Het vergeten paard

8

Ik fietste snel naar huis. Anastasia was door het dolle heen dat ik eindelijk een date heb. Het was vier uur en Dave zou me om zes uur ophalen. Ik zou dus maar twee uur hebben om me klaar te maken. Dat moest vast wel lukken. Thuis aangekomen gaf ik mijn ouders een zoen. "Ik eet vanavond niet mee" riep ik vanuit de keuken naar mijn ouders. "Waarom niet?" vroeg mijn moeder. "Ik heb een date" zei ik geheimzinnig. Een seconde later stond mijn moeder naast me. "Een date?" riep ze in mijn oor. "Wat leuk! Eindelijk heb je een vriendje. Is hij knap?" Snel onderbrak ik mijn moeder voordat ze zou flauwvallen. "Hij is mijn vriendje nog niet en voor als je het wilt weten hij heet Dave, is heel knap en is de zoon van de eigenaar van de manege." "Dus je hebt ook nog een rijk iemand uitgekozen. Goed hoor" zei mijn vader die er ook bij was komen staan. "Dit gaat echt te ver" riep ik lachend. "Ik ben boven me aan het klaar maken." Snel holde ik de trap op voordat ze nog meer konden zeggen.

Boven spring ik onder de douche. Ik was me met mijn lekkerste geurtjes zodat ik heerlijk ruik. Met een handdoek om mijn haar en lichaam loop ik uit de badkamer mijn kamer in. Besluiteloos sta ik in mijn inloopkast. Wat moet ik aan? Ik ga voor een schattig wit jurkje die tot boven mijn knie loopt met mijn zilveren Louboutins. Ik doe zilveren oorbellen in en pak mijn zwarte clutch van Chanel. Ik loop naar mijn make-up tafel en ga zitten. Was Anastasia hier maar, zij is veel beter in make-up. Op het moment dat ik dat denk wordt mijn deur open gegooid. "Wat the.." Maar als ik me omdraai geef ik een gilletje. "Ik dacht, ik moet mijn beste vriendin helpen voor haar eerste date." Ik trek haar mijn kamer in en geef haar een knuffel. "Hoe zie ik eruit?" Ik draai een rondje voor Anastasia. "Werkelijk prachtig" antwoordt Anastasia. "En nu is het tijd dat ik je make-up en haar doe. Zitten jij" commandeert Anastasia. Ik moet lachen en plof neer op mijn kruk.

Na een paar minuten doe ik mijn ogen open en moet even bijkomen. Wat heeft Anastasia met me gedaan? Het is werkelijk waar prachtig! Ik heb zilveren oogschaduw op die past bij mijn schoenen en oorbellen, verder heeft ze me nepwimpers opgedaan. Niet van de lelijke opvallende wimpers maar juist hele mooie. Ze heeft de make-uplook afgemaakt met een mooie roze lipgloss. "Wauw, het is echt prachtig" zeg ik tegen Anastasia als ik weer weet hoe ik moet praten. "En nu je haar." Anastasia kijkt er kritisch naar. Ze pakt mijn krultang en begint. Als ze klaar is zit mijn haar prachtig. Het is gekruld en daarna met een borstel doorgekamt. "Ik ben zo blij dat jij mijn vriendin bent" zeg ik en geef Anastasia een knuffel. Op het moment dat ik haar loslaat gaat de bel. Ik hoor mijn moeder opendoen. "Hey, Dave. Kom binnen." "Wish me luck" zeg ik tegen Anastasia en samen lopen we naar beneden.

Als ik de woonkamer binnenloop blijf ik verstijfd staan. Ik moet een paar keer met mijn ogen knipperen om alles goed te laten bezinken. Dave zit op onze bank en ziet er fantastisch uit. Hij heeft een donkere jeans aan met een witte blouse, waardoor zijn tanden nog witter zijn en zijn armspieren nog beter uitkomen. Als Dave me ziet staat hij op. "Wauw, je ziet er prachtig uit." "Dankje" ik bloos en kijk naar de grond. "Nou tortelduifjes, veel plezier hé?" Ik geef mijn moeder een dodelijke blik. Dave ziet het en moet lachen. Hij pakt mijn hand en samen lopen we naar buiten. Buiten loopt hij naar een grote witte Range Rover. Ik blijf verbaasd staan. "Sinds wanneer heb jij een auto?" Dave moet lachen. 

