The Story of Sophie & Nathan [#herschrijven]

24. Nathan

Edited= 15/06/2016

24. Nathan

Het nieuws was al snel rond gegaan in de roedel. Het feit dat hun Alfa had teruggekeerd mét iemand bij hem. Ik kon zo al de roddels bedenken die iedereen nu aan het vertellen was. Ik trok er me niet veel van aan. Binnenkort zouden we ze alles uitleggen. Nu hield ik Sophie nog even voor mezelf. Alhoewel. We hadden blijkbaar bezoek gekregen. Kevin en een paar anderen stonden in de woonkamer.

Sophie's grapje over de kleur van onze slaapkamer zorgde voor een goede sfeer in de kamer. Het zorgde er ook voor dat ze zelf minder nerveus werd. Ik kende haar nu al even en ik kon zo aan haar gezichtsuitdrukking zien dat ze zenuwachtig was. Dat ze niet wist wat ze moest verwachten van alle mensen in deze kamer. Michael, mijn derde in lijn, kwam naar ons toe. " Dus, waar is je mate? " vroeg ze nieuwsgierig toen hij bij ons stond. Hij kreeg niet eens de kans om haar iets anders te vragen. Die nieuwsgierigheid van haar begon schattig te worden. Haar ogen keken de hele kamer rond, in de hoop dat ze zelf zijn mate kon vinden.

Michael wierp een korte blik op mij, alsof hij wou zeggen ' je hebt haar duidelijk al goed bijgepraat ' voor hij met zijn hoofd naar de keuken wees. We draaiden beiden ons hoofd en zagen Lucy, zijn mate, samen met een paar andere vrouwen in de keuken staan. Het had me nooit verbaasd dat Michael als eerste zijn mate zou vinden. Hij was de eerste van ons drie die echt volwassen geworden was en hij verdiende het ook echt om al een mate te hebben. Ik had teveel aan mijn hoofd, omdat ik de roedel moest overnemen van mijn ouders. En daar had Kevin me zo goed mogelijk mee geholpen. Toen hadden geen van ons twee tijd genoeg om nog voor een mate te zorgen ook.

" Luce? " Lucy keek meteen op zodra Michael haar naam riep. Ze kwam snel naar ons toegelopen en gaf Sophie een knuffel, in plaats van een hand. " Hallo Luna, ik ben Lucy. Kok, interieurarchitecte, modeontwerpster en ga zo maar door. Welkom in onze roedel. " zei ze vriendelijk. Ze liet haar ogen over Sophie heen gaan en was duidelijk een beeld van haar aan het vormen. Volgens mij was ze al meer aan het denken over mogelijke plaatsen waar ze met z'n twee konden naartoe gaan. Welke plaatsen ze haar zeker moest tonen.

" Ik heet Sophie ... kan je me ook gewoon zo noemen? " Het verbaasde me niet echt dat Lucy meteen met het L-woord zou beginnen. Ze nam nog nooit een blad voor de mond en nu zeker niet. Lucy glimlachte, voor ze knikte. Ze begreep dat Sophie nog even moest wennen aan alles. Dat was ook meer dan normaal. Ze liep met Michael terug weg, naar de keuken waar ik Michael als proefkonijn diende voor het eten. Niet dat ze echt een proefkonijn nodig had. Alles wat ze klaarmaakte was heerlijk.

Hand in hand liepen we verder de kamer in. Een paar andere roedel leden begroetten ons." Heb ik iedereen ontmoet die ik moest ontmoeten? " vroeg Sophie zodra we wat verderop in de kamer stonden. Ik keek even rond, iedereen bekijkend en bedacht me dan dat mijn ouders er nog niet waren. Hopelijk was het blije mama én ging ze niet over kinderen beginnen. Dat was een gevoelig onderwerp en ik had liever niet dat mijn moeder Sophie in een bepaalde richting ging duwen.

Alsof mijn ouders wisten dat we net over hun begonnen waren stoof mijn moeder de kamer in. Ze ging meteen naar haar doel, ons ... Eerst kreeg ik een knuffel voor ze met een grote glimlach naar Sophie keek. " Jij moet Sophie zijn " begon ze. Ze pakte Sophie's handen vast en net zoals de anderen bekeek ze haar goed. " Je bent echt prachtig. Dat gaan echte mooie kindjes zijn,Nathan " Mijn moeder keek me over haar schouder aan en het enige dat ik haar als reactie gaf was een opgetrokken wenkbrauw. De tweede zin en ze begon er al mee. Kon ze dan niet één keer normaal doen? We waren net samen en ze verwachtte al dat hier kinderen zouden rondlopen. Daar was het nog veel te vroeg voor.

Sophie voelde haar ook wat gegeneerd. Haar wangen werden meteen vuurrood en ik trok haar in een omhelzing zodat ze zich wat kon verstoppen. Dat deed ze ook. Haar gezicht verdween in mijn shirt en ik drukte een kus op haar haar, voor ik mijn vader naar ons toe zag komen. Zijn reactie was even belangrijk als mijn moeder's reactie. Van mijn moeder had ik geen slechte reactie verwacht. Ze was gewoon blij voor me dat ik mijn mate gevonden had en zou nooit iets slechts kunnen zien in Sophie. Mijn vader daarentegen was meer op zijn hoede bij vreemde. Het was iets dat ik bij andere Alfa's ook al gezien had. Ik hoopte maar dat het een even goede reactie was. 

A/N: Ik hou van Nathan's moeder haha :p Misschien moet ik maar eens een naam voor haar bedenken. 

4000 views :O Ik ben er net ook achter gekomen dat elke hoofdstuk al meer dan 100 views heeft :O

Vote/Comment/Follow