Sonraki bölümden bir kesit;
Uzun süre ilerleyip artık peşimden gelen ayak sesleri kesildikten sonra büyük bir kayanın dibine büzüştüm. İyi de, ben evin yolunu nasıl bulacaktım? Burayı biliyordum. Yaşadığım ilçenin dışında geçen ay yangına uğradığı için terk edilmiş piknik ormanıydı. Duymuştum ama buraya hiç gelmemiştim. Hatırlamamın sebebi de gördüğüm fotoğraflar ve ağaçların yanıklarıydı.
Koşmaktan yorulup henüz dinlenebilmişken kafamı eğdiğim yerde, bacaklarımın dibinde iki kaba ayak fark ettim. Bu iki kaba ayağın sahibi iki adım geri gidip "Ellerini kaldır." dedi. Bir dakika! Ben bu sesi tanıyordum. Bu ses... Aniden kafamı kaldırdım.
"Mehmet amca!..."
NOT;
Yazdığınız yorumlar için çook teşekkür ederim. Yorum ve beğenilerin artması beni çok mutlu ediyor. Bu hikayeyi severek okuyan arkadaşlarıma bir ricam var, diğer kitaplarıma da bakabilir misiniz? Onlar için de eleştiren yorumlara ihtiyacım var. İnanın yazdıklarım hakkında okuyanların düşüncelerini öğrenemediğim zaman yazma hevesim kalmıyor. Bu kitapta bölümler hızlı geliyor. Geriye dönünce bir günde üç bölüm yayınladığımı fark ettim. Değerini bilin :) Bölümün kendisi yakında gelecek. İyi okumalar dilerim...:)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Günlük (Düzenleniyor)
הרפתקאותTüm ailesini kaybetmiş bir kızın beklemediği bir anda bulduğu günlüğün değiştirdiği hayatı. Hayalleri ve biricik ev arkadaşıyla, yalanların yerini gerçeklerle doldurmak amacıyla çıktığı yolculuk. 'Sıradan hayatımın karanlığında kaybolup gitmişken ı...
