ORMANTİK MAFYA

10. Bölüm "Altın Günü"

RÜYA

"Ay işte ondan sonra bir düştüm. Yine herkese rezil olmayı başardım. Herkes bana güldü. Bu sakarlıklarım bir gün başıma iş açacak diye korkuyorum. Ama her şeye rağmen o gün çok eğlenmiştim. İşte böyle." dedim ve derin bir nefes aldım. Soluksuz konuşmuştum.

"Bayağa olaylı bir hayatın var. "

"Öyle. Eğer sıkılıyorsan söyle. Yani anlatmam. Sen de herkes gibi çok konuşmamdan rahatsızsan... " dedim yatağımda bağdaş kurarken. Ardından elim yorulduğu için telefonu diğer kulağıma yasladım.

"Hayır hayır. Aksine sen konuşunca ben mutlu oluyorum. Gerçekten. " Gülümsedim.

"Konuşmamdan sadece sen şikayetçi değilsin Savaş. Ama herkes çok konuştuğum için kızıyor ya da dinlemiyor. Sen dikkatle beni dinliyorsun. Böyle olunca çok seviniyorum. Yani beni dinlediğin için... "

"Belki birazcık fazla konuşuyor olabilirsin. Senin karakterin bu. Ama ben senin arkadaşınım ve tabii ki seni dinleyeceğim. Eğer dinlemezsem benden arkadaş olmaz. Sen diğerlerine bakma ve dilediğin gibi konuş. Sen insanlara alışma, insanlar sana alışsın. "

"Sen gerçekten çok iyi bir arkadaşsın. "

"Her zaman. Şey diyeceğim... Yarın bir işin var mı?"

"Sanırım yok."

"Sana da uyarsa yarın buluşsak olur mu?"

"Olur." Odamın kapısı açıldığında "Sonra konuşuruz. Şimdi kapatmam lazım." dedim.

Savaş "Görüşürüz." dediğinde telefonu kapattım ve anneme baktım.

"Efendim anneciğim?"

"Kızım, hazır mısın? "

"Evet, anne. Geliyorum. Abimi de çağırırım. "Annem gülümsedi.

"Tamam kızım. Hemen gelin. " Annem odamdan çıktığında yatağımdan kalktım ve dolabımdan ceketimi çıkardım ve giydim. Ardından Mirza'nın aldığı atkıyı boynumdan geçirdim. Nereye gidersem bu atkıyı takmadan yapamıyordum. Doğrusu artık parçam olmuştu.

Odamdan çıktım ve abimin odasına doğru ilerlemeye başladım. Eslem teyzeme gidecektik. Herkes orada olacaktı.

Abimin odasının önüne gelince direk kapıyı açtığımda abimin mor kapaklı bir deftere bakıyor olduğunu gördüm. Beni görünce hızla defteri kapattı ve yastığının altına koydu.

"Neden kapıyı çalmadan giriyorsun Rüya? " Abimin ani çıkışına karşılık kaşlarım havaya kalktı.

"Ben özür dilerim. Eslem teyzeme oturmaya gideceğiz ya, o yüzden- "

"Sorun yok. Bir anda şey oldum. Aniden girince. Neyse. " Abim hızlı adımlarla odadan çıktı. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Garip davranmıştı. Bakışlarım yastığa gitti. O defteri neden saklamıştı? Defterin kapağı mor renkliydi. Abim neden böyle bir defter kullansın ki? Adımlarımı yatağa doğru hareket ettirdim. Yatağın yanına gelince yastığı kaldırdığımda mor kapaklı defter görüş alanıma girdi. Deftere uzandım ve gelişi güzel sayfalara baktım. Yazılar vardı. Günlük gibi bir şeydi. Rastgele bir sayfa açtım. Okuyacağım sırada annemin sesini duydum.

"Kızım hadi! " Defteri boş verip geri yerine koydum ve abimin odasından çıktım.

Merdivenlerden hızlı adımlarla indim.

"Hadi çocuklar. Babanız arabada bekliyor. "

"Geldim anneciğim. " Annem evden çıkarken yüzünde garip bir gülümseme olan abimle bizde çıktık. Büyük kapıdan da çıktıktan sonra arabada yerlerimizi aldık. Babam arabayı çalıştırdığında yüzünde hala şaşkınlıkla karışık gülümseme olan abime kaşlarımı çatarak baktım.