ORMANTİK MAFYA

41. Bölüm

GÜNEŞ

"Annem nasıl izin verecek bilmiyorum. Ne konuşacaksın? " dedim Araf'a dönerek. Tabii ki cevap vermedi.

Araf'ın evinde kalmam için Araf annemle konuşacak ve şu an arabayla evime gidiyoruz.

"Güneş, abim yokken benimle mi kalacaksın? " dedi Aras heyecanla.

"Kesin bir şey yok tatlım. Abin annemle konuşacakmış. Bakalım annem izin verecek mi? "

Kısa süre içinde eve geldik. Kemerimi çıkardım ve arabadan indim. Aras ve Araf'ta indi. Kapının önüne gelince zili çaldım.

Annem kapıyı açtı.

"Hoş geldin kızım. Araf oğlum da mı geldi? "

"Evet, anne. " Eve girdim.

"Sizde hoş geldiniz oğlum. Geçin içeri. " dedi annem. Araf ve Aras' ta eve girdi.

"Babam yok mu? " dedim salona girerken. Peşimden geliyorlardı.

"Baban, işte kızım. " Onaylar anlamda başımı salladım.

"Oturun çocuklar. " dedi annem. Araf karşımdaki tekli koltuğa oturdu. Araf annemi ikna etmeye çalışsın. Sabah ki konuşmadan sonra ben uğraşamam. Aras' ı kucağıma aldım ve annemlere dönerek "Biz Aras'la mutfaktayız. " dedim ve mutfağa girdim. Ayağımla kapıyı ittirdim ve kapı kapandı.
Aras' ı tezgaha oturttum. Ardından kulağımı kapıya yasladım.

"Zaten evde ben olmayacağım. Sadece Aras olacak. Bakın sizi anlayabiliyorum. Kızınızın başına bir şey gelsin istemiyorsunuz. Ama bir şey olmayacak. Size söz veriyorum. "

"Ben izin versem bile babası ne der bilemedim. "

"Günay Hanım, Aras ailemin ölümünden sonra ilk kez bu kadar mutlu. Güneş, Aras' a iyi geliyor... "

Aras'a, anne ve baba özlemi çeken küçük bir çocuğa bu kadar iyi geliyor olmak beni bir hayli sevindirirken bunu artık Araf'ın da kabul ediyor oluşuna ayrı yükseliyordum.

Keşke sadece Aras'a iyi gelmekle yetinmeseydim. İzin verseydi belki Araf'a da iyi gelirdim? Gelir miydim sahiden?

"Güneş yaptığın çok ayıp. " Aras' ın cümlesiyle kendimi geri çektim.

"Ayıp değil mi? Ama ne yapayım Aras. Merak ediyorum. "

"Merak ediyorsan buraya neden geldik Güneş. İçeride otursaydık. "
Çocuk haklı.

"Güneş! Gel kızım. " Allah'ım çok heyecanlandım. Ya izin vermediyse? Söz konusu Araf. Ne yapıp edip izin almıştır.

Aras' ı tezgahtan indirdim. Mutfağın kapısını açtım. Salona girdik.

"Efendim anneciğim. "

"Araf oğlumda kalabilirsin. "

"Sen ciddi misin anne? Ama sabah- "

"Biz o konuyu hallettik Güneş. Hadi eşyalarını topla, gidiyoruz. " dedi Araf.

Hemen odama girdim. Dolaptan küçük bir bavul çıkardım. İçine gerekli şeyleri koydum ve odadan çıktım.

"Ben hazırım. Yalnız babama ne diyeceksin anne? Sabah ki çıkışımdan sonra nasıl izin verecek? "

"Ben babanla konuşurum. "

"Biz de gidelim artık. İzin verdiğiniz için tekrardan teşekkür ederim Günay Hanım. " dedi Araf yerinden kalkarken.

"Ama bana Günay Hanım demekten vazgeç. Günay teyze diyeceksin. "