Het vergeten paard

10

Voor me staat het mooiste paard dat ik ooit heb gezien. Het is een paard van ongeveer 170 cm hoog en het is zo zwart als de nacht. Op zijn hoofd heeft hij een wit sterretje en hij heeft witte sokken. Hij heeft hele lange manen. Zo te zien is hij al lang niet meer verzorgt, hij is helemaal vies. Als ik hem wil aaien schrikt hij en loopt een stukje achteruit. "Ik doe je niks" fluister ik tegen hem. Als ik hem goed bekijk zie ik dat ik hem herken. Ik denk aan het boek waar alle paarden in staan en zie een foto voor me. "Gloria." Gloria kijkt me gelijk aan. "Jij bent Gloria." Ik steek opnieuw mijn hand uit. "Kom maar Gloria, het is goed. Ik doe je niets." Voorzichtig steekt hij zijn hoofd maar me toe. Ik laat Gloria eerst mijn hand ruiken en als ze dan niks doet geef ik haar voorzichtig een aai over haar hoofd. Ze doet niets dus besluit ik dat ik wel iets dichterbij kan komen staan. Ik zie dat Gloria's aandacht naar mijn tas gaat. "Wil je iets eten? Vind je dat lekker?" Ik pak mijn tas en haal er een appel uit. Voorzichtig geef ik die aan Gloria. Hij eet hem in een keer op. Als ik Gloria weer aai krijg ik een warm gevoel van binnen. Ik voel me op mijn gemak bij hem. En zo te zien hij ook bij mij. Opeens gaat mijn telefoon. Ik schrik waardoor Gloria ook schrikt. Ze loopt gelijk achteruit. Weg is het vertrouwen. "Stil maar" mompel ik tegen hem. Ik vervloek degene die me op dit moment belt. "Met Lola" zeg ik in de telefoon. "Lola, Andrea van der Ster" schreeuwt mijn moeder door de telefoon. "Je komt NU meteen naar huis. Hoe haal je het in je hoofd om te spijbelen? Als je binnen een half uur niet thuis bent zwaait er wat." Ik zucht en hang op. Gloria kijkt me nieuwsgierig aan. "Sorry, ik moet gaan, maar ik kom morgen terug." Ik geef haar een laatste aai en sluit het luik. Ik let goed op dat ik alles weer sluit. Niemand mag weten dat ik hier ben geweest. Snel loop ik weer terug naar de stallen om naar mijn fiets te gaan. Natuurlijk, ik zie Dave lopen. Kan ook niet anders. "Ik dacht al dat je weg was" zegt Dave. "Ik denk soms ook wel eens dingen die niet waar zijn" kaats ik terug. Ik zie zijn gezicht betrekken en loop snel door.

Thuis open ik zachtjes de voordeur en sluip naar binnen in de hoop dat mijn ouders mij niet horen. Maar natuurlijk loop ik tegen een plantenbak aan die met veel lawaai omvalt. Lekker gedaan Lola, denk ik bij mezelf. "Lola, naar de woonkamer. Nu" roept mijn vader. Ik zucht diep en open de woonkamerdeur. Mijn ouders zitten naast elkaar op de bank en hun gezichten staan woedend. Ik bereid me alvast voor op een preek. "Waar ben jij geweest vandaag?" Het heeft geen zin om te liegen dus vertel ik de waarheid. "Op de manege." Mijn ouders kijken me allebei boos aan. "Ik word gebeld, midden in een belangrijke vergadering dat mijn dochter niet is komen opdagen op school" schreeuwt mijn moeder. "Sorry, ik voelde me niet goed en toen ben ik weggegaan. Ik had geen zin in school." "Geen zin in school?" schreeuwt mijn vader nu. "Hoe haal je het in je hoofd. Je cijfers zijn al slecht en dan denkt mevrouw dat ze wel even kan spijbelen?! Je hebt huisarrest" zegt mijn vader. "WAT?!" schreeuw ik nu ook. "Ik ben donderdag jarig. Ik zou uitgaan!" "Jammer dan. Dat zeg je maar af" reageert mijn moeder. Ik ren naar boven en gooi mijn kamerdeur dicht. Ik val huilend op mijn bed.

