Het vergeten paard

2.12

Ik moet me aan Dave vastpakken om niet om te vallen. Ik voel me misselijk. De letters die op de voorpagina staan zweven door mijn hoofd en over mijn netvlies. Ik hoor Dave ergens in de verte tegen me praten, maar het enige waar ik oog voor heb zijn de letters die woorden maken en de woorden die de zin maakt. Succes van de jonge amazone Lola ontdekt; Gloria staat onder de drugs. Ik laat mijn ogen snel over het begin van de tekst glijden. De jonge succesvolle Lola heeft al haar succes te danken aan de drugs die ze in haar paard spuit. Volgens betrouwbare bronnen gaat het zo ver dat Gloria steeds minder naar Lola luistert en Lola ervoor zorgt dat Gloria wel moet luisteren. Ik voel dat er een hand over mijn wangen wrijft en ik lijk langzaam uit een roes te ontwaken. Ik breng mijn handen naar mijn gezicht en voel de tranen over mijn wangen stromen. Ik had niet eens doordat ik aan het huilen was. Ik voel dat er een arm om me heen word geslagen en word weggeleid uit de mensenmenigte, die zich op me lijkt te storten. Ik zie vanuit mijn ooghoek camera's flitsen en mensen met hun telefoons staan. Geroezemoes dringt in mijn oren door en ik houd mijn hoofd naar beneden. "Wat een aandachtsslet" hoor ik iemand zeggen. "Ze doet het allemaal zelf" roept weer een andere. Het liefst wil ik me omdraaien en tegen al die mensen schreeuwen dat het niet waar is, maar Dave zorgt ervoor dat we doorlopen. Na een een tijdje, wat voor mij uren lijkt, bereiken we de auto. Dave trekt snel de passagiersdeur open en duwt me naar binnen. Een seconde later zit hij naast me, start de auto snel op en scheurt weg.

Een ijzige stilte hangt tussen ons in. Ik heb mijn ogen gesloten en voel de tranen in mijn ogen branden. Dave is aan het bellen met Jeroen en zo te horen is hij niet blij. Ik hoor Jeroen zo hard door de telefoon, dat hij haast wel aan het schreeuwen moet zijn. Ik hoor dat Dave het gesprek afrond en open mijn ogen weer. "Het is niet waar" fluister ik met een dikke stem. Een flauwe lach verschijnt op Dave's gezicht en hij legt zijn hand op mijn been. "Dat weet ik, schat. Jij zou zoiets nooit doen." Opnieuw lopen de tranen over mijn gezicht, maar verwoed veeg ik ze weg. Ik vervloek mezelf in mijn hoofd. Vroeger was ik nooit zo emotioneel, maar sinds ik Gloria heb, lijkt het alsof er een kraan open staat. Ik haal een paar keer diep adem om mezelf te kalmeren. "Wat zei Jeroen allemaal?" probeer ik met zo'n stabiel mogelijke stem te vragen. "Dat we gelijk terug moesten komen en hij zeker wilde zijn dat het verhaal niet waar is." "Dus hij denkt echt dat ik Gloria drugs inspuit?" breng ik ongelovig uit. "Dat zeg ik niet. Hij wil alleen honderd procent zeker weten dat het niet waar is, zodat hij een bericht naar buiten kan brengen om te vertellen dat het gewoon een vieze roddel is." Iets opgeluchter knik ik. "De dokter is er over een uur en zal dan wat testjes doen op Gloria." Een blok valt op mijn maag. Gloria heeft dit helemaal niet verdiend.

Ik gooi de autodeur achter me dicht en gelijk stormt James op ons af. "What the fuck Lola?" James' gezicht is een beetje rood geworden. "Is dat bericht waar?" De rest van de groep verzameld zich ook rondom ons. Suzie en Lilly hebben een afkeurde blik op hun gezicht en Brandons gezicht staat redelijk neutraal. Jeroen springt snel voor James. "Doe eens rustig. Je maakt haar van slag." Ik schud mijn hoofd. "Natuurlijk is het niet waar" breng ik boos uit. "Ik zal Gloria zoiets nooit aandoen. Ik weet niet welke lafaard zoiets verzint, maar die is duidelijk niet goed bij zijn hoofd!" Het is stil nadat ik klaar ben met schreeuwen. Niemand durft zijn mond open te trekken en ik kijk schuldig naar de grond. "Sorry. Ik moest niet boos worden, maar het is gewoon niet waar en daardoor voel ik me verschrikkelijk." James' gezichtsuitdrukking verandert van woede naar schuld. "Sorry, lieverd." Hij trekt me in een knuffel en ik laat een diepe zucht mijn mond verlaten.

"Goedemiddag meneer van de Berg." Er komt een man met een koffer aanlopen en Jeroen geeft hem een hand. "Hallo Jeroen." De man wendt zich tot mij en kijkt me vriendelijk aan. "Lola, neem ik aan?" Ik knik en geef hem ook een hand. "Laat maar zien waar je paard staat, dan kunnen we gelijk aan het werk en hebben we eerder de uitslag." Ik bijt op mijn lip maar knik daarna. "Volgt u mij maar." Ik draai me om en loop met Jeroen en de dokter richting de stallen. Dave voegt zich iets later ook nog bij ons. Ik haal Gloria uit zijn stal en zet hem midden in de gang vast, zodat de dokter goed zijn werk kan doen. Ik ga bij Gloria's hoofd staan en streel hem over zijn hoofd en hals. "Het komt allemaal goed" fluister ik in zijn oor. De dokter haalt wat spullen uit zijn koffer en stalt alles uit. Ik zie dat hij een grote naald pakt en hem aansluit op iets. Ik wend mijn blik af, met het idee dat die enorme naald voor niets in zijn lichaam wordt geduwd. Ik haal trillend adem en Gloria kijkt me nieuwsgierig aan. Een zwakke lach verschijnt op mijn gezicht en ik geef hem een kus op zijn snuitje.

Na een ongeveer een kwartiertje gooit de dokter alles weer terug in zijn koffer en begint met opruimen. Gloria heeft de hele tijd hartstikke braaf gestaan en ik geef hem daarom een stuk wortel. Snel zet ik Gloria weer terug in zijn stal en wend me weer tot de dokter. "En?" De dokter schud zijn hoofd. "Geef me nog een halfuurtje. Ik moet zijn bloed onderzoeken en nog andere monstertjes controleren, die ik hem genomen." Ik knik en de dokter verplaats zich naar zijn auto waar hij weer verschillende dingen, met onder andere, een microscoop uithaalt. Dave slaat een arm om mijn schouder en ik sluit mijn ogen even. "En nu maar afwachten" mompelt hij.

A/N: Ik ga morgen naar Indoor Brabant voor internationaal springen. Is er iemand die ook gaat of toevallig al geweest is? :D