The Story of Sophie & Nathan [#herschrijven]

44. Nathan

44. Nathan

Na de ceremonie gingen we bij veel roedelleden langs. Ze wouden allemaal een kort gesprek met hun nieuwe Luna. Deze keer fleurde Sophie wel op. Ze vond het best fijn om met alle leden te praten. Daarna waren de Alfa's en Luna's aan de beurt en als laatste de leden uit haar vorige roedel. Haar beide ouders kregen een knuffel. Ze zagen er beiden best trots uit.

Hapjes werd gebracht en ik pakte er eentje, die ik in mijn mond stak. Lucy had zich weer eens overtroffen, zoals altijd. Mijn blik ging daarna naar Sophie. Die witte jurk begon echt mijn dood te worden. Mijn arm lag al om haar heup, maar het liefste wou ik haar nog dichter tegen me aan drukken. Alsof ze merkte dat ik naar haar keek, keek zij naar mij. Een glimlach om haar gezicht. Ik drukte een kus op haar lippen.

" ben je van plan om nog lang te blijven? " fluisterde ik onschuldig in haar oor. Ik had best wel wat nood aan Sophie en Nathan tijd. Ze grinnikte, voor ze haar hand in die van mij liet glijden en afscheid nam van haar gesprekspartner. De meesten hadden ons wel zien weggaan. Normaal moesten we als de laatste blijven. Pech gehad.

Bij onze kamer aangekomen wou ik het liefst zo snel mogelijk mijn oude kleren weer aan. Wit was echt niet aan mij besteed. " geef me vijf minuten " zei ik tegen haar, voor we elke een andere kamer ingingen. Mijn kleren lagen nog in de andere kamer. Daar verwisselde ik ze zo snel mogelijk en liep daarna terug.

Sophie zat op het bed, nog steeds in haar lange witte jurk. " Hulp nodig? " vroeg ik haar. Iemand had haar waarschijnlijk geholpen om hem aan te krijgen en ik vond het maar normaal dat ik mijn hulp aanbood om hem nu weer uit te krijgen. Daar moest ik zelfs geen twee keer over nadenken.

Ze ging staan en draaiden zich dan om, voor ze haar haar aan de kant deed. De jurk had een rits. Mijn favoriet. Langzaam deed ik hem naar beneden, om er zeker van te zijn dat er geen stukje jurk tussen zou komen te zitten. " voila " zei ik, zodra hij helemaal open was. Zonder me een waarschuwing te geven liet ze hem helemaal naar beneden vallen.

Mijn ogen scanden even haar achterkant, bleven vooral bij die achterkant hangen. En dan had ik de voorkant nog niet gezien. Daar dacht ze blijkbaar hetzelfde over, want ze draaide zich om. Zonder schaamte deze keer. Iets wat ik niet verwacht had van haar. Het was juist zij die wou wachten en nu ... nu verleidde ze me!

Ik probeerde mijn ogen op haar gezicht te houden. " Je ... Je jurk die ... Is op de grond en ... " Oke, dit ging niet werken. " Ik moet een koude douche " bromde ik, maar toen ik naar de badkamer wou lopen hield ze me tegen. En dat had ze beter niet kunnen doen.

A/N: Cliffhanger-moment :O

Vote/Comment/Follow