පහුවදා හවස මං පාර්ටියට යන්න ලෑස්ති වෙද්දි බේබිත් ලැස්ති වුණේ මට වැඩිය උනන්දුවකින්..ඒ වෙලාවෙත් මට හිතුණෙ බේබි ඉන්නවනම් හොදයි කියල....බේබි තෝරල දීපු මෙරැන් පාට ශර්ට් එකයි ඩෙනිමයි ඇදල කොණ්ඩෙ උඩට හදල කරට සුදු යකඩ මාලෙත් දා ගත්තෙ ඒකට අමුතු පෙනුමක් එන හින්ද..බේබි සාමාන්‍ය ටී ශර්ට් එකක් ඇදල...
"කොල්ලගෙ ලස්සන"
බේබි කිවවෙ කණාණාඩිය ඉස්සරහ හැඩ වෙවී හිටපු මාව පිටිපස්සෙන් බදාගන්න ගමන්...මං එයාගෙ අත් දෙක මගෙ බඩට තව ටිකක් තද කර ගත්ත..
"බේබි?"
"ඇයි?"
"මං තනියම යන්නම්..ඔයා මහන්සි වෙන්න එපා.."
"ඔයාට බෑ..."
"එහෙම නෑ..දැන් මට අවුරැදු දහ නමයක්...පොඩි නෑනෙ..තනියම ගිහින් එන්න පුළුවන් "
"ඔයාගෙ මැනේජර් මොකද? ..එයත් යනවද?"
"නෑ බේබි....මගෙ ඩ්‍රාම එකේ ශූටින් ඉවර හින්ද සහන් අයිය එයාව තාවකාලිකව වෙන ඩියුටියක් පවරල...ඒ හින්ද මේ දවස්වල මට නිදහස්..."
" තනියම ගිහින් කරදරයක් වුණොත්...?"
"නදිතුයි, නිලානුයි යනවනෙ..උන් දෙන්න එදා සිද්ධියෙන් පස්සෙ මං එක්ක ඉන්නෙ යාලුවො වගේ.."
"උන් දෙන්න කොහොමද විශ්වාස කරන්නෙ ?"
"ඒ කියන්නෙ බේබිට මාව විශ්වාස නැද්ද ?"
මං අහද්දි එයා කණ්ණාඩියෙන් මං දිහා ටිකක් වෙලා බලන් හිටියෙ උත්තරයක් නොදීම..
"බේබිට මාව විශ්වාස නෑ නේ?"
"එහෙම එකක් නෑ."
"එහෙනම් ඉතින් ..මට තනියම යන්න පුළුවන්.."
මං කිව්වෙ බේබිගෙ අත් ඇතුලෙ ඉඳන්ම එයාගෙ පැත්තට හැරෙන ගමන් ...එයා මූණත් බැරෑරැම් කරගෙන මං දිහා බලන්..මං දන්නව බේබිට මාව විශ්වාසයි කියල..ඒත් මට ඕනෙ වුණේ තනියම යන්න..
"මං කරදරයක් නැතුව එනව..අනිවාර්යෙන්ම."
මං කියද්දි එයා මගෙ ඇස් දිහා ටිකක් බලන් ඉඳල තොල් දෙකට ලං වුණා. ඒ උණුසුම තිබ්බෙ තත්පර ගාණක්... එයා ගෙ තොල් දෙක ලං වුණේ මගෙ නලලට ..
YOU ARE READING
දෑස නිසා
Non-Fictionප්‍රතික්ශේපවීම් ගොඩක් මැද එකම එක ආදරණීය පිළිගැනීමක් ඇති ජීවිතේ හිනිපෙත්තටම යන්න..
