An Knows My Heart || မြန်မာဘာသာပြန် ||

「14」

ခုနလေးတင် လက်ဆောင်အဖြစ်ပေးထားသော မှတ်စုစာအုပ်၏ ပထမဆုံး စာမျက်နှာတွင် "ရှန်သောယိ" ဟူ၍ စာလုံးသုံးလုံးက ဝင့်ဝင့်ထည်ထည် တည်ရှိနေတော့သည်။ ရှန်သောယိ ကိုယ်၌ကမူ ခါးကိုင်းညွတ်၍ စားပွဲပေါ်မှီကာ ရေးလျက်သားနှင့် အူတိအူကြောင်လေး ချီးရှစ်အန်းကို ပြန်မော့ကြည့်လာသည်။

" ဒါ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ ကျွန်တော် ယောင်ပြီး မှားရေးမိသွားတာ......... "

ချီးရှစ်အန်းသည် ရယ်ချင်တာကို ထိန်းပြီး စာအုပ်ကို တစ်ဖက်လူ၏ လက်အောက်ကနေ ဆွဲထုတ်ပြီး ထိုစုတ်ချက် စာလုံးများကို ကြည့်လိုက်သည်။

" လက်ရေးက သိပ်လှတာပဲ၊ နာမည်လေးကလည်း သိပ်နားထောင်လို့ကောင်းတယ်၊ ရေးပေးတဲ့လူကိုလည်း ကိုယ်က သိပ်သဘောကျတာပဲ "

ရှန်သောယိ၏ မျက်နှာသည် ရုတ်ခြည်း နီစွေးသွားရ၏။ ချီးရှစ်အန်းက စိတ်ထဲမထားသော်ငြား သူကတော့ တကယ်ပဲ ရှက်မိပါ၏။ သည်အခိုက်တွင် အားနာမှုကပါ ပိုတိုးလာသည်။ ချီးရှစ်အန်းသည် သူ့ကို ဆက်မ,စတော့ဘဲ စာအုပ်ကို စားပွဲ၏ အလယ်တည့်တည့်တွင် ကောင်းမွန်သပ်ရပ်စွာ နေရာချလိုက်ပြီး သူ့ကို နှစ်သိမ့်လာ၏။

" စာအုပ်ကို ဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်တိုင်း ကိုယ် မင်းကို သတိရနေတော့မှာလေ၊ မဟုတ်လည်း ကိုယ့်ရဲ့နာမည်ကိုပါ မင်းစာအုပ်ပေါ်မှာ ရေးထားပါလား? "

ချီးရှစ်အန်းက သူ့ကိုယ်သူ နှစ်သိမ့်နေသည်ဟု ထင်သည့်တိုင် ရှန်သောယိ၏ မျက်နှာထက်ရှိ နီစွေးမှုသည် အခုထိ အရောင်မကျသွားသေးချေ။ သူ့မှာ ဦးခေါင်းအရေပြားများပင် တင်းလျက် ဖြေမိ၏။

" ကျွန်တော် ဖောင်တိန်ကို သုံးတဲ့အခါတိုင်းမှာလည်း ခင်ဗျားကို သတိရမှာပါ "

" အဲ့တာဆိုရင်တော့ မင်း သေချာပေါက် နေ့တိုင်း သုံးမှရမယ်နော် "

ချီးရှစ်အန်းသည် တကယ်တော့ အလွန်ပင် အိပ်ငိုက်ပြီး အလွန်ပင် အိပ်ချင်နေ၏။ မျက်လုံးထဲရှိ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုသည် တဖြည်းဖြည်း ပြည့်လျှမ်းပြင်းထန်လာနေသည်။ သို့ရာ ၄င်းတို့သည် တစ်‌လျှောက်လုံး ပြုံးချင်နေသော သူ့မျက်နှာကို ဖုံးမထားနိုင်ချေ။ ရှန်သောယိသည် မိမိဌာနသို့ ပြန်၍ အလုပ်လုပ်ရတော့မည်။ သူက အိတ်ကို ကောက်ယူ၍ မေးလိုက်၏။