Πήγα στο σπίτι και είχε πολύ ησυχία, μάλλον ο Ian κοιμάται...
Πήγα στην κουζίνα και έφτιαξα λίγο καφέ και κάθισα στο ψηλό σκαμπό του πάγκου της κουζίνας "ουφ..."
Ευτυχώς ξεκιναγα από αύριο δουλειά γιατί σήμερα βαριέμαι τόσο πολύ και νυστάζω εξαιτίας του Ian! Ήπια μια γουλιά καφέ και όπως κάθε φορά τσουρουφλιστηκα...
O Max ήρθε πίσω μου και άρχισε να γαβγιζει "σσστ αγόρι μου!" προσπάθησα να τον ηρεμίσω αλλά τίποτα.. Θα πρέπει να κατουριεται.. Του έβαλα το λουρι και τον έκανα μια βόλτα στο τετράγωνο, γυρίσαμε σπίτι και είχε ηρεμίσει όμως ο καφές μου είχε κρυώσει, έπλυνα την κούπα και κάθισα στο σκαμπό.. Πφ...βρμαι!
Έκανα γύρους με το σκαμπό και έκανα γύρους μέχρι που ζαλιστηκα, έχασα την ισορροπία μου και έπεσα από τον σκαμπό, έκλεισα τα μάτια μου και περίμενα να πέσω "άνοιξε τα μάτια σου! " άνοιξα τα μάτια μου και ειδα τον Ian "Ian?" με σήκωσε πάνω και έπιασε το κεφάλι του "πονάει πολύ το κεφάλι μου!" "θες έναν καφέ?"
"ναι... Ευχαριστώ! " μου απάντησε, κάθισε στον σκαμπό που καθόμουν και εγώ του έφτιαξα καφέ!
"ορίστε..." του έδωσα τον καφέ και κάθισα στον μέσα σκαμπό, ήπιε μια γουλιά και μετά με κοίταξε αρκετά πριν μιλήσει "δεν ξέρω αν σου έκανα κάτι χθες αλλά συγνώμη!δν ξέρω καν πως ήρθα μέχρι εδώ!"
"όχι δν έγινε τπτ, ο Νίκος και ο Λούκας σε έφεραν.." του είπα και χαμογέλασα "θα πάω για τζοκινγκ, να πάρω και τον Max? " με ρώτησε "ν..ναι άμα θέλει και τον αντεχεις. ! "
Σηκώθηκε και πήγε στο δωμάτιο του, φόρεσε από κάτω μια φόρμα μέχρι το γόνατο και μια μπλούζα αμανικη, βσκα πρέπει να ήταν φακελάκι... Και φυσικά αθλητικά, τον χαζεψα λίγο μέχρι να βάλει το λουρι στον Max "λοιπόν...Θα φύγω!" "οκ!"
Ντιιινννν ντοοοοοοννν
"ανοίγω εγώ!!" μου ειπε και πήγε μέχρι την πόρτα
