Het vergeten paard

16

Om zeven uur gaat de wekker. Ughh. Serieus? Waar is die verdomde knop van die wekker? Als ik de uit knop na een minuut nog niet heb gevonden gooi ik hem uit frustratie tegen de muur, hij is tenminste wel gelijk stil. Ik rol mijn bed uit en besef wat ik heb gedaan. "Oh, shit." Ik loop naar de muur en pak mijn wekker, of wat daar nog van over is van de grond. Lekker dan, moet ik ook nog een nieuwe kopen. Zuchtend loop ik naar mijn inloopkast en pak wat rijkleding. Een grijze broek met een roze polo. Ik haal mijn bodyprotector van de hanger en leg die alvast op mijn bed. Ik douche me snel en kleed me aan. Ik pak mijn spullen en loop naar beneden, ik moet eens een lekker goed ontbijtje maken. Ik pak twee eieren en sla die kapot in de pan.

Als ik mijn ontbijt op heb loop ik naar boven om wat make-up op te doen. Ik smeer wat bb-cream op mijn gezicht, doe wat mascara op en lippenbalsem. Ik krijg tijdens het rijden altijd hele droge lippen. Ik haal mijn telefoon van de oplader en zie dat het vijf voor acht is. Ik ren snel naar beneden en pak mijn scooter uit de garage. Op naar Anastasia.

Als ik vijf over acht bij Anastasia aankom staat ze al buiten de wachten. "Jij kan ook nooit op tijd komen" zegt ze mopperend terwijl ze de helm opdoet. "I know, sorry hoor" zeg ik quasi beledigd. Ze moet lachen en stapt op. "Dankje, dat je nog steeds wilt helpen" zeg ik terwijl we wegrijden. Ik hoor haar wat terug mompelen, wat ik niet kan verstaan en besluit er niet op te reageren.

Anastasia had gelijk, op de manege aangekomen is er nog niemand, ondanks dat het vakantie is. De eerste lessen beginnen pas om 10 uur, voor de pensionpaarden. "Waar wil je het tuig vandaan halen?" fluister ik tegen Anastasia. "Toen ik het verhaal over Dave vertelde heb ik goed naar Gloria gekeken en qua postuur lijkt hij heel erg op Destiny, dus ik haal Destiny's oude veelzijdigheidszadel en hoofdstel, dan kunnen we het hoofdstel afstellen op zijn hoofd. Als je een kruiwagen haalt doen we het daarin." Ik loop snel naar de opslagkamer en haal een kruiwagen. Anastasia gooit het zadel, hoofdstel en dekje erin en we lopen naar Gloria.

"Hey. Heb je er vandaag zin in?" vraag ik aan Gloria als ik het luik open. Gloria laat een tevreden gehinnik horen. Anastasia moet lachen en geeft me het halster aan. Voorzichtig doe ik het om en klik het halstertouw vast. Als ik de deur open wilt Gloria de stal uitrennen, maar ik duw hem terug. Ik loop naast hem de stal uit en loop twee rondjes om hem wat rustiger te krijgen. Ik knoop het touw vast aan de stal en geef Anastasia een rosborstel, zelf borstel ik zijn manen. "Weet je wat ik niet snap" begin ik tegen Anastasia. Ze kijkt me vragend aan. "Dave is nu achttien, hij kreeg Gloria toen hij veertien was en heeft hem een jaar gehad. Gloria heeft dus al drie jaar niet meer gereden! Ik vraag me af waarom hij niet verkocht is." "Pff, daar zullen ze vast wel een reden voor hebben gehad. Misschien is hij toch te gevaarlijk." En plots ga ik twijfelen of dit wel een goed idee is. Ik ken Gloria nog maar een weekje en weet helemaal niet hoe hij reageert op het tuig. Straks gebeurt er wat. "Laten we maar beginnen" Anastasia haalt me uit mijn gepieker. Ondanks haar zelfverzekerde stem zie ik aan haar blik dat ze zenuwachtig is.

