ORMANTİK MAFYA

24. Bölüm "Seni özledim"

MASAL ALYA

Yastığı da büyük poşete koymayı başardıktan sonra rahat bir soluk verdim ve yerden kalktım.

Yastık tamamdı.

Battaniyeler tamamdı.

Vuslat'ın evi için yastık, battaniye gibi şeyler götürecektim ama poşetler kocamandı ve evden dikkat çekmeden çıkmak imkansızdı.

Artık yapacak bir şeyim yoktu. Ellerimde poşetler, usulca odamdan çıktım.

Ah, Vuslat! Senin için nelere katlanıyorum.

Abimin odasının önünden geçerken duraksadım. Ona da bir baksam iyi olacaktı. Abimin üstüne de çok gidilmişti ve içim acıyordu. Kimsenin üzülmesini istemiyordum.

Sağ elimdeki poşeti, büyük poşet olan diğer elime alıp kapıyı açtım. Abim elleri ensesinde, yatakta sırt üstü, gözleri kapalı yatıyordu.

"Abiciğim?" dedim gülümserken. Her zaman böyle yapmazdım. Bu günlere özeldi.

Abim bir cevap vermeyince gözlerimi devirdim ve odasına girdikten sonra poşetlerle yatağın yanına gittim.

Poşetleri yatağın kenarına koymanın ardından öğlen olmasına rağmen hala kapalı olan perdeleri açarken abim ağzının içinde homurdanmaya başladı.

"Kapat şu perdeleri Masal." dedi abim yatakta yüz üstü dönerken.

Elimle sarı saçlarımı geriye ittirirken abimin yanına oturdum.

"Abi?" dedim. Yine bir cevap vermedi.

"Kalk, yemek ye. Kahvaltıya da inmedin. Anne ve babam gelecekti, zor tuttum. "

Babam, Araf amcaya küsmemişti. Zaten koca insanlar olmuşlardı. Çocuk değillerdi. Babam sadece dargındı. Yıllardır abi dediği insanın bu şekilde yapması babamı fazla üzmüştü. Sanırım deli dolu babamı ilk kez böyle görüyordum.

Annem de üzgündü. Abime, Vuslat'ı bırakıp gittiği için kızmıştı.

"Aç değilim."

Abimi kolundan dürttüm. "Abi yapma böyle. Kalk, hadi." dedim uysal bir sesle.

"Uykum var Masal."

"Yataktan çıktığın mı var abi? İnsanı sinir ediyorsun. Annem birazdan gelecek, kızacak. Yalvartma adamı!"

Bana doğru dönüp, elini başının altına koydu ve kızarmış gözlerini açığa çıkardı.

"Nereye gidiyorsun?" Gözlerimi devirdim.

"Konumuz bu mu abi? Bir şeyler ye, diyorum. " Beni dinlemeyerek diretti.

"Vuslat'a mı gideceksiniz?" Gözlerimi gözlerinden çekerken yataktaki yorganla oynamaya başladım.

"Abi boşver. Sende kalk-" Sözümü kesti.

"Masal. Bir soru sordum kardeşim. "Abim yatağın kenarına koyduğum poşetleri gösterirken devam etti. "Bunlar ne?"

Derin bir nefes aldıktan sonra cevapladım. "Vuslat'ın yeni evi için birkaç parça eşya. Şimdi de oraya gideceğiz. Neyse, ben gideyim o zaman. "

Yataktan kalkacağım sırada beklediğim gibi abim bileğimden tutarak beni durdurdu.

"Senden bir şey isteyeceğim.." Bileğimi kendime çekip elimi havaya kaldırarak abimi susturdum.

"Abi, hayır. Ne isteyeceğini biliyorum. Olmaz. " dedim abime tepeden bakarken. Aklındakini çok iyi biliyordum. Vuslat'ın kiraladığı evin adresini istiyordu. Ama Vuslat'a söz vermiştim ve sözümden dönmek istemiyordum.