"όχι δεν είμαι καλά...όλο αυτό δεν είναι καλό!" Σηκώθηκε όρθιος και παραπατησε "Ian... Είσαι μεθυσμενος! "
Τον έπιασα αγκαζε και περπάτησα μαζί του... "έλα.. Θα πάμε σπίτι!" συμπληρωσα
Δεν μίλαγε σε όλην την διαδρομή, ούτε παραμιλουσε όπως έπρεπε αφού είναι μεθυσμένος, ήταν πολύ ήρεμος και ήσυχος...
Δεν ξέρω τι του συμβαίνει...
Μπήκαμε στο σπίτι, ο Max σήκωσε
το κεφάλι του μας κοίταξε και ξανά κοιμήθηκε... "άσε με, θα πάω μόνος ΜΚΥ στο δωμάτιο! " πήρε το χέρι του από το δικό μου και περπατησε γρήγορα...
Τον ακολούθησα, ήθελα να δω ότι είναι καλά, άνοιξα την πόρτα και προσπαθούσε να βγάλει την μπλούζα του "κάτσε να σε βοηθήσω..! " του είπα, εσκυψα μπροστά του μιας και καθόταν στην άκρη του κρεβατιου και του τράβηξα την μπλούζα... "Ian... Είσαι σίγουρα καλά??Θέλω να πω...δεν ζαλιζεσαι?Μήπως.. Να σου κάνω έκανα καφέ...'' κοίταξα αλλού γιατί δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω του και σηκώθηκα όρθια "και να ζαλιζομαι εσένα τι σε νοιαζει?" σηκωθηκε όρθιος και με πλησίασε "με νοιάζει...Γιατί να μην με νοιάζει...είσαι...είσαι.." "τι είμαι για σένα ?" με ρώτησε..."είσαι φίλος μου και συγκατοικος μου..."
"αυτό είμαι για σένα?" με ρώτησε "Ian... Είσαι πολύ μεθυσμένος...θα τα πούμε αύριο..." έπιασα το χερουλι της πόρτας και την μισοανοιξα "Eya..." εσυρα την πορτα για να ανοίξει καλύτερα και να βγω...
"Γαμωτο EYA!" έκλεισε απότομα την πόρτα, γύρισα και τον κοίταξα με γουρλωμενα μάτια... Έβαλε τα χέρια του δίπλα από το κεφάλι μου και με εχμαλωτησε...
