Μπήκα στο δωμάτιο μου μαι έκλεισα την πόρτα "EYAAAAAA!!! " άκουσα τον Ian να φωνάζει, έτρεξε στην πόρτα και την κλειδωσα... Στυριχτηκα με την πλάτη στην πόρτα.. "Eya... Άνοιξε μου σε παρακαλώ.. Συγνώμη...δεν ήθελα να γίνει αυτό,, αν σε ενοχλησε το καταλαβαίνω, θα το ξεχάσουμε...συγνώμη... "
Άφησα το σώμα μου να πέσει στο πάτωμα "σε νοιάζομαι! " συμπληρωσε με μια πιο γλυκιά φωνή, τα μάτια μου μουσκεψαν "Εγώ όμως όχι...ΑΣΕ ΜΕ ΉΣΥΧΗ! " του φώναξα, ο Ian άρχισε να βαράει την πόρτα "Ξέρω ΟΤΙ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ... Άνοιξε μου σε παρακαλώ.."
"Ian.. Φυγεεεεεε δεν καταλαβαίνω τι σε έπιασε...!"
Φώναξα
Ο Ian συνέχισε να κοπαναει την πόρτα,σκούπισα τα μάτια μου και άνοιξα την πόρτα "είσαι απλά μεθυσμένος.. Γιατί δεν παίρνεις τηλέφωνο μια φίλη σου ?" συγκρατησα τα δάκρυα μου, έκλεισα ξανά την πόρτα, την κλειδωσα και έμεινα στο πάτωμα να κλαίω όλο το βράδυ κουλουριασμενη ...
Ο Ian δεν ξανά ακούστηκε, δεν ξέρω αν έφυγε από το σπίτι, αν έμεινε δεν ξέρω τι κάνει...δεν ξέρω τπτ...
Το φως έπεσε στα μάτια μου και με τυφλωσε, είχα ξεχάσει να κλείσω το εξώφυλλο εχθές το βράδυ... Πρέπει να είναι γύρω στις εφτάμιση... Κόντεψα στην πόρτα... Άνοιξα την πόρτα και κοίταξα έξω, ο Ian κοιμόταν στο πάτωμα, είχε ακουμπήσει την πλάτη του στοη τοίχο απέναντι και κοιμόταν εκεί....Ξανά μπήκα στο δωμάτιο μου, άλλαξα ρούχα και έβγαλα τον Max βόλτα, πήρα έναν καφέ και πήγα στο πάρκο, κάθισα αρκετή ώρα εκεί με τον Max... Γύρω στις έντεκα γύρισα στο σπίτι, ο Ian ήταν ακόμα εκεί, πήγα στην κουζίνα και έφτιαξα κι άλλον καφέ, κάθισα στον πάγκο και περίμενα...
