The Story of Sophie & Nathan [#herschrijven]

29. Sophie

Edited= 19/06/2016

29. Sophie

De volgende ochtend werd ik wakker door een heerlijke geur. Het duurde even voor ik wakker genoeg was om te raden wat het was. Rook ik nu een ei? Ik wreef even over mijn gezicht, in de hoop de slaap weg te doen. Jammer genoeg mislukte die poging en bleef ik nog een aantal minuten in bed liggen. Op mijn rug en met mijn ogen gericht op het plafond. Zodra de slaap weg was, slingerde ik mijn benen over de rand van het bed en rekte me een aantal keer uit, voor ik naar beneden liep. De heerlijke geur kwam me al tegemoet.

Nathan stond met zijn rug naar me toe, in onze keuken. " Goedemorgen engel " zei hij, zonder zich om te draaien. Hoe wist hij dat ik hier al was? Had hij me gehoord op de trap? " Goedemorgen Alfaatje " zei ik, zijn bijnaam gebruikend. Ik liep dichter naar hem toe en sloeg mijn armen rond zijn middel. Mijn gezicht drukte ik tegen zijn blote rug en drukte er een paar kusjes op. Ik kon het gewoon niet laten. De matebond zorgde voor tintelingen en het was bijna onmogelijk om mekaar niet aan te raken. En aangezien hij druk bezig was, te druk om me een kus te geven, moest ik een ander stukje huid vinden waar ik wel mijn lippen op kon drukken.

" Ik wist niet dat jij kon koken " zei ik, dezelfde zin gebruikend die hij gisteren zei toen ik chocoladecake gemaakt had. " In tegenstelling tot jou kan ik wel wat koken. Enkel de basisprincipes, maar met Lucy in huis zijn er maar een paar zeldzame momenten waarop ik zelf achter de potten moet staan." Hij draaide zich om en sloeg zijn armen om me heen, voor hij een kus op mijn lippen drukte.

Hij kreunde toen hij zich terug moest omdraaien en het eitje op een bordje legde. Zodra hij zich terug had omgedraaid zat ik op een stoel, klaar om te eten. Hij glimlachte hoofdschuddend, omdat ik niet meer in zijn bereik was. Zijn aandacht ging dan terug naar het ontbijt. Hij zette het bordje voor me neer en wachtte gespannen af of ik het lekker vond. Wat het geval was. Eigenlijk vond ik het beschamend dat hij beter kon koken dan ik. Hopelijk kon ik Lucy zover krijgen om me die ' basisprincipes ' te leren. Zo kon ik de volgende keer zorgen voor het ontbijt en kon hij eens langer blijven liggen.

" Wat zijn de plannen voor vandaag? " vroeg ik Nathan. Waarschijnlijk had hij wel weer één of andere taak te doen die ervoor moest zorgen dat ik hier veilig zou zijn. Zou die bezorgde kant van hem ooit weggaan? Naast schattig, vond ik het ook wel een beetje irriterend. Ik was een volwassen vrouw. Ik kon heus wel voor mezelf zorgen. Hij haalde kort zijn schouders op en leunde dichter naar me toe. " Ik heb niet echt plannen vandaag. Kevin neemt het vandaag van me over dus ik kan alles doen wat je maar wil "

Ik beet op mijn lip en dacht na. Er waren zoveel dingen die ik wou doen. Welke moest ik eerst kiezen? Na even twijfelen zei ik: " Kunnen we naar buiten gaan? De roedel leren kennen en zo? " Ik zou ze ooit eens moeten ontmoeten. Misschien kon ik een paar vrienden maken. Hoewel het me bijna onmogelijk leek dat iemand vrienden zou willen zijn met de Luna. Ze zouden met of alleen maar aanstaren of hun hoofd buigen. Ik kon het zo al voor me zien ... Nathan kwam naar me toe en pakte me in zijn armen, voor hij terug naar boven liep.

" Dan heb ik wel liever dat je iets anders aanhebt dan mijn boxer en shirt " Mijn wangen voelden meteen warm aan toen hij over mijn slaapkledij begon. Gisteren had hij me zijn shirt gegeven, om in te slapen. " Omdat ik er zo mooi uitzag in zijn kledij " had hij gezegd. Bij die boxer had ik toch wat meer hulp nodig. Ik vond het eigenlijk een beetje beschamend dat ik erin had geslapen.

In onze kamer aangekomen zette hij me neer op het bed en ging in de inloopkast, op zoek naar kledij. " Mag ik zelf nog beslissen wat ik aandoe? " vroeg ik hem. Als antwoord kreeg ik een t-shirt en een jeansbroek in mijn handen geduwd. Nee dus ... Toch pakte ik de kleren van hem aan en ging naar de badkamer om me klaar te maken. Het zou de eerste keer zijn dat ik de roedel echt zie dus moet ik er om mijn allerbeste uitzien! Toch had ik een voorgevoel dat ze me zouden accepteren. Tot nu toe had ik nog niemand gehad die me niet leuk vond, dus het zou vreemd zijn moest dat nu wel gebeuren.   

A/N: 7000 views door dit hoofdstuk? 

Vote/Comment/Follow