Cold-blooded

Chapter 18: Too Late

I don't know what to feel. Should I be happy that finally, she moved on or I'll be lonely because I'm too late. Too late to know that I love her and not saying it early. I've taken her for granted.

I know she likes me. She told me that and I just ignored her. Naguguluhan ako nun. Akala ko si Faye ang mahal ko. Akala ko lang pala. Ang totoo, hindi ko pala kayang sabihin sa kanyang mahal ko siya. Sa simpleng salita, naduwag ako.

Pinalampas ko ang pagkakataong iyong kusa na siyang lumapit. Abot kamay ko na sana, ayon tuloy. Lumayo na ng tuluyan.

The moment she started talking, I knew it wasn't me anymore. Hindi ko siya pinapangiti at pinapatawa. Umiiyak siya hindi dahil sa kasiyahan, umiiyak siya dahil sa kalungkutan. Ang lalake na tinutukoy ni Yngrid ay hindi ako. Kabaliktaran iyon ng pagtrato ko sa kanya.

Nagpasalamat ako sa ulan kanina. Dahil kung hindi dahil doon, hindi ako makakalayo sa lugar na iyon. Baka hindi ko matago ang nararamdaman ko.

"Are you alright?" Bakas sa mata ni Faye ang pagtataka.

"Yeah. Mauna na ako Faye. May gagawin pa ako." Isinukbit ko ang backpack ko at umalis. Wala ako sa mood. Tsaka, walang pasok ngayon.

"But-okay. Take care." Matipid na sagot ni Faye. I saw her smile pero hindi iyon nakaabot sa mata niya.

Hindi ako umalis ng field. I'm just watching them from afar. It's Pierre, he's the one who helped Yngrid. She looks at Pierre like he's the only man on earth. Noong ako pa ang mahal niya, hindi ganyan ang mga ngiti niya. Puno iyon ng pagaalinlangan. Hindi kagaya ngayon, puno ng kasiyahan at kasiguraduhan.

Ng makarating ako sa bahay ko ay agad kong pinasalampak ang katawan ko sa kama. Kapagod mag-isip. Ayaw gumana ng utak ko.

I fell in love with this beautiful girl and she still takes my breath away.

I picked up my phone and saw a text message from Yngrid. I love you, became my favorite song when once, I heard Yngrid singing it.

I can fake a smile when I feel horrible. I pretend to be happy. But, what I can't do is pretend that I don't love you.

Good evening. <3

Tumawa ako. Tawang hindi dahil sa kasiyahan. Hindi na ito para sa akin.
You're such a fool. You're the one who pushed her to the limit.

"What the hell!" I shouted due to frustration. Ganito ba kasakit ang ginagawa ko kay Yngrid dati? O masakit pa sa nararamdaman ko ngayon? Pinili kong magmahal ng iba kahit nandiyan siya. Hindi ko alam na ganito pala ang pakiramdam. Parang pinupunit ang puso ko. Parang tinutusok ng isang libong itak. I'm too late. Very very late.

—————————————————

Opo, alam ko po. Ang pangit po. Pati po ako naguguluhan sa sinusulat ko. Opo, siya na po iyan. Tama po iyan. Salamat po sa nagbabasa. Okay na po ako doon kahit hindi kayo nagvovote o comment. Baka hindi niyo pa po feel. Pero mas magiging masaya ako kung feel niyo. Thanks for the Cold-blooded persons out there!