Het vergeten paard

2.4

"Goedemorgen prinses." Slaperig open ik mijn ogen om ze vervolgens weer snel dicht te knijpen. "Te veel licht" mompel ik. Ik hoor Dave even grinniken. Vervolgens voel ik dat hij zijn lippen op mijn wang drukt. "Het is half tien. Misschien moet je eens opstaan, dan kunnen we ontbijten met z'n allen" fluistert Dave plagend in mijn oor. Gapend ga ik overeind zitten en rek me uit. Ik werp een blik naar het raam en zie dat de paarden al vrolijk in de wei staan. Gloria en Mercy rennen achter elkaar aan. Met een lach op mijn gezicht sta ik op en wandel rustig naar de badkamer.

Na een snelle frisse douche stap ik uit de douchecabine en sla een handdoek om me heen. Zoekend kijk ik om me heen naar mijn kleding. Dan besef ik dat ik nog geen kleding had gepakt en wil opnieuw de slaapkamer inlopen. Dave's stem houdt me tegen en verbaasd doe ik de deur op een kiertje. Dave zit op het bed met zijn hoofd in zijn hand en in zijn andere hand houdt hij een telefoon. Aan zijn lichaamshouding te zien is hij boos, hij heeft zijn schouders opgetrokken en spieren aangespannen. "Waarom doe je dit?" hoor ik Dave met ingehouden woede vragen. De persoon aan de telefoon zegt iets terug wat Dave blijkbaar niet aanstaat, want hij balt zijn handen tot vuisten. "Wat wil je van me?" Dave staat op en gaat voor het raam staan. Ik hoor Dave na een tijdje naar adem happen. "Dat zal ik dus nooit doen" sist Dave tegen de persoon aan de andere kant van de lijn. Ik schud mijn hoofd en duw met veel geluid de door open, zodat Dave doorheeft dat ik eraan kom. Natuurlijk wil ik weten wat er aan de hand is, maar dit zijn mijn zaken niet. Ik moet niet zo argwanend doen en alles willen weten. Dave draait zich snel om en ziet mij binnen komen. "Ik ga ophangen" en met die worden kapt Dave het gesprek af. Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik hem aan. Dave schudt zijn hoofd. "Gewoon een vriend" mompelt hij. Ik wil hem geloven, echt. Maar iets, een plekje in mijn hersenen zegt dat hij liegt. Ik zie het in zijn ogen, ze doven terwijl hij het zegt en schuld is van zijn gezicht af te lezen. Maar ik doe alsof ik het niet zie, houd me van de domme en duw het gevoel weg. In plaats van iets terug te zeggen buk ik om wat kleding uit mijn koffer te pakken. Als ik weer overeind kom zie ik dat Dave ongegeneerd naar mijn lichaam aan het staren is. Ik lach even. "Kan je het zien? Je mond staat bijna open." Dave wendt beschaamd zijn blik af. "Sorry. Maar het is gewoon.." Ik loop rustig op Dave af. Wanneer ik bij hem ben plaats ik mijn handen op zijn borstkas. Mijn mond breng ik tot hoogte van zijn oor. "Ik weet dat ik er goed uitzie. Maar je zou toch echt iets moeten doen aan je gestaar. Het is veel te opvallend en een beetje eng" fluister ik in zijn oor. Ik geef hem een plagende kus op zijn wang en loop daarna, met mijn kleding, terug naar de badkamer.

"Goedemorgen people." Ik schuif een stoel naar achteren en plof neer. Dave kiest voor een plekje tegenover me. "Dus, hebben jullie er zin in?" Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik de groep rond. Iedereen knikt ter bevestiging en ziet er opgewonden uit. Snel haal ik een ontbijtje en werk het snel naar binnen, aangezien het al kwart voor 11 is en we om 11 uur bij de stallen hebben afgesproken. Ik drink snel mijn sinaasappelsap op en sta op. Iedereen is ondertussen al aan het opruimen zodat we naar de stallen kunnen. Dave steekt zijn hand uit en ik pak hem dankbaar aan.

Ik kijk enthousiast naar Gloria, gehuld in een nieuwe outfit. Hij heeft een mintgroen dekje en bijpassende beenbeschermers om en mijn nieuwe zadel met steentjes glinstert door het nieuwe gelakte leer. "Wat zie je er weer mooi uit." Ik geef Gloria een liefdevolle aai over zijn hoofd. Iedereen is ondertussen al opgestegen, dus ik trek de beugels omlaag, pak de teugels in een hand en stijg rustig op.

"Zoals ik al eerder zei, rijd gewoon lekker voor jullie zelf. Ik zal zo wat hindernissen klaarzetten die jullie kunnen gebruiken en als er iets is waar ik bij moet helpen, zeg het maar. Daarvoor ben ik hier." Jeroen is op een bankje in de bak gaan zitten met een beker koffie in zijn handen. Ik stop met Gloria voor Jeroen en haal een papiertje uit mijn bodywarmer. "Ik weet dat het klaarzetten veel werk kost. Maar ik wil graag dit parcours oefenen met Gloria. Hij is altijd wat stroef in kleine voltes en ik dacht misschien kan dit helpen." Jeroen zit met verbazing te kijken naar het parcours wat hij in zijn handen houd. "Waar heb je dit gevonden?" "Gewoon op internet." Jeroen kijkt me lachend aan. "Geef me tien minuten en het parcours is klaar voor gebruik." Hij staat op en loopt naar de aangrenzende springbak. Dave komt naar me toe draven. "Is het gelukt?" Ik kijk hem glunderend aan. "Gelukt."

En inderdaad, na tien minuten komt Jeroen weer de bak ingelopen en wenkt me naar hem toe. Ik heb in de tien minuten dat Jeroen het parcours aan het klaarzetten was, Gloria goed warmgelopen. "Het parcours staat hoor." Jeroen loopt naast Gloria mee naar de andere bak en opent het hek voor me. Ik kijk rond en neem alles in me op. Jeroen wenst me succes en gaat weer terug naar de andere bak. Ik laat Gloria opnieuw aandraven en oefen steeds nieuwe delen van het parcours. Nadat Gloria het hele parcours in delen heeft gereden probeer ik het hele parcours in een keer te rijdemn. Terwijl ik de eerste volte maak, voel ik al dat hij het moeilijk vind. Ik probeer goed stelling te vragen en rijd de volte opnieuw. Ik rijd door naar het volgende deel, wat hij wel gemakkelijk doet, maar wanneer hij opnieuw een kleine volte moet maken slaat hij weer dicht. Ik zucht en volg na nog lang proberen de hoefslag. Terwijl hij draaft laat ik zijn hals strekken. Ik laat hem stappen en sta stil voor een cavaletti. "Waarom vind je dit zo moeilijk?" mompel ik in mezelf. "Waar gaat het fout?" Ik sluit mijn ogen om even na te denken. Ik werp een blik op Jeroen, maar zie dat hij bezig is met Suzie wat uit te leggen. Hem kan ik nu dus ook niet voor hulp vragen. Ik hoor iemand zijn keel schrapen en draai me in het zadel om. "Hulp nodig?"

A/N: Ik heb trouwens in de media een afbeelding van het parcours bijgevoegd. Dus dat is de oefening die Lola rijdt.