The Story of Sophie & Nathan [#herschrijven]

18. Nathan

Edited = 25/05/2016

18. Nathan

Mijn vingers tikten een aantal toetsen in, voor ik mijn gsm tegen mijn oor hield. Ik had beloofd haar te bellen en ik ging mijn belofte nakomen. Het duurde niet lang voor ze opnam. " Hey engel. Is Kevin braaf? " vroeg ik met een brede glimlach. Ik was blij om haar eindelijk weer te kunnen horen. Laat die twee dagen maar vlug voorbij zijn. Hoe sneller hoe liever. Ik was ervan overtuigd dat Kevin me zou kunnen horen. Ik had hem gevraagd om haar zo veel mogelijk in de gaten te houden, dus dan zou hij dat ook doen

" Hey Alfatje ... Ja, Kevin is heel braaf geweest. Hij laat me zelfs winnen met monopoly " zei ze. Ik kon een lach niet onderdrukken. Natuurlijk liet hij haar winnen. In zijn plaats zou ik net hetzelfde gedaan hebben. Ze had ons alle twee al rond haar pink gewonden. " Zo hoor ik het graag " zei ik. Het duurde even voor ze terug iets zei, waarschijnlijk leidde iets anders haar af. Het spelletje monopoly misschien? " Heb je ze iets over mij verteld? " vroeg ze nieuwsgierig. Een glimlach vormde zich opnieuw om mijn lippen.

" Natuurlijk. Ik moest een reden hebben waarom ik maar 2 dagen terug was. Mijn moeder staat te springen om je te ontmoeten. Bereid je dus maar al voor "zei ik. Waarschijnlijk had Sophie daar helemaal geen zin in en ik ging haar natuurlijk ook niet tot iets dwingen, maar stiekem kon ik niet wachten om haar aan iedereen te tonen. Om te tonen hoe mooi mijn mate wel niets was. " Ik sta minder te springen " mompelde ze. Ik hoorde haar voetstappen door de telefoon, maar besloot er niets van te vragen.

" Hoe ziet je pyjama eruit? " zei ik nieuwsgierig, voor ik er goed en wel over nagedacht had. Ik kon me zo al voorstellen hoe haar wangen rood kleurden door mijn vraag. Ik wou gewoon weten of ze iets van mij aanhad. Of ze iets van mij dicht bij haar had. Dat bleek het geval te zijn. Ik kon niet wachten voor ik haar erin kon zien, dus toen ze vroeg of ik een foto wou lachte ik meteen. Ze had me door.

Na een korte stilte, kreeg ik dan de foto toegestuurd. Geloof me, de heimwee werd meteen nog duizend keer erger. Als ik weer bij haar zou zijn mocht ze nooit nog iets anders dragen dan dat. " En wat word jouw slaapkledij? " vroeg ze me. Hetzelfde als altijd eigenlijk. Alleen had ik een shirt van haar rond een kussen gedaan. Dat moest maar even voor Sophie spelen. Eerst had ik geprobeerd om zonder iets te slapen. Ik had gehoopt dat het zo wel zou lukken, maar dat bleek niet zo te zijn. Het shirt hielp een beetje, maar de heimwee naar Sophie bleef.

Ik stuurde haar een foto van het kussen en ze begon meteen in mijn oor te lachen. " Dus je hebt al een vervangster gevonden? " zei ze zachtjes. Niemand zou haar ooit kunnen vervangen. Het was zelfs zo duidelijk geweest voor mijn ouders toen ik ze over Sophie vertelde.

Ze stonden me alle twee al op te wachten in mijn huis. Binnenkort, hopelijk, het huis waar ik samen met Sophie zou wonen. Mijn moeder had haar armen wijd open gedaan zodat ik ertussen paste. " ik ben blij dat je terug bent. We begonnen ons al zorgen te maken toen Kevin zei dat je langer wegbleef. " zei ze, terwijl ze me bijna dood knuffelde. Ze liet me bijna meteen weer los, en trok een wenkbrauw op. Haar handen in haar zij. Ze wou weten waarom ik niet sneller terug gekomen was. . Ik had dit gesprek het liefste nog even uitgesteld, maar het moest dan maar.

" Ik heb mijn mate gevonden " zei ik, zonder verder te twijfelen. Van mij mocht iedereen het weten nu Haar mond vloog zowat open, voor ze haar armen opnieuw wijd open deed. Daar was blije mama weer ..." Had dat dan meteen gezegd lieverd. En, wie is het? Hoe ziet ze eruit? Vertel me alle details " Ze trok me naast haar op de zetel en keek me bijna met smekende ogen aan. Mijn beide ouders hadden eigenlijk een lagere rang dan mij, nu ik de Alfa was. Maar stiekem keek ik nog steeds naar hen op. Dat zou ik altijd blijven doen. Ze waren ook de enige twee die ooit tegen me in mochten gaan. Plus Sophie natuurlijk. 

Waar moest ik beginnen. Ik schraapte mijn keel en begon met hoe ik haar ontmoet had. Dat ze de dochter van Alfa Mike was. Daarna volgde haar uiterlijk. Ik sloeg geen enkel detail van haar mooie lichaam over. Nouja, de details die mijn ouders mochten weten dan toch. Ik stopte pas toen ik alles verteld had dat ze moesten weten. Of alles dat ze mochten weten, natuurlijk. " Ze klinkt echt als een schatje. Waarom heb je haar niet meegenomen? " vroeg ze nieuwgierig.

Daar was de vraag. Ik had hem al veel vlugger verwacht. " Ik wil niet te snel gaan met haar. Ik wil haar niet verplichten tot iets. Ik ben hier enkel voor een paar dringende zaken, voor ik terug naar haar toega. En nee mam, ik weet niet wanneer we komen. Maar dat laat ik je nog wel weten " Mijn moeder was al blij genoeg met alles wat ik haar verteld had, waardoor ze zweeg over die laatste vraag. Mijn vader zijn twijfels gingen weg zodra ik hem een foto toonde van Sophie. Wie zou nu niet verliefd worden op zo een mooie gezichtje? Ze hadden mekaar nog niet ontmoet, of ze hadden haar al aanvaard als mijn mate. Sophie zou zich echt geen zorgen moeten maken over hun ontmoeting. 

" Ga maar slapen. Als er iets is, bel je. Oke? En als je wakker bent morgen, dan bel je ook. " zei ik tegen haar. Gelukkig kon niemand anders ons horen. Ik hoopte maar dat Kevin niet bij haar was nu. Mijn gedrag kon vergeleken worden met een verliefde puber. Ik schaamde me er wel wat voor, maar tegelijkertijd maakte het me niet uit. Ze was mijn mate en ik werd gewoon gek als ik haar stem niet zou horen voor een lange tijd. " Ik beloof het. Slaapwel Alfatje "  

A/N: Vote/Comment/Follow