Het vergeten paard

14

"Opstaan slaapkop. Je wilt toch niet te laat komen op je eerste officiële paardrijles?" Slaperig open ik mijn ogen. "Laat me slapen" mompel ik. "Ik dacht het niet." Het volgende moment voel ik een koude plas water over me heen. Ik val mijn bed uit. "Moest dat nou?" Schreeuw ik gelijk chagrijnig. Anastasia ligt in een deuk. "Lollig hoor" mompel ik. Ik strompel naar mijn inloopkast en pak mijn kleding. Een beige paardrijbroek met een lichtblauwe polo. Ik douche me snel en kleed me aan. "Ik ben klaar om te gaan." Anastasia zit op mijn bed te wachten. "Je ziet er leuk uit" zegt ze. "Rij jij mee dan? Ik dacht dat jij nooit op deze dag reed." "Dat klopt, maar ik dacht dat het wel leuk voor je zou zijn als ik meerijd. Dus heb ik mijn rooster omgewisseld. Ik rijd nu steeds zoals jij op de zondagochtend en donderdagavond." "Dat is lief van je." Ik geef haar een knuffel. "Nou, laten we dan maar gaan. Spring maar achterop bij mij.

Op de manege stal ik snel mijn scooter. Kletsend lopen we naar de stal. "Ik pak Mercy en zet hem op de wasplaats. Zet jij Destiny ernaast?" Op de manege staan er een stuk of vijf wasplaatsen naast elkaar. "Is helemaal goed. Zie je zo." Ik pak Mercy's halster en open de stal. "Hé, knapperd. Heb je er zin in?" Mercy doet zijn hoofd omhoog en kijkt me aan. Ik grinnik en klik het halster vast. Ik open de staldeur en loop naar de poetsplaats. Anastasia staat er al. "Jullie zien er echt schattig uit" zegt Anastasia. Ik moet lachen. "Dankjewel." Ik pak de borstels en begin met poetsen, Anastasia doet hetzelfde. Als we klaar zijn met borstelen en praten haal ik het tuig. Ik leg een lichtblauw dekje op Mercy zijn rug. Dezelfde kleur als mijn polo, zodat we leuk matchen. Ik leg het zadel op het dekje en maak het zadel vast. Ik singel rustig aan en doe de beugels op mijn maat. Gelukkig weet ik nu uit mijn hoofd op welke gaatjes de beugels moeten, zodat ik niet meer hoef te meten. Daarna singel ik hem nog een beetje aan en pak het hoofdstel. Als ik het hoofdstel om heb gedaan vraag ik aan Anastasia of ze klaar is. "Ja, alleen nog de neusriem vastmaken." " Met hoeveel rijden we eigenlijk in de les?" vraag ik nieuwsgierig. " Met z'n drietjes. Wij en nog een ander meisje, zij heeft ook een eigen paard." Kletsend lopen we naar de bak. "Dave, wat doe jij hier?" vraag ik verbaasd terwijl ik hem en kus geef. "Heeft Anastasia dat niet verteld?" "Wat heeft ze niet verteld?" "Dat ik jullie lesgeef." Ik kijk hem verbaasd aan. "Ik wist helemaal niet dat jij les gaf." "Alleen mensen met een eigen paard" is Dave's droge antwoord. "En nu opstijgen allemaal." Ik loop naar de AC-lijn en stijg op.

"Jullie gaan vandaag niet springen, maar dressuuroefeningen doen. Verder wil ik dat jullie het paard goed vooruit rijden, maar hij hoeft niet te sprinten." Gelukkig heeft Mercy een veelzijdigheidszadel, anders had ik met een springzadel dressuur moeten rijden. Ik maak een overgang naar draf en rijd een paar oefeningen. Wat voltes, gebroken lijnen. Ik laat Mercy appuyeren. Ik merk dat hij het appuyeren moeilijk vind, maar met wat tips van Dave lukt het redelijk. Je merkt gewoon aan alles dat Mercy eigenlijk een springpaard is, maar dat vind ik niet erg. Ik houd wel van wat moeilijkheid. Als ik vind dat Mercy genoeg heeft geappuyeert bereid ik hem voor op galop. Ik ga doorzitten, vraag wat stelling, leg mijn buitenbeen iets naar achter en laat hem aangalopperen. "Mooi Lola!" zegt Dave vanaf de zijkant. Ik krijg een nog grotere lach op mijn gezicht. Hier geniet ik van, na de galop verander ik van hand en doe alles weer opnieuw. "Laat ze maar uitstappen" zegt Dave na een tijdje. Ik geef Mercy lange teugels en geef hem klopjes op de hals. "Ik blijf verbaasd over hoe goed je rijd" zegt Dave terwijl hij naast me komt lopen. "En ik blijf verbaasd om je kunsten van lesgeven" reageer ik met een lach. Dave grinnikt en geeft me een kus op mijn arm. "Stijg maar af." Ik laat Mercy bij de AC-lijn stoppen en stijg af. Ik steek de beugels op en praat tegelijkertijd met Anastasia. Ik maak Mercy vast in de wasplaats en pak de slang. Ik spoel Mercy af en doe hem een deken om. "Goed gedaan jochie." Ik geef hem een appel en breng hem naar zijn stal.

