Het vergeten paard

2.14

Ik word wakker doordat ik een zwaar gewicht rondom mijn buik voel drukken. Langzaam open ik mijn ogen en zie dat het drukkende gewicht de arm van Dave is. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik hem vredig zie slapen. Ik neem alle details van zijn gezicht diep ik me op, totdat ik een drukkende pijn tussen mijn ogen voel. Kreunend sla ik mijn handen voor mijn gezicht. Misschien hebben we toch iets teveel gedronken gisterenavond. Gelukkig is er niets ergs gebeurd en niemand was stomdronken. Een tijdje terug had ik het idee dat er een vloek op me lag met het uitgaan. Telkens gebeurde er wel wat tussen Dave en mij, of kreeg ik ruzie met iemand. Maar dit keer was er niks aan de hand en was het gewoon heel gezellig. Af en toe werd er een beetje gedanst en gedronken, maar we hebben vooral gepraat en lol gemaakt. Voorzichtig haal ik Dave's arm van me af en kruip het bed uit. Slaapdronken wankel ik naar mijn koffer en haal er wat paardrijkleding uit. Ik loop ermee naar de badkamer en spring snel onder de douche. Na zo'n tien minuutjes stap ik weer uit de douche en schiet snel in mijn kleding. Ik werp een blik naar het bed en zie dat Dave nog vredig aan het slapen is. Ik pak zijn telefoon en zet de wekker voor over een uur. Dan heeft hij nog anderhalf uur om zich aan te kleden en Mercy te zadelen. Ik glip de deur uit en loop snel naar het restaurant om twee croissantjes te pakken en loop naar buiten. Daar ga ik op een bankje zitten om even rustig te eten.

Na een tijdje sta ik weer op en loop naar de stallen. Ik werp een blik op mijn horloge en zie dat ik nog twee uur heb om Gloria te verwennen. "Hé jochie." Ik schuif langzaam de staldeur open en zie Gloria nog heerlijk op de grond liggen. Ik ga op mijn hurken bij zijn hoofd zitten en kriebel hem lekker bij zijn voorpluk, wetend dat Gloria dat heerlijk vind. Na zo'n vijf minuutjes sta ik op en Gloria volgt mijn bewegingen nauwlettend. "Ga je mee?" Ik schuif het halster om zijn hoofd en klik het touw vast. Gloria gaat al uit zichzelf staan en ik open de deur nog wat verder. Samen lopen we naar buiten, waar heerlijk het zonnetje schijnt. In het bijgebouw zet ik hem op de poetsplaats vast. Ik loop weer terug om alle poetsspullen te pakken en neem het potje medicijnen mee. Gloria kijkt nieuwsgierig naar de potje wat ik in mijn handen heb. Ik leg een pilletje in mijn hand, samen met wat snoepjes, zodat Gloria het hopelijk niet doorheeft dat er een medicijn tussen zit. Gelukkig heeft Gloria er geen problemen mee, want zodra ik in de buurt kom met mijn hand begint hij al zachtjes te hinniken. Binnen een paar seconden heeft Gloria al de snoepjes en de medicijnen op. Toch blijft er een naar gevoel aan me knagen. Ik blijf het gewoon geen fijn gevoel vinden dat Gloria opeens medicijnen moet slikken.

Ik begin met het poetsen van Gloria totdat hij helemaal schijnt. Ondertussen is iedereen ook al bij me komen staan om hun eigen paarden te poetsen. Ik pak weer het mintkleurige dekje en gooi het over zijn rug. Vervolgens pak ik het bontje wat ik weer over het dekje leg en plaats voorzichtig mijn springzadel eroverheen. Ik maak het bontje en het dekje vast aan het zadel vast en singel Gloria op het tweede gaatje vast. Vervolgens doe ik bij Gloria dezelfde mintkleurige peesbeschermers om en springenschoenen aan. Ik singel Gloria nu helemaal aan, zodat het zadel stevig ligt en doe het hoofdstel om. De rest is ook al klaar met opzadelen of is nog even met het hoofdstel bezig.

Ik loop alvast naar buiten en zie dat Jeroen bezig is met een parcours neer te zetten. Ik vind het er best moeilijk uitzien en zie al genoeg hindernissen waar ik problemen mee ga krijgen. Jeroen ziet me aankomen en wenkt me. Met Gloria aan de hand loop ik naar Jeroen toe. "Wat is er?" "Ik heb gisteren dezelfde krant gebeld waar die roddel in stond en ze zouden vandaag een nieuw artikel plaatsen." Ik zucht opgelucht. "Dankje, voor al de moeite die je hebt gedaan." Jeroen moet lachen. "Geen probleem. Ik doe het graag." De anderen komen ondertussen ook de bak ingelopen. Ik schuif de beugels omlaag en Jeroen gaat automatisch al een beetje aan de beugel hangen. Ik stijg op en stap met Gloria rustig weg.

"Dave! Je moet kijken. Mercy mag niet bepalen wat er gaat gebeuren! Je bent de baas, wees dan maar even streng voor hem, maar hij mag niét over jou de controle hebben." Jeroen staat fanatiek aanwijzingen te geven en ik laat Gloria rustig draven. We zijn nu ongeveer in totaal een half uurtje bezig. Eerst hebben we goed ingereden en af en toe een sprongetje meegenomen. En nu mag iedereen om en om het parcours af leggen, wat tot nu toe bij niemand zo goed ging. "Kom op! Ik weet dat het een moeilijk parcours is, maar doe eens jullie best. Die paarden springen wel hoor, maar ze moeten goede aanwijzingen krijgen." Ik schud lachend mijn hoofd. Jeroens hoofd is een beetje rood aangelopen van de inspanning. "Lola! Jij bent na Dave. Zorg ervoor dat je klaar bent. Rijden met die paarden jongens!"

Met een lach op mijn gezicht laat ik Gloria aangalopperen. Het is zo grappig om te zien hoe iemand zich zo kan opwinden over een parcours. Dave is eindelijk klaar met zijn rondje en laat met een rood aangelopen hoofd Mercy draven. "Succes" mompelt hij buiten adem. Ik kijk nog de laatste keer het parcours door en begin met Gloria naar de eerste hindernis te galopperen. "Houdt hem recht!" De eerste hindernis springt Gloria met gemak. Hindernis 2 en 3 kun je in een grote volte rijden. "Opnieuw die volte rijden. Als je hem zo klein maakt springt hij nooit. Gloria vind het al moeilijk, dus moedig hem aan!" Ik laat Gloria opnieuw de volte maken en inderdaad, Gloria springt al veel mooier. Vanuit mijn ooghoek zie ik een jongen aankomen lopen, Een zucht verlaat mijn mond als ik zie dat het Liam is. Wat doet hij nu weer hier? Doordat Liam staat toe te kijken, lijkt het wel alsof ik me niet meer kan concentreren en verpest ik alles. Jeroen schiet helemaal uit zijn slof als hij merkt dat alles verkeerd gaat. Ik heb het parcours nog niet af, maar besluit ermee te stoppen. Zuchtend sluit ik mijn ogen en laat Gloria draven. Jeroen houdt wijselijk zijn mond. Gloria is ook helemaal aan het zweten en ik merk aan alles dat hij moe is. En Liam? Liam staat aan de bakrand toe te kijken met een grijns op zijn gezicht.

A/N: sorry voor dit bagger stuk.. Mijn inspiratie is op dit moment echt ver te zoeken. Ik ga alleen deze week met school naar het buitenland, dus hoop dat ik volgend weekend weer een nieuw stuk voor jullie heb!

In de media staat een foto voor jullie idee wat ze ongeveer als parcours rijden.