Het vergeten paard

3

Ik besluit dat ik vanavond met mijn ouders wil praten. Anastasia is net naar huis gegaan. Ze offerde zich op om bij me te blijven zodat we samen mijn ouders kunnen overhalen, maar dat leek me toch niet zo'n goed idee. Ik ben heel bang dat het antwoord nee is, maar een stalhulp zijn is toch niet gevaarlijk?

Om zes uur hoorde ik de deur dichtslaan. "We zijn thuis schat" roept mijn moeder naar boven. Doordat mijn ouders samen een eigen winkel runnen zijn ze altijd tegelijkertijd thuis. Ik haal een paar keer diep adem en loop dan naar beneden. "Mam, pap, ik wil met jullie praten. Het gaat over een bijbaantje." "Geen probleem schat" zegt mijn vader. We nemen met z'n drieën plaats op de bank. "Ik weet wel waar ik wil werken" begin ik een beetje aarzelend. Mijn ouders merken de aarzeling in mijn stem en wisselen snel een blik met elkaar. "Ik wil op mijn oude manege als stalhulp gaan werken.." "Wat zeg je?" Ik hoor de trilling in de stem van mijn moeder. "Ik wil op de manege werken" zeg ik fluisterend. Mijn moeder springt op. "Geen sprake van! Hoe kom je erbij? Weet je niet wat er met Laura is gebeurt!" "Natuurlijk weet ik dat! Maar op een paard rijden of een paard verzorgen is iets heel anders. Als stalhulp op mijn oude manege moet je trouwens maar af en toe paarden verzorgen en meer stallen uitmesten." Ik wist dat ik loog want bij mijn oude manege moeten stalhulpen ook pensionpaarden poetsen, maar dat hoeven mijn ouders niet te weten. "Denk er anders gewoon over na" probeer ik nog. "Nee, absoluut niet" reageert mijn moeder onmiddellijk. "Anne.. Misschien is het nog niet eens zo'n slecht idee. Het verdient goed en Lola heeft het er naar haar zin." "Ben je nou helemaal gek geworden Frank! Hoe haal je het in je hoofd? Mijn antwoord is nee en daar blijft het bij!" Vervolgens stormde mijn moeder de kamer uit. Ik bleef verslagen achter. "Maak je niet druk lieverd, mama is gewoon een beetje overstuur. Het komt wel goed, ze draait wel bij. Ik praat wel met haar." "Maar waarom reageerde ze dan op deze manier?" "Je moeder is gewoon bang dat er ook iets met jou gebeurd." Mijn vader gaf me een kus op mijn voorhoofd en liep naar de keuken.