ORMANTİK MAFYA

32. Bölüm

GÜNEŞ

Kızları yolladıktan sonra bende evime geldim. Çantamdan anahtarımı çıkardım ve kapıyı açtım.

" Ben geldim sultanım. "

" Hoşgeldin kuzum. Arkadaşın nasıl? "

" Daha iyi anneciğim. " dedim annemin yanına, mutfağa giderken.

" Geçmiş olsun dileklerimi iletirsin. Ya da bir ara bize yemeğe gelsin arkadaşların. "

" Olur. " dedim elmayı yıkarken. Bir ısırık aldım.

" Ben diyorum ki... "

" Yine ne diyorsun sultanım? "

" Bu akşam yemeğine Araf arkadaşın gelsin. " Lokmam boğazımda kaldı ve öksürmeye başladım.

" Helal kızım. " Elmayı tezgaha bırakıp bir bardak su içtim.

" Ne diyorsun anne sen? Ne yapacaksın Araf'ı ? "

" Geçen pek konuşamadık Araf oğlumla. Onu da tanımak istiyorum. Hem Aras' ı da getirir. "

" Anneciğim başka zaman diğer arkadaşlarımla gelirler. "

" Ben bugün gelsinler diyorum Güneş. Bir itirazın mı var? " Öyle bir bakış attı ki "Yok. " demek zorunda kaldım.

"Bende öyle düşünmüştüm. " Valla bu annelerden korkulur. Bir bakışlarıyla işi hallediyorlar ya helal olsun.

" Seni kutluyorum anneciğim. İstediğini yaptırdın ya... Plaketini daha sonra vereceğim. "

" Kafana terlik yemek istemiyorsan Araf oğlumu ara. " Hangi ara oğlum oldu?

" Of anne. "

" O terlikleri bir gün çöpe atacağım. Kadın terliği çıkarıyor, bakmasa bile kafama isabet ettiriyor. Yok yani bu annelerin en büyük silahı bakışları ve terlikleri... " diye söylenerek odama gidiyordum.

" Söylenme söylenme. "

" Kulaklarda radar maşallah. " dedim telefonuma Araf'ı ararken.

" Bak terlik geliyor. "

" Gelsin annem. Ben alıştım zaten. "

" Neye alıştın? " Ay telefon açılmış.

" Yok sana demiyordum. Annemle konuşuyordum. Valla bıktım annemin şu okunmuş terliklerinden. Ben artık eminim. Kesin okunmuş bu terlikler. Yoksa her seferinde nasıl tam kafama isabet etsin? Kesin terlikleri okuyup üflüyor annem. " Araf kahkaha atmaya başladı.

"Demek okunmuş terlikler. Düşündürücü... Ama hayal gücüne hayran kaldım. " Hala gülüyordu.

"Birde gülüyorsun. Senin yüzünden o okunmuş terlikleri kafama yiyecektim. Beyin hücrelerim ölecekti. "

" Olmayan beyin hücrelerin mi? Ayrıca benim yüzümden mi? Ben sana buradan ne yapacağım? "

" Hah! Olmayan beyin hücremmiş. Annem seni bu akşam yemeğe çağırmamı istedi. Bende ne yapacaksın o öküzü dedim. " Bir süre ses gelmedi. Bunu fırsat bilip lafıma devam ettim.

" Şaka yaptım. Sen ve öküz. Alakanız yok. Yani uzun lafın kısası annem tutturdu akşam Araf oğlumu yemeğe çağır. Seni de tanımak istiyormuş. "

" Tamam, gelirim. " Araf bir şeyi bu kadar kolay kabul etmezdi. Ama konu annem olduğu için lafımı ikiletmeden kabul ediyor, biliyorum.

Hiç bozuntuya vermeden "Aras' ta gelecek değil mi? " dedim.