BEŞİNCİ MEVSİM

♔ BM 36 "AŞIK KADIN" ♔

"Anlatmayacak mısın artık?"

Yüzüme bakan aldırmaz bakışlarıyla birlikte başını salladı. "Bu merak nereden geliyor? Her şeyi bilmek zorunda mısın?"

Başımı salladım. "Söz verdin."

"Söz falan vermedim. Sadece anlatacağım her şeyi dedim! Bu gece olması şart değil!"

"Lütfen..Kırma beni." Ellerini sıcak ellerimle kavrarken başını gökyüzündeki yıldızlara doğru kaldırdı. Yanaklarını şişirip sıkıntıyla nefes almaya çalıştı. "Beni çıldırtıyorsun Miray."

"Hadi.." Israr etmeye bir süre daha devam ettikten sonra az önce kapattığı mavi gözlerini bana doğru kaldırdı. "Ne bilmek istiyorsun? Bu sefer sen sor, ben cevap vereyim."

"Sorularım seni daha çok sinir eder, emin ol!"

"Hayır. Bu sefer böyle yapalım. Hadi sor, merak ettiğin ne varsa cevaplayacağım."

Aklımda bulunan soruları bir süre önem sırasına dizmeye kalkıştım ama hepsi önemliydi benim için! Her sorunun cevabını merak ediyordum.

Fazla üstelemeden aklıma gelen ilk soruyu seslice söyledim.

"O gün..Duyduktan sonra ne yaptın? Çocukmuşsun sonuçta..Daha beş yaşında bir çocuğa göre olgun davranmışsın!"

"Kimseye bir şey söylemedim. Odama kapanıp akşama kadar hiç çıkmadım dışarıya! Kimse sorgulamadı zaten. Ev o kadar büyüktü ki, kimsenin varlığı tam olarak hissedilmezdi."

"Neden saklamayı seçtin? Her şeyi bildiğini onlara söyleyebilirdin en başında..."

"İstemedim işte. Çünkü farklı davranıyorlardı. Her ne kadar bizim için Burak'la ikiniz eşit sevgiye sahipsiniz deseler de ben hep uzaklarda okudum."

"Sahi, o neden? Burak, Beykent'te okudu diye biliyorum..Sen niye yurt dışına gittin ki?"

"Ben değil. Onlar yolladılar. Benim gibi başarılı olamadı Burak. Dersleri benden daha düşüktü. Öğretmenlerde,  benimle ilgilenirlerdi. Başarılı biri olmak dert açtı başıma. Burak efendi beni kıskandı! Senelerce..."

Gözlerim önüme dönerken dişlerimi birbirine bastırdım. "Sonra?"

"Sonra, bana daha iyi bir eğitim almam için yurt dışından teklifler geldi. Biricik ailem bana sorma zahmetine bile girişmeden kabul etmişler. Benim gitmeme bir ay kala haberim oldu. Liseyi de, üniversiteyi de uzakta okudum bu yüzden."

"Sonuçta senin geleceğin için.." Hızla sözümü kesti.

"Gelecek mi?! Hangi gelecekten bahsediyorsun Miray. Onlar bok gibi para kazanıyorlardı. Gerçek oğulları Burak iken beni yollamaları saçma değil mi? Sonra düşününce fark ettim bende.. Benden bıkmışlardı..Benimle uğraşmak zor geliyordu..Benim başarılarım, onların öz oğulları olmadığım için gözlerine batıyordu."

"Belki de yanlış düşünmüşsündür.."

"Sen herkesi kendin gibi görüyorsun Miray! Vazgeç, şu huyundan. Gerçek dünyaya dön. Ne kadar çok alçak insan olduğunu fark et artık. O kadın senin bebeğini öldürmek istedi ve ben sesimi çıkaramadım. Hala bana onları savunuyorsun."

Gözlerime biriken yaşları geriye itelemek isterken derince bir nefes aldım. Parmaklarım karnımın üzerine değerken, "Neden?" diye fısıldadım. "Neden bebeği istemediler ki?"

"Çünkü onlar bana ait hiçbir şey istemiyorlar..Evet başlarda onlar için önemli görünmüş olabilirim. Ama büyüdükçe her şey değişti. Burak'a baktıkları gibi bakmadılar hiçbir zaman bana!"