ORMANTİK MAFYA

42. Bölüm

GÜNEŞ

Aras' la beraber evden çıktık. Büyük kapıdan çıkarken bir koruma önümüze çıktı.

"Nereye gidiyorsunuz Güneş Hanım. " dedi sert sesiyle.

"Markete gidiyorum. Özel bir şey alacağım. Buna da karışmazsınız herhalde. "

"Aras dışarı çıkamaz. Araf Bey'in kesin talimatı var. "

"Ben Araf'a haber verdim. Şimdi önümüzden çekilmezseniz sizi Araf'a söylerim ve işinizden olursunuz. " dedim kendimden emin bir şekilde. Tabii ki blöf yapıyorum. Araf'ın daha beraber dışarı çıktığımızdan haberi yokken onları işinden mi edeceğim?

"O zaman biz de sizinle gelelim Güneş Hanım. " Derin bir nefes verdim. Yok yani bunlar peşimi bırakmayacaklar.

"Bir yere gideceğim yok. Markete gidip geleceğim. Zorluk çıkarmayın isterseniz. " Koruma önümden çekildi. Oh be! İşte bu kadar. Büyük kapıdanda çıkınca rahat bir nefes verdim.

Yürürken "Marketten ne alalım tatlım. Özel olarak istediğin bir şey var mı? " dedim Aras' a.

"Çikolata alalım. "

"Tamam tatlım. "

Yanımıza siyah bir minübüs yaklaştı ve içinden iki adam çıktı. Biri beni biri de Aras' ı tuttu.

"Neler oluyor? Siz kimsiniz? İmdat! " diye bağırmaya başladım. Çırpınıyor, arabaya binmemek için direniyordum. Öteki adam Aras' ı çoktan arabaya bindirmişti.

"Kes sesini! " dedi adam ve eliyle ağzımı kapatıp beni de arabaya soktu. Aras ve ben yan yana oturuyorduk. Karşımızda da iki adam vardı.

Adama vurmaya başladım. "Kimsiniz? Ne istiyorsunuz bizden? " diye bağırdım. Adam bana tokat attı. Geriye savruldum. "Susman için seni bir daha uyarmam. " dedi. Sinirle dişlerimi birbirine bastırdım. Aras bana sokuldu. Ağlıyordu.

Sessizce "Ağlama Aras. Korkma. Abin bizi bulacak. Bir şey olmayacak. " dedim ve Aras' ı kendime çektim. Ona zarar vermelerini istemiyorum. İsterlerse beni öldürsünler ama Aras' a zarar vermesinler.

Bu adamlar kim? En önemlisi bizden ne istiyorlar? Araf dikkatli olmamızı söylemişti. Demek bu yüzden. Ben nereden bilebilirim ki peşimizde adamlar olduğunu. Bu adamların ellerinden nasıl kurtulacağız? Aras' ta var. Ya ona bir şey yaparlarsa? Hayır! Aras' ı canım pahasına korurum.

Aras usulca ağlıyordu. Daha sıkı sarıldım.

"Siz kimsiniz? " dedim. Cevap vermediler. Suratıma bön bön bakıyorlardı.

"Salak salak bakmayı bırakında bizi neden kaçırdığınızı söyleyin. " dedim öfkeyle.

"O dilini kesmemi istemiyorsan susmayı dene. "

"Susmayacağım! Şu küçücük çocuktan ne istiyorsunuz ya? Bırakın onu. Bana ne istiyorsanız yapın. Aras'ı bırakın. "

Cevap vermediler.

"Cevap versenize! " İfadesiz gözlerle bana bakıyorlardı. Nefesimi boşa harcamamak için sustum. Şu anlık!

Araba durdu. Karşımda ki adam kapıyı açtı ve kolumdan tutup beni arabadan indirdi. Öteki adam da Aras' ı indirdi.

"Bırakın ya. İmdat! Çocuğu bırakın. Yardım edin! Adam kaçırıyorlar. " dedim çırpınırken. Adam beni bıraktı ve tekrardan tokat attı. Dengemi sağlayamadığım için önüne düştüm.