[1] "Never play with the feelings of others because you may win the game but the risk is that you will surely lose the person for a lifetime."
~ Shakespeare
Sadly, a campus heartthrob just can't understand this quote. He plays, he fools, he cheats...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
A/N:
Dedicated to my very first loyal reader. Fluffy Bunny! :D Dahil sa kanya bakit nadiscover ni minagorie01 ang story ko dahil siya ang first ever na nag-acknowledge ng story ko kahit na isang baguhang writer lamang ako. :D Mamatz much IS2Stories! :** >:D<
=======================================
Andrea's PoV
A few days later, periodicals na pala. Buti na lang at hindi tulad nung isang araw na super sabaw ang utak ko kaya kasing ganda ko ang scores ko. After that, Christmas na ang peg! Umabsent kaming lahat sa Christmas Party kasi feeling namin ang boring lang nun kaya nagcelebrate na lang kami sa restobar namin. At ngayong Christmas Break na, uso na ang bumili ng panregalo.
"Hmm.. Ano kayang ibibili kong gift para sa kanilang pito?" Sabi ko habang hawak yung mini notebook ko.
"Hay nakooo.." Humiga ako sa kama ko. Akala ko tapos na ang pagkasabaw ng utak ko. Pero bakit hanggang ngayon parang walang maisip nang maayos ang utak ko?
Anyways, bakit ba ko naglilista kung wala naman akong maisip na ilalagay? Eh kung pumupunta nalang ako ngayon sa mall para pag may nakita ako, makapag-isip-isip naman kung maganda yung ipangregalo? Ah. Tama! Henyo ka talaga Andrea!
After 20 years, nakapamili rin ako. Gucci na bag para kay Ate Maxine, isang Versace na dress para kay Mitch, Rolex watch para kay Kuya Alex, MAC make up kit para kay Alice, isang limited edition na classical novel para kay Lawrence at Ralph Lauren na pabango para kay Daniel. Eh si Eric? Ano bang bibilhin ko para dun?
Eh sa totoo lang, di hamak na mas afford niya lahat ng bagay sa mundong to. Ano namang say ng ireregalo ko sa kayang bilhin ng wallet niya? Para tuloy nakakahiyang bigyan siya ng regalo. Kasi syempre, sa yaman niyang yun, hindi malayong "cheap" lang sa kanya ang ireregalo ko kahit mamahalin pa to. On the other hand, hindi naman pwedeng wala akong regalo sa kanya. Hayy... =______=
So naghanap pa rin ako ng kahit papano, mamahalin na ipangreregalo sa kanya. At eto, nauwi ako sa isang Louis Vuitton shades para sa kanya. Wala na, natapyasan ng 20% ang pera ko sa bangko. Sana wag magalit si mommy. =_____=
At ngayong walang pasok... Ano nang gagawin ko? Umupo ako sa sofa at ngumanga. Hay... Bakit ba parang sobrang empty ng araw ko these days? Nakakapanibago at walang naggugulo sakin. Onga pala no. Ilang araw na palang hindi nagpaparamdam sakin si Eric. Ano na kayang nangyari dun? Nakakamiss yung asdfjhfgkrtldf...
