Het vergeten paard

25

Zuchtend druk ik mijn wekker uit. Ik pak mijn telefoon en ontgrendel hem. Kwart over zeven. Ik open WhatsApp en zie dat ik wat berichtjes heb van vrienden. Snel reageer ik daarop en open het gesprek met Dave.

Ik word vanochtend uit het ziekenhuis ontslagen. Mijn ouders brengen me naar huis. Ik weet niet of je naar de manege komt vandaag? Dan kom ik wel even kijken. X

Een lach verschijnt op mijn gezicht. Snel typ ik wat terug.

Ik ben vandaag de hele dag op stal. Ik ga Gloria verzorgen. Misschien kan je rustig meehelpen? X

Een paar seconden daarna heb ik al een reactie terug.

Ik weet niet. Ik kijk wel even of ik help met hem. X

Ik besluit er niet op te reageren. Ik wil niet doordringen. Het is tenslotte niet niets wat er tussen Gloria en Dave is gebeurd. Langzaam rol ik uit bed en sleep mezelf naar de douche. Ik spring eronder en was me snel. Wanneer ik uit de douche stap voel ik een koude lucht langs me trekken. Ik sla snel een handdoek om me heen en loop naar mijn inloopkast. Ik pak een zwarte rijbroek en een simpele witte polo. Ik doe mijn haar in een hoge staart en doe alleen wat mascara op.

"Wat ben jij al vroeg op" zegt mijn vader als ik de keuken inloop. "Ik ga naar Gloria." Mijn vader kijkt op van de krant. "Volgens mij vind jij Gloria wel leuk." Ik grinnik. "Hoe kom je erbij?" zeg ik sarcastisch. Mijn vader moet lachen. "Moet ik je met de auto brengen?" Ik kijk naar buiten. De zon schijnt en er is geen wolkje aan de lucht. Ik schud mijn hoofd. "Het is lekker weer dus ik ga met de scooter." Mijn vader geeft me een kus op mijn voorhoofd en vertrekt naar zijn werk.

Nadat ik een broodje heb gegeten pak ik mijn sleutels en loop naar de garage. Ik open de garagedeur en rijd naar buiten. Na ongeveer een half uurtje kom ik bij de manege aan. Ik zet mijn scooter in de stalling en loop het terrein op. Af en toe zie je iemand de stallen uitmesten. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het nog maar kwart voor negen is. Ik besluit naar het kantoor van Henk te lopen, om hem te bedanken voor Gloria's stal. Wanneer ik voor de deur sta, klop ik op de deur. "Binnen." Ik open de deur en loop rustig naar binnen. Henk kijkt op van zijn papieren. "Lola" zegt hij verrast. "Wat ben jij hier vroeg." Een lach verschijnt op zijn gezicht. "Ik ga vandaag Gloria verzorgen dus vandaar. Maar ik wilde je bedanken voor de stal. Gloria en Destiny zijn al dikke maatjes." Henk lacht. "Ik weet het, voordat Gloria apart stond, stond hij ook al naast Destiny." Ik kijk hem verbaasd aan. "Ah, vandaar" mompel ik. "Ik heb nog een kleine verassing voor je." Henk pakt een sleutel van zijn bureau en staat op. "Volg mij maar." Henk loop de kamer uit en ik kan niets anders doen dan hem te volgen.

Uiteindelijk staat Henk stil in de gang waar Gloria ook staat. Hij loop naar de opslagkamer waar ook de kluisjes van de pensionpaarden zijn en blijft voor eentje stilstaan. Hij geeft me de sleutel. "Open hem maar." Verbaasd neem ik de sleutel aan en steek hem in het slot. Nadat het slot open is gesprongen trek ik de deur open. Met grote ogen staar ik naar de inhoud. "Wat is dit?" "Alle spullen van Gloria. Die hebben wij nooit weggegooid." Ik glijd met mijn hand over de twee zadels. De ene een springzadel en de andere een dressuurzadel. Ook liggen er een stuk of vijftien dekjes, bandages, peesbeschermers, kogelbeschermers, hoofdstellen, dekens en schroeven voor in de hoeven. "Alles wat Gloria nodig heeft ligt in deze kast. En jij mag het gebruiken." Ik kijk Henk verwonderd aan. "Dankjewel! Ik heb hier gewoon geen woorden voor." Henk lacht en trekt me in een omhelzing. "Ik doe het graag."

