වගේ හදාගත්තෙ දෝණිව..එයා අපිට නැති වුණ එක අපි දරාගත්තෙ කොහොමද කියල අදටත් අපිට හිතාගන්න බෑ..තාමත් දැනෙන්නෙ අපි එක්ක ඉනනව වගේ"
අංකල් කියාගෙන ගිහින් ටිකක් නවතිද්දි මං බැලුවෙ සේරා ආන්ටියි මැඩමුයි දිහා..ඒ දෙන්න සද්ද නැතුව බිම බලාගෙන..අංකල් ආයෙමත් සාලෙ තිබ්බ නිහැඬියාව බින්දෙ තැනින් තැන සුදු වුණ රැවුල අතින් පිරිමදින ගමන්..මට මතකයෙන් අයින් වෙලත් මේ තරම් දුකක් දැනෙනවනම් පැය විසි හතරම ලගින් හිටපු එයාලට මොනතරම් දුකක් දැනෙනව ඇත්ද..
"ඉතින් පුතේ ඔයා එයාගෙ සහෝදරය කියල දැනගත්තම අපි දෙන්න ගොඩක් සතුටු වුණා..දෝණිගෙ සහෝදරය හරි අපිට හම්බුණා කියල..මං ඔයාගෙන් ඉල්ලිමක් කරන්න හදන්නෙ..ඔයා ඒකට කැමති වෙයිද අකමැති වෙයිද කියල අපිට හිතා ගන්න බෑ..ඒත් මේක අපි දෙන්න ගොඩක් හිතල ගත්ත තීරණයක්"
"මොකක්ද අංකල් ?"
"ම්...පුතා කැමති නම් අක්ක හිටිය වගේ අපේ ගෙදර ඉන්න පුළුවන්..අපේම දරැවෙක් විදිහට...."
ලූෂන් අංකල් එකපාරටම කියද්දි මට හිතාගන්න බැරි වුණා..ඒ කියන්නෙ එයාල මාව දරුකමට හදාගන්න හදන්නෙ..බලාපොරොත්තුවක් නැතිව ආපු ඒ යෝජනාවට මගෙ හිතේ තිබ්බෙ ලොකු හිස් බවක්..
"අපිට නයනා නංගි කිව්ව පුතා හම්බවුණ හැටි...ගෙදර ගියාට පස්සෙ මිස්ටර් වීරසේනත් එයාගෙන් පුතාට වෙච්ච අසාධාරණය ගැන අපි එක්ක කිව්වෙ ගොඩක් දුකෙන්.."
YOU ARE READING
දෑස නිසා
Kurgu Olmayanප්‍රතික්ශේපවීම් ගොඩක් මැද එකම එක ආදරණීය පිළිගැනීමක් ඇති ජීවිතේ හිනිපෙත්තටම යන්න..
