The Story of Sophie & Nathan [#herschrijven]

55. Arianne

55. Arianne

Alfa Nathan had me uit de roedel gegooid. Omdat ik zijn mate, onze toekomstige Luna, had aangevallen. Op dat moment wou ik haar vermoorden. Om de simpele reden dat ze zich in het gevecht mengde. Het was een regel dat je dat niet deed. En ik had niet echt nagedacht over haar rol in de roedel. Ik kende haar niet. En ik weiger nooit een gevecht aan te gaan met een onbekende wolf.

Ik had gedacht dat de Alfa naar mijn reden zou luisteren. Alleen toen ik het verdict hoorde wist ik dat ze hem bespeeld had. Vroeger zou de Alfa me een tweede kans gegeven hem. Het was allemaal haar schuld en daar ging ze voor boeten!

Een paar dagen had ik alleen rondgelopen. Daarna kwam ik in contact met een groep rogues. Zoals iedereen moest ik vertellen waarom ik een rogue was geworden. Toen ze de reden, en mijn wraakplannen, hoorden besloten ze me te helpen. Iedereen in de roedel kende me dus het zou een makkie zijn om binnen te geraken.

Dat was ook hetgene we gingen doen. Ik stond klaar aan de grens. Ik zou de wachters afleiden zodat de rogues dan binnen zouden komen. Zo zou er verwarring ontstaan en dan kon ik tot bij haar geraken. Dankzij ons gevecht wist ik dat ze geen partij was voor mij. Ik zou haar makkelijk kunnen verslaan. Hopelijk was niemand bij haar. Anders zou het nog moeilijk worden.

Een wachter zag me staan en kwam naar me toe. " Je mag niet meer binnen, Arianne " zei hij op een zakelijk toon. Ik zette mijn puppy-oogjes op. " Maar ik wil graag weten hoe het met mijn familie is. " pruilde ik. Hij leek even om zich heen te kijken en nam me dan toch mee over de grens. Al snel had ik wat bekijks. Andere wachters kwamen naar me toe en al snel begonnen we te praten. Alleen hadden ze niet gemerkt dat er andere wolven over de grens liepen. Ze waren te druk bezig met mij te troosten.

Ik bleef deze act opvoeren tot ik wolven gehuil hoorde. Dat was het signaal dat ze binnen geraakt waren. " Tot de volgende keer, jongens " riep ik, voor ik in mijn wolf veranderde en verder het terrein opliep. De wachters liepen snel achter me aan. Ze mochten me niet op het terrein laten. Voor het packgebouw, waar de Alfa en Luna woonden, waren de gevechten al begonnen.

Rogues tegen leden van de pack. De wachters hadden het te druk bezig met zich te verdedigen dat ik heel simpel het packgebouw kon binnenlopen. En daar lag ze simpelweg op een dienblaadje. Haar rug naar me toe, op de zetel.

A/N: Had iemand deze wijziging van vertelstandpunt verwacht? :D

Vote/Comment/Follow