ORMANTİK MAFYA

24. Bölüm

GÜNEŞ

Araf'a ne oldu böyle? Bir türlü anlayamıyorum. Bu halleri beni korkutuyor. Arabaya bindiğinden beri ağzını bir kere bile açmadı. Sanki bir şey düşünüyormuş gibi bir hali var. İşin garip tarafı Aras yanımızda olduğu için bize kızmadı. Aslında annemi gördükten sonra böyle oldu. Annemden korkma fikrini düşünmüyorum bile. Acaba sorun ne?

''Geldiik. '' Aras'ın sesiyle irkildim.

''Senin korkuttum mu Güneş? Özür dilerim. ''

''Hayır canım. Ben dalmışım. '' dedim hafif tebessüm ederek.

'''Hadi inelim. '' dedim. Bizimkiler de geldi. Arabadan indim. Aras'ta indi. Ama Araf hala oturuyor ve karşısına öylece bakıyordu. Kapıyı açtım ve eğilerek ''Araf. '' dedim. Ama bana bakmadı. Bu sefer daha sesli bir şekilde ''Araf. '' dedim. Bir anda ''Ne? '' diye bağırdı. Korkuyla bir iki adım geriledim. Bana neden bağırıyor?

''Ş-şey... Geldik. Daha deminden beri sana sesleniyorum. Bakmayınca biraz sesli- ''

''Özür dilerim. '' diyerek sözümü kesti.

''Ne? '' dedim şaşkınca. Ardından arabadan indi ve Aras'la birlikte oyuncakçıya girdiler. Rüzgar ve Esat'ta girdi. Kızlar yanıma geldi.

''Güneş, ne oldu? '' dedi Sidal.

''Araf benden özür diledi. Kızlar bu adama bir şey olmuş. Kesinlikle bir şey olmuş. Araf bende özür diledi. Benden... '' dedim atlatamadığım şokla. Elbette birinin özür dilemesi kadar normal bir durum yoktu. Fakat bu kişi naziklikten nasibini almamış Araf olunca insan şaşırıyordu haliyle. 

''Kızlar, sanırım ben bunların sebebini biliyorum. '' dedi Eslem.

''Neymiş? '' dedi Sidal.

''Araf'ın anne ve babası dört yıl önce trafik kazasında ölmüş. ''

"Ya.." dedim dudaklarım kendiliğinden büzülürken. Bunu bilmiyordum ve aklıma direkt Aras geldi. Daha ufacıkken anne ve babasızlığı öğrenmişti. Onların şefkati olmadan büyüyordu.

''Çok üzüldüm ya. Ah, Aras küçücük. '' dedi Sidal hüzünle. 

''Esat anlattı. Çok kötü bir durum. '' dedi Eslem üzgünce.

Demek o yüzden annemi görünce sesini çıkartmadı. Ve her annemle ilgili bir konu açılsa sesini çıkarmıyordu. İşte şimdi her şey açığa çıkıyor.

''Şu an o kadar çok Aras'a hatta Araf'a bile sarılmak istiyorum ki.. Sanki anne ve babalarının eksik kalan sevgisini, merhametini verebilecek gibi hissediyorum. Onlar gibi olamaz ama ne bileyim işte. "

Anne ve babam benim için çok değerliydi ve olmayan birini görünce içimden bir şeyler kopuyordu.

''Bakın kızlar, bu konuyu Araf'ın yanında açmayacağız. Tamam mı? '' Sidal ve ben başımızı olumlu anlamda salladık.

''Kızlar geliyor musunuz? '' diye seslendi Rüzgar.

''Geliyoruz. '' dedi Sidal. Ardından Eslem kolumuza girdi ve bizi dükkana soktu.

''Abi ben bunu beğendim. '' dedi Aras arabayı gösterirken. Ama Araf hiçbir tepki vermiyordu. Ortalıkta ruh gibi dolanıyor. Araf için üzüleceğim aklımın ucundan bile geçmezdi.

''Tamam ablacım, alırız. '' dedim gösterdiği arabaya uzanırken.

Arabayı alıp kasaya götürdüm. Fiyatını ödedikten sonra arabayı Aras'a verdim.