Ilang araw na ang lumipas at hindi na rin talaga pumapasok si leigh,miss na miss ko na sya.
Ano bang nagawa kong mali? May nasabi ba ako? Hindi ko alam nasaan sya at wala akong idea maski ano kung nasaan sya or kung ano ginagawa nya.
"Focus" sabi ni shawn, kami ang magkatabi ngayong 2nd semester. At magka group pa kami sa project na ginagawa namin ngayon.
"S-sor-rry" sabi ko at inayos ang pagkakaupo tsaka pilit na nakinig sa dinidiscuss nya saaming mga ka grupo nya.
Natapos ang meeting namin na yun atsaka ako lumabas ng room mag isa
"Jeu!" tawag saakin ni seb, hindi ko sya nilingon at nag dire diretso lang ako papunta sa bench na madalas namin tambayan ni leigh kapag vacant time.
Inilabas ko ulit ang cellphone ko tsaka chineck ulit kung nakapag online na ba si leigh pero 4days ago na syang hindi nag oonline at cannot be reach parin ang phone number nya.
Naramadaman kong may sumunod saakin at tumabi sa akin, hindi ko na ito nilingon dahil sa peripheral vision ko base sa tindig ng katawan at tangkad nito ay si shawn ang taong to.
"Kung isa ka sa magtatanong kung bakit ganito ako wala akong masasagot sayo dahil maski ako hindi ko alam kung bakit" pangunguna ko sakanya.
"Di naman kita tatanungin, tinabihan lang kita" sabi nya kaya nilingon ko sya ng naka kunot ang noo ko.
"Gusto ko kasi sabihin sayo na wag mo pabayaan ang pag aaral mo dahil sa nararamdaman mo, maraming oras para malungkot wag mo na isabay sayo oras ng pag aaral" sabi nya at kinagat ang dala nyang sandwich habang nakatingin ng diretso sa di ko alam kung saan.
"Wag mo nga akong turuan ng gagawin ko" sabi ko sakanya tsaka ko sya inirapan
"Sinasabi ko to sayo kasi ka grupo kita sa lahat ng groupings at partner pa kita sa isang special project, ayoko maapektuhan ang grades ko dahil lang sa kapabayaan mo" ani niya
"Edi sana ikaw mag isa nalang gumawa lahat non" sabi ko
"Eh paano ka?"
"May mga kaibigan ako"
"Okay" sabi nya atsaka kumain ulit
Dinukdok ko nalang ang sarili ko nang magsaliga ulit si shawn
"I saw him. Sa states" biglang sabi nya kaya napalingon ako sakanya
"What?"
"I saw leigh sa states, he's in america" sabi nya saakin tsaka nya ako tinapunan ng tingin
"Paano naman ako maniniwala sayo?" sabi ko, hindi sya umimik at nilabas nya ang cellphone nya at may pinakita saakin.
Instagram story yun na video at kitang kita ng dalawang mata ko si leigh na may hawak na alak habang may kausap na isang lalaki sa veranda ng lugar na yon.
"Yang nag story sa IG, she's my cousin and sa america sya nakatira. At ayang place na yan ay isang party house doon" paliwanag nya, natulo ang luha ko habang pinapanood paulit ulit ang video.
"Nasa america na pala sya..." sabi ko at nagtakip ng bibig dahil hindi ko napigilan ang sarili ko na umiyak. "Hindi man lang nya ako sinabihan, hindi manlang nya ako kinausap" sabi ko pa "kaya pala nung huling araw na magkasama kami ay ayaw nya na ako halos bitawan..."
Tumayo ako at patakbong umalis sa school, sapilitan ko pa kinakausap yung guard dahil ayaw ako palabasin.
"Sige na kuya may bibilhin lang ako dyan" sabi ko, kahit ang totoo ay hindi ko alam san ako pupunta. Basta gusto ko lumayo gusto ko umiyak ng umiyak sa walang makakakita saakin.
"Ako na kuya, sasamahan ko sya" narinig ko boses ni shawn na nakasakay na sa sasakyan nya "Get in" sabi nya saakin, nagdadalawang isip pa ako kung sasakay ako on hindi.
"Sige, bilisan nyo lang dahil may klase pa kayo" paalala ni kuya, nang marinig ko yon ay sumakay na ako sa sasakyan ni shawn tsaka nya pinaharurot palabas ng campus yon.
"Saan ka ba pupunta?" tanong nya saakin pero wala akong sinagot sakanya dahil nakatingin lang ako sa labas tulo ng tulo ang luha ko.
"Kahit saan" sabi ko, pina andar naman nya agad ang sasakyan pero hindi na ako natanong kung saan nya ako balak dalhin dahil parang napapagod na ang buong pagkatao ko makipag kapwa tao.
"We're here" sabi ni shawn kaya nagising ako, naka tulog pala ako kakaiyak.
"Nasan tayo?" tanong ko
"Sabi mo kahit saan, ayan dinala kita dito. Nasa antipolo tayo." Sabi nya
"Ang layo" ako
"Maganda dito, relaxing ang place makakapag isip ka ng maayos sa lugar na to. Mula dito sa pwesto natin matatanaw mo ang city lights" sabi nya kaya inilibot ko ang mata ko, para kaming nasa pinakatuktok dahil kitang kita ko ang mga establishments sa baba, sa likuran naman namin ay hindi gaano kalayonv mga kainan at coffee shop.
"Saan mo gusto? Dito o doon?" turo nya sa kainan pero hindi ako sumagot kaya hinayan nya lang ako,lumapit ako sa bandang bangin at nilanghap ang hangin. Hindi ako tatalon dito pero nakaramdam ako ng masarap sa pakiramdam nung nandito ako.
Palubog na ang araw ng makarating kami dito kaya masarap tignan ang mga tanawin. Napaupo ako dahil naalala ko nanaman si leigh, ang sarap at saya siguro kung sya ang kasama ko ngayon dito. Tapos kakain kami sa mga kainan na nandito.
Hindi ko na napigilan ang luha ko at humagulgol na ako, naramdaman ko ang presensya ni shawn sa likod ko pero hindi nya ako nilapitan habang naiyak ako. Hinayaan nya lang ako at nung maramdaman nyang kumakalma na ako tsaka nya ako nilapitan at hinaplos ang buhok ko, tumabi sya saakin at inihiga ang ulo ko sa balikat nya.
"Tahan na" sabi nya habang pareho kami nakatingin sa tanawin. Naikalma ko ang sarili ko kahit papaano kaya tumahan na ako at tumayo na.
"Tara kain tayo, nagutom ako" sabi ko sakanya, tumayo naman sya agad at nag pagpag ng pants nya "saan ba masarap na kainan dito" tanong ko sakanya habang tinitignan ang hile hilera na coffeeshop at kainan
"Kung saan tingin mo na kumportable at masaya ka, doon tayo kakain. Kahit ano naman piliin mo dyan masarap lahat pagkain nila" sabi nya at tinignan ko sya tsaka ko sya nginitian.
Naglakad kami papunta sa medyo dulo at na kainan at coffee shop, mayroong tao sa loob pero hindi sya katulad nung mga naunang kainan sa bungad na sobrang daminv tao.
Dito kumportable ako, wala masyadong tao.
