The Story of Sophie & Nathan [#herschrijven]

36. Nathan

Edited = 12/08/2016

36. Nathan

" Ik heb eens zitten denken, Sophie ... Wat zou je ervan vinden als ik je zou voorstellen als de Luna van de roedel? " vroeg ik haar. Ik had een kleine glimlach op mijn gezicht. Zo enthousiast was ik. Ik kon echt niet wachten om haar voor te stellen aan de roedel. Haar reactie zorgde ervoor dat ik me wat zorgen maakte. Ze antwoordde niet meteen. Haar mond hing een beetje open. Na het incident van daarstraks zou dit de perfecte oplossing zijn. Ze droeg mijn mark al en nu zou ze officieel opgenomen worden in de roedel. Alleen was ik er nog niet zo zeker van of zij dat wel een goed idee vond. " Als jij dat wil, natuurlijk " zei ik meteen. Ik wou niet dat ze zich verplicht voelde.  Ik pak haar handen vast en druk op beide palmen een kusje. " Je moet het wel zeker weten. Als je instemt, is er geen weg terug " voegde ik eraan toe. 

Het bleef nog een paar seconden stil. " Ik ... Ik had niet echt verwacht dat je dat zou voorstellen " zei ze. Haar wangen kleurden een beetje rood. Ze had er zich echt nog niet aan verwacht. " Misschien is nu inderdaad het juiste moment om het te doen. Dan kan ik de roedel ontmoeten " zei ze. Een kleine glimlach vormde zich nu ook op haar lippen. " En een groot feest geven natuurlijk " Haar glimlach werd alleen nog maar breder. Ze leek al enthousiaster over het idee, dan een paar minuten geleden.  

" Mag ik alles regelen? " vroeg ze me dan. Haar ogen fonkelden al. Alsof ze al een paar ideeën had en niet kon wachten voor ze kon beginnen plannen. Ik knikte, voor ik een kus op haar voorhoofd druk. " Je kan altijd Lucy om hulp vragen. " stelde ik voor. Lucy kon zowat alles. In de paar jaar dat ze hier woonde had ik nog niets gevonden dat ze niet kon. Daarom was ze ook zo geschikt om Sophie te helpen.

Ze stond op van het bed en begon in haar rugzak, die wat verderop ligt, te rommelen. " Wat zoek je? " vroeg ik haar. Ik wou net opstaan om haar te helpen zoeken, toen ze haar wijsvinger naar me uitstak. Als teken van ' blijf waar je bent '. Dus dat deed ik maar. Na een minuut kwam ze terug op het bed zitten, met een stylo en een cursusblok. Wat was ze in godsnaam van plan?

Het uiteinde van de stylo verdween in haar mond en ze kauwde er denkend op. Het zag er best schattig uit. " Heb je soms suggesties? Of dingen waar ik zeker rekening mee moet houden? " De stylo kwam weer uit haar mond en ze zette de punt op het papier, klaar om iets op te schrijven. Ze was blijkbaar heel blij dat ze dit alles mocht rekenen. Haar ogen zochten die van mij en ze wachtte op mijn antwoord. " Ik geef je carte blanche. Doe maar wat je wil " Ik wreef met mijn duim over haar wang  en glimlachte naar haar. Het maakte me niet uit hoe het feest eruit zag. Zolang Sophie blij was, was ik dat ook.

" Oke, dan ga ik op zoek naar Lucy " zei ze, met veel enthousiasme. Ze sprong van het bed en liep naar de deur. " Nog één vraagje. Wanneer gaan we dat feest houden? " vroeg ze, terwijl ze in de deuropening bleef staan. De belangrijkste vraag van allemaal. En het was er één waaraan ik zelf nog niet gedacht had. " Dit weekend misschien? " stelde ik voor. We waren midden in de week.  Woensdag om precies te zijn. Dan hadden we, of beter gezegd Sophie, nog een paar dagen om alles klaar te zetten.

Sophie knikte, gaf me een luchtkus en liep dan de kamer uit. Haar voetstappen waren duidelijk te horen op de trap en ze lieten me grinniken. Ik was blij dat ik haar enthousiast had kunnen maken. Ik was ook heel benieuwd om te zien hoe ze het feest ging organiseren. Hoewel ik me daar weinig zorgden om moest maken. Haar kennende zou het tot in de perfectie geregeld zijn. Zeker met wat kleine hulp van Lucy.

A/N: Vote/Comment/Follow