The Story of Sophie & Nathan [#herschrijven]

35. Sophie

Edited = 21/06/2016

35. Sophie

Kevin kwam terug mijn kamer in met mijn drankje. " Dankjewel " zei ik, terwijl ik het met een glimlach aannam. Ik nam een korte slok. Net toen hij weer weg wou gaan hield ik hem tegen. " ik verveel me " zei ik. Ik had echt niets om te doen. Van Nathan moest ik rusten en in bed blijven liggen, maar ik had echt geen zin om de hele dag te slapen. Zo moe was ik nu ook weer niet. Kevin draaide zich terug om en keek me niet-begrijpend aan. " Wat zou je graag doen? " vroeg hij me. Hij leunde tegen de deuropening en wachtte op mijn antwoord.

Eigenlijk had ik helemaal geen idee waar ik zin in had. Alles leek me beter dan hier in bed te liggen en naar het plafond te staren. " Is hier echt niets om te doen? " vroeg ik hem. Zelfs uit het raam kijken was onmogelijk. Ik kon van hier niet eens de roedel bekijken. " Nathan heeft een playstation. Als je wil kan ik die wel opstarten " Hij wachtte opnieuw op mijn antwoord en ik knikte langzaam. Een spelletje spelen was de beste optie. Hij stapte de kamer terug in en ging naar de tv toe. Zodra die was opgestart, kwam hij naar me toe en gaf me de controler.

Typische weer iets voor mannen om een playstation te hebben. En ik kon zo ook al voorspellen welke spelletjes hij allemaal zou hebben. Dieren eten geven zou er waarschijnlijk niet bijzitten. Sport, geweld en ga zo maar door. Hoe mannelijker hoe beter. " Je kan via het knopje kiezen welk spelletje je wil spelen " Ik keek naar het knopje en ging alle spelletjes langs. Zo veel zin had ik niet in een spelletje met geweld. Nathan zou ook niet blij zijn als ik één van die zou nemen. " Welke raad je me aan? " vroeg ik hem. Hij kwam langzaam naar me toe en ging naast me zitten. " Ik speel zelf nooit. Er moet toch nog iemand zijn die de boel hier draaiende houdt" lachte hij. Ik kon een lach toch ook niet onderdrukken. De highscore van de spelletjes vertelde me dat Nathan toch wel vaak had gespeeld. Kevin's grapje was dus niet zomaar een grapje.

Ik besloot er eentje uit te kiezen, dat ik zelf kende en waarbij de Nathan's highscore misschien kon verbeteren.Het was een tennisspelletje en nadat het opgestart was begon ik te spelen. Het was niet zo moeilijk als verwacht en na even zat ik bijna over de highscore van Nathan. " Nog 1000 punten " Kevin leek het ook best leuk te vinden dat ik het, onrechtstreeks, opnam tegen Nathan. En die laatste kwam net de kamer in toen ik evenveel punten had als hem.

" Wat doen jullie? " vroeg hij. Hij liep even voor mijn beeld en kwam naast me zitten. Zijn ogen gingen van het scherm, naar mij, naar de controler en terug. " You Lose " stond erop. Net een paar punten meer als Nathan, dus ik was geslaagd in mijn missie. Ik glimlachte breed om deze overwinning, terwijl hij wat zuur keek. " Nu de andere nog " zei ik. Ik had net de smaak te pakken om alle scores te verbeteren, toen hij de controler van me afpakte. Hij liep terug naar de tv en legde de controler daar weg. Kevin was ondertussen al vertrokken. Ik had het zelfs niet gemerkt. Zo erg was ik opgegaan in het spelletje.

" Hoe waren de Alfazaken? " vroeg ik, het onderwerp wat verdraaiend zodat hij niet meer aan zijn nederlaag hoefde te denken. Hij krabde aan zijn nek, voor hij terug naast me kwam zitten. " Goed goed, niets bijzonders " Hij leek een beetje zenuwachtig. Ik trok een wenkbrauw op en wou hem er nog iets over vragen, omdat ik het gevoel had dat er iets was, toen hij juist het onderwerp verdraaide. " Ik heb eens zitten denken, Sophie ... Wat zou je ervan vinden als ik je zou voorstellen als de Luna van de roedel? "

A/N: De vraag is eindelijk gesteld haha :p

Vote/Comment/Follow