Ik word de volgende ochtend wakker met rode ogen die verraden dat ik de hele nacht heb gehuild. Ik loop naar de badkamer en gooi koud water in mijn gezicht. Ik kleed me snel aan en loop naar beneden. Gelukkig zijn mijn ouders al weg. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik allemaal berichtjes heb. Anastasia vraagt hoe het gaat en Dave wilt met me praten. Ik dacht het dus niet. Ik pak mijn jas en fiets naar Anastasia. Anastasia staat al op me te wachten. "Je ziet er slecht uit" zegt ze terwijl ze me een knuffel geeft. "Zo voel ik me ook." "We gaan hem vandaag gewoon negeren. Ik ben er voor je!" Ik geef Anastasia een lach. We fietsen in stilte door naar school. Ik heb geen zin om te praten en dat weet Anastasia.

Als we op school aankomen zie ik mensen fluisteren en naar mij kijken. Dankjewel Dave. Heel fijn, je hebt mijn leven verpest. Anastasia en ik lopen naar binnen als we Tamara tegen komen. "En hoe gaat het met ons verdrietige rijke meisje?" "Houd je kop" zegt Anastasia tegen haar. Anastasia trekt me mee, anders was ik Tamara aangevallen.
De schooldag ging langzaam voorbij. Ik zag steeds Dave naar me kijken, maar als hij naar me toe wilde lopen werd hij tegengehouden door Tamara. Gelukkig heb ik ze vandaag niet zien zoenen. Het enige waar ik blij van word, is de gedachten dat ik straks naar Gloria ga. In mijn verjaardag over twee dagen heb ik totaal geen zin. Ik heb nog ruzie met mijn ouders, Dave hoeft niet meer te komen en ik mag niet uit. Anastasia is de enige die ik heb gevraagd om te komen.
Eindelijk gaat de bel en ik ren zowat de school uit. Ik pak snel mijn fiets en rijd naar de manege. Als ik er ben loop ik eerst naar Mercy. Ik doe de stal open en geef hem een appel die ik van thuis mee heb genomen. Ik hoor voetstappen en besluit er weer vandoor te gaan. "Wat doe je de hele tijd bij Mercy?" hoor ik een stem vragen. Ik hoef me niet eens om te draaien om te weten wie dat vraagt. "Mercy is de enige hier waar ik een klik mee heb." Ik weet dat ik lieg, maar ik kan moeilijk tegen Dave zeggen dat ik het weet van Gloria. Ik loop snel weg zonder hem aan te kijken en loop naar het 'verboden pad'. Ik loop onder het touw door en kom bij de stal uit. Voorzichtig open ik het luik en Gloria komt gelijk naar me toe. Ik geef hem een appel en pak het halster uit mijn tas. Ik ga vandaag kijken of hij me toelaat. Ik laat Gloria met zijn hoofd dichterbij komen en aai hem nog een paar keer. Dan ga ik naast zijn hoofd staan en pak zijn hoofd vast. Hij doet helemaal niets. Voorzichtig doe ik het halster om en Gloria gaat een heel klein beetje naar achteren met zijn hoofd maar doet verder niets. Ik maak het halster vast en geef klopjes op haar hals. "Goed zo ventje." Voorzichtig open ik de staldeur en stap naar binnen. Ik wil weten hoe hij daarop reageert. Als ik naar binnen stap merk ik dat hij onrustig wordt. Ik sluit de staldeur en laat hem mijn hand ruiken. Ik aai hem voorzichtig. "Rustig maar." Als Gloria rustig is, vind ik het wel genoeg voor vandaag. Ik doe het halster af en loop naar buiten. "Het is wel goed voor vandaag. Tot morgen." Ik geef hem een kus op zijn snuit en loop naar mijn fiets. Dave staat bij Mercy en ik merk dat hij naar me kijkt, maar ik doe niets. In mijn hoofd ben ik klaar met hem, maar met mijn hart ben ik nog verliefd op hem.