Nadat ik van Mercy afscheid heb genomen, ga ik op zoek naar Dave. Ik vind hem in de zadelkamer en sla mijn armen om hem heen. "Ik heb een vraag aan mijn leraar" fluister ik in zijn arm. "Wat is er mevrouw?" "Ik was benieuwd hoeveel paarden je hebt gehad." Dave kijkt me verbaasd aan. "Waar komt dat ineens vandaan?" "Gewoon ik ben nieuwsgierig." Ik kan Dave moeilijk vertellen dat het allemaal met mijn plan te maken heeft. Gisteren in bed heb ik het allemaal uitgedacht. Ik vraag naar Dave zijn paarden, hij vertelt me over Gloria en ik neem hem in vertrouwen. Oh en uiteindelijk koop ik Gloria. Ja, ik weet het. Misschien niet mijn beste plan ooit, maar het is tenminste iets. "Pfff, ik weet het niet. Toen ik vier was begon ik met rijden, gewoon op manegepony's. Toen ik acht was kreeg ik mijn eerste pony. Die had ik tot mijn veertiende. Zijn naam was Appeltje en het was een Welsh pony. Ik reed veel wedstrijden met hem en eindigde altijd wel hoog in het klassement met Appeltje. Toen ik bijna veertien werd, werd ik te groot voor hem en kreeg ik een nieuw paard." Dave neemt even een pauze en ik zie dat zijn gezichtsuitdrukking verandert, er flitste woede maar ook verdriet over zijn gezicht. "Ik kreeg voor mijn veertiende verjaardag Gloria." Bingo, hier heb ik op gewacht. "Maar er ging iets mis en ik kreeg een nieuw paard, Mercy. Ik heb Gloria een jaartje gehad." Meer vertelt Dave er niet over, dus besloot ik door te vragen. "Wat is er precies mis gegaan?" vraag ik voorzichtig. Dave's gezichtsuitdrukking verandert naar woede. "Maakt dat iets uit dan?" snauwt hij. Ik deins terug. "N-nee" stotter ik, bang door zijn uitbarsting. Dave ziet dat ik geschrokken ben en zijn uitdrukking verandert weer. "Sorry, het is gewoon een gevoelig onderwerp. Ik bedoelde het niet zo." "Het is al goed" mompel ik. Dave slaat zijn armen om me heen. "Ik vertel het je als ik er klaar voor ben." Ik geef hem een zoen op zijn wang. Ik vraag niet door. Dit onderwerp valt Dave duidelijk zwaar en als ik doorga gaat hij iets vermoeden. Mijn plan moet maar even wachten.

Nadat ik tegen Dave en Anastasia heb gezegd dat ik weg ga loop ik naar Gloria. Het is al laat dus loop ik snel onoplettend over het pad. "Hey, jochie." Ik open het luik en aai zijn hoofd. "Ik ga je kopen, je komt hier weg. Dat beloof ik je." Ik geef hem een kus tussen zijn ogen. "Ik weet nog niet hoe ik iedereen zo ver krijg, maar echt. Je gaat hier weg." Gloria liet gehinnik horen. "Shhtt" zeg ik lachend. Mijn ouders hebben gezegd dat als ik door rijd ik een eigen paard krijg. Ik kies dan voor Gloria, wat logisch is. Mijn ouders gaan sowieso niet moeilijk doen als ik Gloria koop. Zij weten niks over haar, maar Dave en zijn ouders.. Hoe ga ik hun overhalen? Zuchtend geef ik Gloria een snoepje. "Ik moet binnenkort maar eens op je gaan rijden, dat is goed voor je, maar hoe kom ik aan tuig en waar moet ik rijden?" Als ik het halster uit mijn tas wil pakken verstijf ik. "Wat doe jij hier?" hoor ik iemand achter me vragen. Oh shit, shit, shit.. Langzaam draai ik me om.