BEŞİNCİ MEVSİM

♔ BM 26 "AKŞAM YEMEĞİ" ♔

Gece henüz yarım olmamışken, kendimi ailemin kapısında bulmuştum. Elimde küçük bavulum, dağılmış saçım ve karanlığın ayazıyla başta tereddüt etsem de gözlerimi kapatıp umursamamayı denedim. Parmağım kıvrılıp kapının üzerinde tok sesler çıkarırken bir kaç kere yutkunup geri çekildim.

Kapı birkaç dakika geçmişken açıldığında annem yavaşça büyüyen gözleriyle beni izlemişti. "K-Kızım..Ne işin var senin bu saatte burada?"

Kekelemişti. Şu an ki durum oldukça şaşırtıcıydı zaten. Elimde bir bavul, gecenin bir saati annemin kapısındaydım.

"Her şeyi anlatacağım anne..Önce bir içeri geçsem.."

"Ha tabii geç sen..Geç!" dedi elimdeki küçük bavulu alıp içeri geçerken.Kapıyı kapatıp arkasından salondaki koltuklara ilerlerken o da çantayı bırakıp yanıma doğru ilerlemişti. Sonunda karşılıklı koltuklara oturduğumuzda gözlerimiz buluştu.

"Ne oldu anneciğim? Bu saatte elinde bavulla ne işin var burada?"

"Ah anne..Nasıl desem bilmiyorum.." Parmaklarımı birbirine geçirip sıkıntıyla dudağımı dişledim. Bakışlarımı başka bir yöne devirirken derince bir nefes aldım.

"Biz..Kavga ettik!"

Annem bir süre cevap vermeyince tekrar ona doğru döndüm. Bana doğru uzanıp kollarıyla sıkıca sarılırken gülümser gibi oldu.

"Karı koca arasında olur böyle şeyler..Her kavgada bavulunu alıp bizim yanımıza mı geleceksin?" dedi annem sıkıca bana sarılırken. Burnunu saçlarımda hissederken, gözlerimi kapattım.

"Bu sefer çok ileri gitti!" Gözümden bir damla yaşın düşmesiyle paniğe kapılıp hızla elimle ıslaklığı temizledim. Annemden ayrılırken yüzüne baktım.

"Nasıl ileriye gidebilir ki? Kötü mü davranıyor sana? Yoksa aldatıyor mu?"

Başımı salladım.."Hayır öyle değil!"

"Ne peki?" Annem cevap bekler gibi üsteledi. "Söylesene kızım.."

"Burak'la aramın iyi olmasını başka yerlere çekti..Bir de magazinde sarmaş dolaş hallerimiz yayınlanınca iyice saçmaladı!"

Annem bir süre yüzüme baktı. Daha sonra keyifle sırıttı. Niye gülüyordu şimdi bu kadın?

"Anne niye gülüyorsun!"

"Kıskanç bir kocan var. Üstelik yeni evlisiniz..Senin ilgini bekliyordur o!"

"Konu kardeşi ve ben..Karısı!"

"Erkekler biraz farklı düşünür kızım..Bunu ileri de oğlun büyümeye başladığında da fark edeceksin! İnşallah ufaklık babasına benzemez!" dedi kıkırdayıp karnıma sevgi dolu bir öpücük bırakırken.

Anneme dolmuş gözlerimle bakıp yüzümü diğer tarafa çevirdim. En çokta canımı yakan şey Enis'in söylediği cümlelerin sonuna kadar doğru olmasıydı!

Karnımdaki çocuğun babası belli değildi. Ve bu benim her dakika biraz daha canımı yakıyordu!

"Babam yattı mı?"

"Evet..Sen gelmeden önce yatmıştı..Kapıyı duymadığına göre uyumuştur o çoktan!"

Gülümsedim. "Uykucu..Oturamaz hiç geç saatlere kadar.."

"Bilmez misin sen onu? Evlendiğimizden beri öyleydi o!"

Karnımdaki gurultuya ses verdikten sonra gözlerimi kısarak anneme baktım. "Şey anne. Ben biraz acıkmış olabilirim!"