[1] "Never play with the feelings of others because you may win the game but the risk is that you will surely lose the person for a lifetime."
~ Shakespeare
Sadly, a campus heartthrob just can't understand this quote. He plays, he fools, he cheats...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
A/N:
Dedication ko po para sa ever supportive reader ko na talagang todo support sakin to the maximum level to the point na talagang pinropromote pa niya yung story ko at binabasa at nagvovote and comment every chapter. Aylabyu minagorie01! :D> Maraming salamat sa lahat! >( ^ v ^ )<
=======================================
Andrea's PoV
Nararamdaman kong may maliwanag na sinag na tumatama sa mata ko. I opened my eyes pero nasilaw ako. Iniwas ko yung mukha ko sa direksyon nung ilaw. Sinag pala yung ng araw na tumatagos sa bintana. Kahit na makapal yung kurtina dahil ito yung klaseng pang-hotel, may maliit na part na hindi nito natatakpan at dun nanggagaling yung sinag.
Napatingin ako sa katabi ko na mahimbing pa rin ang tulog. Tiningnan ko siya habang tulog.
Mukha siyang isang mabait na anghel na natutulog. Hayyy... Bakit ba sobrang gwapo netong lalaking to? Nakakainis. Ang sarap niyang kainin nang buhay. Ahahaha. xD
Pero speaking of kain.. Gutom na ko... Kaya pala naiisipan kong kainin si Eric. ( > . < )
Bumangon ako sa kama. Nag-ayos muna ako sa CR at saka pumunta sa kusina. Magiinvade ako ng ref. Mahehe. >:)
Nagtingin-tingin ako sa loob ng ref. Halos kumpleto tong ref niya sa basic na kailangan para makapagluto ah! Yung iba kasi puro tubig lang eh. So... Hmm... Ano bang magandang pagkain sa umaga? Any suggestions?
Pero since hindi naman kayo makakapagsuggest, ako na rin ang nag-isip at nagsimula na kong iprepare yun.
Tapos in 15 minutes yung niluluto ko. Yehay! Ininit ko na rin yung kanin. Yung init na parang bagong luto. Bahaha! Kaya niyo yon? /:)
Tiningnan ko si Eric. Tulog pa rin. Nilapitan ko siya para gisingin.
Pero hindi ko siya magising. Ewan ko ba. Nagbago bigla yung isip ko eh. Instead, dumapa ako sa tabi niya at nagtalumbaba sa harap niya. Ewan ko. Trip ko ulit siyang pagmasadan eh. Pero mas trip ko siyang kulitin.
"Erriiiiiiiiiiic... Gising ka baaaaaaaaaa?" I said in a whispering voice. Pero tulog pa rin naman siya. Dinutdot ko yung bangs niya. Yung tipong hindi naman niya mararamdaman. Wala lang. Haba kasi ng bangs niya eh.