Nadat Henk weer terug is gegaan naar zijn kantoor heb ik nog alle spullen doorzocht. Gloria heeft zoveel mooie en goede spulletjes. Hij is zeker nooit tekort gedaan. Ik sluit de deur weer en draai hem op slot. Ik loop naar Gloria's stal. Rustig open ik de deur. Gloria ligt op de grond. Wanneer hij mij hoort binnen lopen gaat zijn hoofd omhoog en staat hij snel op. Ik geef hem klopjes om de hals. "Ga je mee?" Gloria briest even. Snel haal ik zijn zomerdeken van zijn rug, pak het touw en klik het vast aan zijn halster. Ik schuif de deur helemaal open en loop met hem de stal uit. Vervolgens pak ik het longeertouw van de grond, die ik uit de kast had gehaald en loop met hem naar buiten. Als ik in de longeerbak sta, maak ik het touw los en laat hem vrolijk wegrennen. Ik stap snel de bak uit en sluit het hek. Ik laat hem vijf minuutjes vrolijk rondrennen, bokken, springen en gek doen, totdat hij er geen zin meer in heeft. Ik loop weer de bak binnen en klik de longeerlijn vast. Ik laat Gloria stappen en maak de lijn langer, daarna laat ik hem draven, galopperen en vervolgens weer draven en stappen. Steeds wissel ik het af. Na ongeveer een halfuurtje is het wel genoeg geweest. Gloria begint zelf ook een beetje moe te worden. Zijn licht bezweette vacht glimt in het licht van de felle zon. Ik maak de longeerlijn los en klik het halstertouw vast. Ik geef hem wat snoepjes als beloning en loop met hem de bak uit.

Nadat ik Gloria heb drooggestapt zet ik hem tussen de twee palen vast op de buitenpoetsplaats. Wanneer ik zeker weet dat hij veilig staat loop ik naar binnen om de poetsspullen te pakken. Als ik weer naar buiten loop zie ik een gestalte bij Gloria staan. Ik bekijk de persoon beter en zie dat het een jongen is. Als ik rustig dichterbij loop herken ik Dave's postuur. Zijn schouders staan gespannen. Heel zijn lijf is trouwens aangespannen. Ik ga stilletjes naast hem staan. Dave verroerd zich niet. Hij blijft naar Gloria staren. Ik laat mijn hand langs zijn arm glijden, pak zijn hand vast en knijp er even in. Ik voel een slap kneepje terug. Een kleine glimlach siert mijn gezicht. "Henk heeft je het vast al verteld." Dave's stem klinkt gebroken, maar als ik me naar hem omdraai zie ik dat er geen emotie in zijn gezicht staat. Zijn gezicht staat blanco. "Ja" mompel ik. "Maar hij is veranderd." Het enige wat Dave doet is knikken. "Moet jij trouwens niet op bed liggen?" vraag ik om van onderwerp te veranderden. Dave laat een zacht lachje horen. "Eigenlijk wel." "Ga dan naar huis, je moet overmorgen wel fit genoeg zijn om naar mijn wedstrijd te kijken. Misschien win ik wel een clinic van Jeroen Dubbeldam." Bij de laatste zin trek ik mijn wenkbrauwen veel betekenend omhoog. Dave moet lachen om mijn gezicht. "Je hebt gelijk. Ik ga wel naar huis." "Morgen kom ik nog een keer om te rijden." Ik laat Dave's hand los. Hij buigt zich naar me toe en geeft me snel een kus op mijn lippen. Wanneer hij zich omdraait en naar huis loopt kijken Gloria en ik hem na.

A/N:
AAAAHHHHH. IK BEN ZO BLIJ! Dit boek staat op 12 in avontuur :D