Wanneer ik het dekje van de grond pak reageert Gloria er al op. Zijn oren bewegen alle kanten op en hij loopt steeds van voor naar achteren. "Shtt, het is al goed. Niks aan de hand." Ik laat hem aan het dekje ruiken om hem er iets aan te laten wennen. "Je kunt dit." Ik geef Anastasia een dankbare blik. Ik loop richting de flank van Gloria en leg het dekje op zijn rug. Zijn oren gaan plat naar achteren maar verder doet hij niks. "Misschien moeten we hem eerst weer laten wennen aan het tuig voordat ik op hem ga rijden." "Dat is misschien een beter idee" stemt Anastasia toe. Ik haal diep adem en loop met het zadel naar zijn hoofd. Ook hier ruikt hij aan, maar dit vind hij duidelijk minder leuk. Als ik naar zijn flank loopt probeert hij mij een trap te geven. "Hé!" Ik zet een stap achteruit en kijk Anastasia vragend aan. "Gewoon nog een keer proberen, als je aan de zijkant blijft staan kan hij je niet raken." Ik verzamel wat moed en loop weer naar zijn flank. Langzaam probeer ik het zadel erop te leggen, wat moeilijk gaat. Gloria staat maar niet stil en trapt meerdere keren naar mij, maar Anastasia had gelijk. Hij raakt me steeds net niet. Na een tijdje ligt het zadel erop. "Oké, nu ga ik rustig je singel vastmaken" zeg ik tegen Gloria. Ik loop naar de rechterkant en maak de singel vast. Ik loop weer naar de linkerkant en buk om de singel te pakken. Rustig trek ik hem iets aan om hem in het eerste gaatje het kunnen doen. Als ik een singelstoot vast heb gemaakt heeft Gloria er duidelijk geen zin meer in. Hij begint te hinniken en nog meer te trappen. Snel maak ik de andere singelstoot vast. "Pff, je maakt me bang" mompel ik tegen Gloria. Ik weet dat ik absoluut geen angst moet tonen, dus dat probeer ik ook niet. Hoewel het lastig gaat. Ik besluit om het zadel later nog aan te singelen, nu moet ze er weer aan wennen. Hij hoeft niet strak te zitten, als hij maar op de rug blijft zitten.

Anastasia doet het hoofdstel om en Gloria reageert daar perfect op, hij houdt zelfs zijn mond een beetje open als je het bit in wilt doen. Anastasia pakt de longeerlijn en samen lopen we wat dieper het bos in, opzoek naar een goede plek. Na vijf minuutjes hebben we een plek gevonden. Het lijkt alsof de plek speciaal voor ons gemaakt is. Het heeft ongeveer de grootte van een dressuurbak, met als ondergrond gras, de grond is redelijk egaal en het gras is droog. Anastasia klikt de longeerlijn vast aan zijn hoofdstel en ik singel aan, opnieuw trapt hij naar me en als het zadel redelijk vast zit stop ik. Anastasia maakt het touw langer en Gloria gaat er gelijk vandoor, hij rent een paar rondjes in galop en bokt een paar keer. Ik ga naast Anastasia staan en we laten hem gewoon rennen. "Ik denk dat het handiger is als we hem een week lang alleen maar zadelen en longeren, na die week is hij gewend en moet het mogelijk zijn om op hem te rijden." Peinzend kijk ik naar Gloria, zijn stappen zijn ruim maar sierlijk. Nu rent hij nog alsof zijn leven er van af hangt, maar dat zal uiteindelijk wel weggaan. "Wat een klassepaard, kijk hoe hij loopt. Het was een duur paard" mompelt Anastasia. Ik kijk met een lach naar Gloria en zie dat hij er steeds meer zin in krijgt. Hij gooit zijn nek op en zijn oren staan naar voren.

Na een kwartiertje hard galopperen wordt Gloria moe, hij maakt een overgang terug naar draf en na een tijdje gaat hij stappen. Anastasia maakt de lijn korter en uiteindelijk stopt Gloria met lopen. "Je bent een prachtpaard" zeg ik tegen hem terwijl ik hem klopjes op de hals geef. Ik zie dat Gloria deze aandacht wel leuk vind, hij hinnikt zachtjes.

Anastasia en ik lopen weer terug naar de stal en ontdoen Gloria van zijn tuig. Zo te zien heeft hij daar geen problemen mee, hij doet niks. Omdat er geen water beschikbaar is drogen we Gloria's zweet met stro. "Ik neem morgen een deken mee voor hem. Kijk naar zijn vacht, het is helemaal dik en lelijk omdat hij altijd zonder deken staat. Scheer je hem en laat je hem met een deken staan, wordt zijn vacht nog mooier." Ik knik ter bevestiging. "Daar heb je helemaal gelijk in."