Κάθισα λίγη ώρα στο δωμάτιο μου, μετά από μισή ώρα μου είχαν φύγει τα νεύρα, βγήκα από το δωμάτιο και έψαχνα τον Ian.. Δεν ήταν στο σπίτι, είχε φύγει... Φυσικά, τι περίμενα... Να ειναξ εδώ?Θα είναι σε καμία τσουλα του...
Κάθισα στο πάτωμα πίσω από το καναπε και αγκάλιασα τα πόδια μου!
ΤΟΝ ΜΙΣΩ!
ο Max ήρθε δίπλα μου, κατέβασα τα πόδια μου και τον ανέβασα πάνω, τον πήρα αγκαλιά και τον φιλησα... "Max.." είπα και άρχισα να κλαίω, τα συναισθήματα μου που προσπαθούσα να κρύψω με επνιγαν... Δεν μπορώ να μείνω άλλο σε αυτό το σπίτι...
Άκουσα την πόρτα και σταμάτησα να κλαίω...Δεν ήθελα να δει πως νιώθω για αυτό που συνέβη, το μυαλό του θα πήγαινε αλλού..."Eyaaaaa, EEEYAAA! " ο Ian πέταξε τα κλειδιά πάνω στο τραπεζάκι και φώναζε το όνομα μου...
Δεν θεπω να του μιλήσω...Δεν θέλω να τον δω...Την μία ενδιαφέρεται για μένα και την άλλη όχι...Δεν τον καταλαβαίνω...
"γαβ! " ο Max γαβγισε, ο Max πρέπει να συμπαθεί τον Ian, έφυγε από την αγκαλιά μου και πήγε στον Ian "χει...αγόρι μου!Η Eya?"
Ναι καλά...λέω στον Max να κάτσει και δεν μακουει.. Σιγά μην τον φέρει σε μεν..
"τι κάνεις εδώ κάτω?" Σήκωσα το κεφάλι μου μαι είδα τον Ian από πάνω μου... Σοβαρά Max?
"τπτ...κοιτάω έξω!"
Χαμήλωσε και κάθισε δίπλα μου, σχεδόν με αγκαλιαζε "θέλω να σου ζητήσω συγνώμη για τις φωνές πριν..."
Ετριψε την πλάτη μου "ναι...είναι εντάξει..."
Σηκώθηκα όρθια και τον κοίταξα "θα.. Μετακομισω! "
Του είπα σοβαρά..."τι?γιατί?επειδή είχαμε μια διαφωνία?περίμενε...Δεν μπορείς να φύγεις.." Μου ειπε, πανηκοβκηθηκε και σηκώθηκε όρθιος "σε παρακαλώ..μην φύγεις...σε...σε...σε έχω συνηθίσει..." συμπληρωσε και μου χαμογελασε...
