BEŞİNCİ MEVSİM

♔ BM 27 "ÖPÜCÜK" ♔

Aynadaki yansımama bakarken saçlarımı taramaya devam ediyordum. Hala koca gecenin nasıl ilerleyeceğini merak ederken kapının tıklatılmasıyla gözlerimi o yöne çevirdim.

"Kızım..Hazırlandın mı?"

Başımı salladım. "Evet. Gelir birazdan!" Elimdeki tarağı çekmecenin içine yerleştirdikten sonra anneme döndüm. 

"Yüzünü asmayı bırak artık Miray. Bu gece de aranızdaki tüm sorunları konuşup, çözün!"

"Yine karı koca arasında olur böyle şeyler diye gevelemeyeceksin, değil mi?"

"Ben doğruları söylüyorum." dedi önümde durup saçlarımı okşarken. "Açık saç sana çok yakışıyor..Daha çok tercih etmelisin!"

Gülümsedim. O sırada evin önünden gelen korna sesiyle pencereye ilerleyip camdan gecenin karanlığıyla yarışır renkte arabasıyla beni bekleyen Enis'e baktım.

Elindeki telefonla uğraşırken başını kaldırma nezaketinde bulunmamıştı. Bana söylediği onca şeyden sonra nasıl onunla hiçbir şey olmamış gibi konuşacaktım ki?!

Elime küçük çantamı alıp annemin yanağına bir öpücük bıraktım. "Görüşürüz anne."

"İyi eğlenceler!"

Anneme büyük bir kahkaha atmamak için zor tuttum kendimi. Eğlenmek mi demişti o az önce? Enis ve ben? Eğlenecektik?

Evden çıktıktan sonra hala şoför koltuğunda oturduğuna dikkat çektim. Derince birkaç nefes aldıktan sonra gözlerimi kapattım.

"Allah'ım lütfen yardım et bana bu gece. Lütfen. Lütfen."

Mırıldanmaya devam ederken yan tarafındaki kapıya ulaşıp sonunda arabanın havasını solumaya başladım. Kapıyı sertçe kapattıktan sonra sonunda bakışları telefondan kalkıp üzerimde dolaştı.

"İyi görünüyorsun!"

Söylediği şeyle başımı diğer tarafa çevirip kollarımı önümde bağladım. Arabanın motorunu çalıştırırken telefonunu kenara bırakıp yola odaklandı.

"Ne o, konuşmayacak mısın benimle?"

Beni ne ile itham ettiğinin farkında değildi sanırım! Nasıl onu affetmemi beklerdi ki? 

Aptal adam.

Bir kaç kez yüzümü izlediğini hissetsem de belli etmeden ona bakmadım. Bakmayacaktım. Arabayı yolun kenarına çekip hızla durdurduktan sonra kaşlarımı çattım.

"Niye durduk?"

Parmaklarıyla çenemi kavrayıp yüzüne bakmaya zorladı. Gözlerim gözleriyle buluşurken istemsizce yutkundum.

"Senden o gecenin sonunda özür dilediğimi hatırlıyorum. Sinirlendiğim için o şekilde konuştum. Yoksa bunların gerçek düşüncem olmadığını biliyor olman lazım!"

"Neden bileceğim ki? Sen benimle gerçekten bana karşı beslediğin sevgiyle mi evlendin? Bunu çevredeki kimse bilmese de ben biliyorum. Ben karnımdaki çocukla ortada kalmamak için yaptım. Sense ailenle ilgili konular.."

"Yeter!" Hızla sözümü keserken çenemdeki parmakları sıkılaştı. Yüzümü buruştururken "Canımı acıtıyorsun.." diye tısladım.