Het vergeten paard

19

Ken je dat gevoel dat je niet weet hoe je iets moet oplossen? Dat je depressief op bed ligt en medelijden met jezelf hebt? Nou, dat heb ik dus nu. Ik heb geen idee hoe ik Gloria mijn paard kan maken. Ik kan natuurlijk met mijn ouders naar Henk gaan en zeggen dat ik Gloria wil kopen, maar ik weet zeker dat dat niet gewaardeerd gaat worden. Ik zet mijn televisie aan en open Netflix. Terwijl ik een film opzoek krijg ik een sms'je binnen. Afwezig pak ik mijn telefoon. Ik open het sms'je en zie dat het van Anastasia is.

Hey Lo,
Ik zit heel erg te twijfelen of ik mee zal doen met die springwedstrijd over een maand. De prijs is wel geweldig. Een privéles van Jeroen Dubbeldam! Maar ik heb geen idee hoe hoog het niveau ligt. Help me! Xx A

Ik moet lachen. Ze maakt zich nu al druk over een wedstrijd die pas over een maand is. Ik open een nieuw berichtje en begin met typen.

Tuurlijk moet je meedoen! Je bent hartstikke goed. Je kan het altijd proberen. Ik help je wel met het voorbereiden. Xx

Nog geen seconde later krijg ik een berichtje terug.

Dankje! Je bent een schat!

Ik ga maar naar de site van de manege om te kijken wat er over de volgende wedstrijd wordt geschreven.

Goed nieuws voor alle springruiters. Over een maandje staat er weer een wedstrijd voor de deur. 20 September mag er gestreden worden om de hoofdprijs, een privéles van niemand minder dan Jeroen Dubbeldam! Iedereen is welkom, of je in Friesland of Limburg woont, het maakt niet uit. Houd de site en de mail in de gaten voor nieuws. Meer informatie volgt nog.

Mijn ogen blijven hangen bij de zin 'iedereen is welkom'. Snel pak ik mijn telefoon en zoek Anastasia's nummer op. "Met Ana.." Verder komt ze niet, want ik onderbreek haar. "ANAS! LUISTEREN, NU! IK HEB EEN IDEE." "Rustig, rustig" kalmeert Anastasia me. "IK KAN NIET RUSTIG DOEN. IK GA MEEDOEN MET DE WEDSTRIJD!" "JE GAAT WAT?!" Nu schreeuwt Anastasia ook. "Ik ga meedoen met de wedstrijd over een maand. Jij zei dat Gloria een springpaard is." Ik hoor Anastasia zuchten aan de andere kant van de lijn. "Ik kom eraan" en voor ik het weet heeft ze al opgehangen.

Vijf minuten later gaat de bel. "Is voor mij. Ik doe open" schreeuw ik naar beneden. Ik ren de trap af en gooi de deur open. "HET IS ZO'N GOED IDEE" schreeuw ik tegen Anastasia terwijl ik haar een knuffel geef en sta te springen. Ik hoor Anastasia lachen. "Wat is een goed idee?" hoor ik iemand achter me vragen. Oh, tuurlijk. Ik was vergeten dat mijn moeder thuis was, dat is ze normaal nooit, maar ze had een afspraak bij de tandarts. "Umh, Anastasia gaat meedoen aan een springwedstrijd." Ik draai me glimlachend om naar mijn moeder. Het is tenminste half de waarheid wat ik zeg. "Leuk Anas!" Mijn moeder draait zich om naar mij. "Kan jij niet op Mercy meedoen?" "Nee, volgens mij wilde Dave deze wedstrijd zelf rijden. Maar ik help ze beide, dus ik vind het helemaal niet erg." Mijn moeder draait zich om. "Ik ben in de werkkamer als jullie me zoeken." "Wanneer ben je daar niet" mompelde ik zacht, maar net hard genoeg dat Anastasia het hoorde. Ze werpt me een bezorgde blik toe, maar ik negeer het.

"En wat is precies je plan?" vraagt Anastasia als we in mijn kamer zijn. Ik blijf even stil. "Je hebt geen plan hè?" Ik kijk Anastasia schaapachtig aan. "Umh, nou, ik wil meedoen met de springwedstrijd op Gloria," "No shit sherlock." Ik kijk Anastasia geïrriteerd aan, ze weet dat ik het haat als ze dat zegt. "Niet grappig, maar alsjeblieft, help me!" Ik kijk haar smekend aan. "Laat me even denken."

"Misschien heb ik het." Ik kijk Anastasia geheimzinnig aan. "Zeg het!" Ik moet lachen. "Ik en Gloria doen gewoon mee onder een pseudoniem." "Nederlands graag." "Ik schrijf ons in onder een andere naam. Pas als ik de wedstrijd rijd komt Henk erachter dat het Gloria is, want hij herkent hem waarschijnlijk. Henk ziet hoe Gloria is verandert en ik mag hem kopen." "En je weet zeker dat het gaat werken?" Ik knik een beetje onzeker. "Je gaat nog steeds niets tegen Dave zeggen?" "Ik weet het niet. Het ligt gewoon heel gevoelig bij hem." Ik hoor Anastasia zuchten. "Ik help je. Morgen beginnen we met trainen, als je dat lukt." Ik spring blij op. "Natuurlijk lukt me dat, van die hersenschudding voel ik niets meer." Dat is niet helemaal de waarheid, maar dat hoeft Anastasia niet te weten.

Als mijn moeder me om half zeven roept om te eten werk ik Anastasia de deur uit. We hebben besloten dat ik onder de naam Sicilia de Graaf meedoe en mijn paard heet Shining. Op de dag van de wedstrijd gaan Anastasia en ik vroeg naar stal, dan zetten we Gloria bij de rest en hopelijk valt hij dan niet op. Natuurlijk moeten we het plan nog verder uitwerken, maar het is een begin.

Ik loop de woonkamer binnen en mijn moeder zit al aan de bar. Als mijn vader thuis is eten we altijd aan de eettafel, maar vandaag is hij er dus niet. "Hoe gaat het met de paarden?" vraagt mijn moeder als ik op een barkruk neerplof. "Goed hoor!" Ik gooi wat spaghetti op mijn bord, natuurlijk komen er wat spetters op de witte bar terecht. Ik zie mijn moeder toekijken, maar ze zegt niets. "Jullie hadden gezegd dat als ik langer bleef rijden ik een eigen paard krijg." Mijn moeder kijkt me argwanend aan. "Is dat nog steeds zo?" Mijn moeder rolt wat spaghetti om haar vork. "Hoe zo vraag je dat? Heb je een leuk paard gezien?" "Misschien, ik heb wel interesse." "Is het een goed raspaard?" Ik knik. "Het is een all-rounder, maar blinkt het meeste uit in springen. Dat wil ik altijd." Mijn moeder denkt even na. "Ik zal het er met je vader over hebben." Ik geef mijn moeder een kus en tevreden eet ik mijn eten op.

Als ik na het eten op mijn kamer zit pak ik mijn Macbook. Ik zoek op Youtube filmpjes van springen op. Als ik me verveel kijk ik altijd paardenfilmpjes. Ik kom bij een filmpje terecht van een vrouw die zonder hoofdstel en zadel springt. Dat lijkt me zo gaaf om te kunnen. Ik probeer het maar niet bij Gloria uit, maar ooit zou ik het misschien kunnen doen.
Ik hoor mijn telefoon en kijk op het scherm.

Kom me om half 9 ophalen. Het echte werk gaat beginnen. X A

Ik ben blij dat ik het Anastasia heb verteld. Dave heeft ook het recht om het te weten, maar ik kan het niet.