ORMANTİK MAFYA

54. Bölüm

GÜNEŞ

Lokmam boğazımda kaldı ve deli gibi öksürmeye başladım. Sidal'ın uzattığı bir bardak suyu aldım ve bir yudum alıp masaya koydum. Şaşkınlıktan ağzım aralandı.
"N-ne yani? Sen... beni mi seviyor- "

"Ne anladıysan Güneş. " diyerek sözümü kesti Araf.

Gerçekten beni seviyor. Beni... Rüyada mıyım? Bunun başka bir açıklaması olamaz. Çünkü Araf'tan bahsediyoruz. Beni sevmesi imkansız. Yanımda oturan Sidal'a döndüm.

"Rüyada mıyım? Araf beni sevdiğini söyledi değil mi? Yani yanlış anlamıyorum. Benden bahsediyor. " Etrafıma baktım.

"Burada benden başka Güneş olduğunu sanmıyorum. Araf iyi misin? Sabah döktüğüm suyla şok mu geçiriyorsun? "

"Kes şunu Güneş. Sana söylüyorum işte. Daha fazla uzatma."

"Araf'ı utandırmayın. " Araf, alayla konuşan Esat'a kötü kötü bakmaya başladı. Ama Esat bunu umursamadan devam etti.

"Abi, yalnız Güneş seni seviyor mu? Bunu bir sorsaydın. Ondan sonra karar verseydin. Çünkü kimseye zorla bir şey yaptıramazsın. Kız seni sevdiğini söylemedi. "

"Söylemesine gerek olduğunu düşünmüyorum. Ve kimseye zorla da bir şey yaptırmıyorum. İtiraz edecek olsaydı ve istemeseydi en başından benimle bu yola çıkmazdı. Daha fazla bu konuyla ilgili konuşmayacağım. Herkes kahvaltısına dönsün. " Demek Araf'ta her şeyin farkında. En başından beri...

Yüzümde sırıtış oluştu.
"Araf bana çıkma teklifi ediyor. "

"Ve salak kız da hislerime karşılık veriyor. " Yüzümü yere eğdim. Bu kadar öküz ve bir o kadar da zeki olmak zorunda mı?

"O zaman biz çıkalım. " dedi Esat alayla.

"Susacak mısın? " Araf'ın klasik susturma yöntemlerinden biri.

"Konu kapandı. " Yüzümdeki aptal sırıtış silinmemişti. Araf gerçekten beni seviyor. Ve biz gerçekten sevgiliyiz. İnanılır gibi değil.

"Beni sevdiğini bu kadar belli etme. " Kulağımda hissettiğim nefesle ürperdim. Başımı yana çevirdim. Araf'la burun buruna gelmiştik. İlk kez... ilk kez bu kadar yakındık. Nefes alış verişlerim sıklaştı. Başımı anında önüme çevirdim. Kızarma Güneş, kızarma.

"Siz Güneş'le sevgili misiniz abi? " Bakışlarımı merakla abisine bakan Aras'a çevirdim. Harika! Küçücük çocuğa ne diyeceğiz?

"Büyüklerin işine karışılmaz Aras. " Gözlerimi devirdim. Daha uygun bir dille çocuğa durumu anlatabilirdi. Ama bu Araf.

Kahvaltı faslı bittikten sonra erkekler oturma odasına geçti. Biz de kızlarla bulaşıkları hallediyorduk.

"Sonunda bu iş oldu. " Kıkırdayan Eslem'e döndüm. Sidal'da eşlik ediyordu. Araf ve benden bahsettiklerini anladım.

"Durun daha şokunu atlatamadım. Araf beni seviyor ya. İnanılması çok zor bir durum. Çünkü hiç böyle bir şey hayal etmezdim. "

"Sen de Araf'ı seviyorsun değil mi? " dedi Sidal yandan bir bakış atarak. Kalp atışlarım hızlandı. Hiç seviyorum ya da sevmiyorum demedim. Cevap vermek için ağzımı açmıştım ki benim yerime cevap verildi.

"Seviyor. " Sesin geldiği yöne döndüm. Araf kapıda bana bakıyordu.

"Mutfaktan çıkar mısınız kızlar? " Bana da böyle nazik olabilir. Bir dakika... Mutfaktan çıkmak mı? Ne yapacağız ki? Ya da ne konuşacağız? Evet, Araf'la artık gerçekten sevgiliyiz. Ama nedensizce yalnız kalınca geriliyorum.