"Sinds ik mijn rijbewijs heb." Wacht, wat? Een rijbewijs? "Hoe oud ben je dan?" "18" antwoord Dave. Hij is drie jaar ouder. Ik word pas volgende week 16. "Vind je het leeftijdsverschil erg dan?" vraagt Dave een beetje bang. "Nee, tuurlijk niet! Ik word volgende week 16 dus het leeftijdsverschil valt wel mee." Ik zie Dave lachen en hij doet de autodeur voor me open. "Dankjewel." Dave sluit de deur en loopt naar de bestuurderskant. Als hij de auto start vraag ik waar we heen gaan. "Ik heb gereserveerd bij een nieuw restaurant in de stad en daarna heb ik nog een verrassing voor je." "Wat voor verrassing?" vraag ik nieuwsgierig. "Ja, dat ga ik dus niet zeggen hé. Dan is het geen verrassing meer" lacht Dave. Vijf minuten later stoppen we voor een chique restaurant. Als we uitstappen komt er gelijk een man naar ons toe. "Zal ik uw auto parkeren?" Dave geeft zijn autosleutels, pakt mijn hand en we lopen samen naar binnen. 

Als we zitten te genieten van ons hoofdgerecht vraagt Dave wat ik volgende week wil doen. "Het maakt mij echt niet uit. Ik wil 's avonds wel uit. Dus ik weet niet of je meewilt?" "Met wie ga je?" vraagt Dave. "Ik denk met Anastasia en mijn vriendengroep van school." "Misschien ga ik wel mee" zegt Dave met een mysterieuze lach. "Je mag overdag ook komen." "Graag" zegt Dave. We eten verder en hebben het ondertussen over van alles en nog wat. 

Als we het nagerecht op hebben staat Dave op om te betalen. Als hij terug komt pakt hij mijn hand en lopen we naar buiten. Dave vraagt naar zijn auto en vijf minuten later zitten we weer veilig in zijn auto. "Het eten was zo lekker." "Inderdaad, we moeten dit vaker doen" zegt Dave. "Waar gaan we nu heen?" vraag ik. "Dat is een verrassing weet je nog?" "Ik wil het weten, ik houd niet van verrassingen" zeg ik lachend. "Je moet er maar aan wennen" reageert Dave terug.

Als Dave de auto na een kwartiertje stilzet zie ik gelijk waar we zijn. "Omg, dit is zo leuk!" schreeuw ik terwijl ik naar hem toe spring om hem te knuffelen. "Ja, vind je het leuk?" "Heel leuk" antwoord ik terwijl ik nog aan zijn nek hang. We zijn op een kermis midden in de bossen, maar omdat het al donker is, is alles verlicht met lampjes en versieringen.  "Kom" zegt Dave terwijl hij mijn hand vastpakt. Terwijl we naar de ingang lopen kijk ik Dave stiekem aan. Ik zou hem best wel als mijn vriendje kunnen zien. Hij is lief, grappig, knap en een echte heer. Dave merkt dat ik naar hem staar en kijkt me met een grijns aan. "Kan je het zien?" Ik bloos en kijk naar de grond. Dave lacht en we lopen verder. 

Wanneer we het spookhuis in gaan slaat Dave beschermend zijn arm om me heen. Ik maak gebruik van het moment en kruip lekker tegen hem aan. Ik merk niks meer van de omgeving en kijk Dave aan. Als Dave merkt dat ik naar hem kijk keert hij zijn hoofd naar me toe. Ik staar hem diep in zijn ogen en langzaam buigt hij zijn hoofd dichterbij totdat ik zijn lippen zacht op die van mij voel. Ik sluit mijn ogen en voel een tintelend gevoel in mijn buik. Midden in onze zoen valt er iets tegen me aan. Ik schrik en geef een gil. Dave en ik kijken elkaar aan en barsten in lachen uit. Hij slaat zijn arm weer om me heen en we zeggen niks totdat we weer uit het spookhuis lopen. 

Als Dave de auto stopt op mijn oprit lopen we samen naar mijn deur. Dave trek me in zijn armen en geeft een kus op mijn haar. "Wil je mijn meisje zijn?" vraagt Dave. Ik kijk hem aan en geef hem een zoen. Als ik hem loslaat moet Dave lachen. "Dat beschouw ik als een ja" zegt Dave. "Ik wil heel graag je meisje zijn." Ik geef Dave nog een laatste kus en open de deur. Als ik binnen ben loop ik de woonkamer in. Mijn ouders kijken me vragend aan, maar als ze mijn enorme lach zien staan ze op en geven me een knuffel. "Het was dus leuk?" vraagt mijn vader totaal overbodig. "Ik heb een vriendje" antwoord ik terwijl ik naar boven loop. Wanneer ik mijn pyjama aan heb kruip ik lekker in bed. Ik denk aan Dave en met die gedachte val ik in slaap.