The Story of Sophie & Nathan [#herschrijven]

48. Nathan

48. Nathan

Ik grinnikte zodra ik Sophie's opmerking hoorde van boven. Met een zak vol chips en een film ging ik naar boven. Het was nu toch al te laat om nog iets te doen, dus bedacht ik dat het het beste was om hier te blijven. " Welke film heb je meegenomen? " Ze griste ze uit mijn handen en bekeek ze allemaal, voor ze me eentje teruggaf.

De volgende ochtend lagen we nog steeds tegen elkaar aan, ook nog toen de zon in ons gezicht scheen. " wat zijn de plannen voor vandaag? " vroeg ik aan haar. Sophie drukte haar gezicht nog wat dichter in mijn borst. " We kunnen nog wel een tijdje blijven liggen. Als je dat liever wil. " We besloten dat dan toch maar te doen, tot we honger kregen.

We gingen het trapje af, naar de benedenverdieping en ontbeten daar. " waar is de badkamer? " Sophie stond wat hulpeloos in de gang, met haar handdoek in haar hand. Gisteren hadden we geen zin meer gehad om nog tot beneden te komen. We lagen te comfortabel. " Laatste deur links " Ze glimlachte nog even naar me, voor ze naar de badkamer ging.

Een paar minuten later hoorde ik de douche gaan. En toen begon de verveling te beginnen. Als het van mijn wolf afhing stond ik nu in die badkamer, in die douche. Maar met mijn weinige zelfcontrole bleef ik toch maar staan. En alles wat mijn wolf zei hielp niet echt. Uiteindelijk kwamen we tot een compromis. We gingen gewoon ' controleren ' of alles nog in orde was met Sophie.

Langzaam liep ik naar de deur toe en stak mijn hoofd in de badkamer. Ze stond nog steeds te douchen. Alleen merkte ze niet dat ik er was. Eén stapje kon geen kwaad toch? Ik zette nog een stap en voor ik het wist stond ik voor het douchegordijn. Dat waren wel veel stapjes. " Nathan? " Shit. Ze had me blijkbaar gehoord. Ze stak haar hoofd langs het douchegordijn maar zorgde ervoor dat ze bedekt was. " wat doe je hier? "

" Ik ging net weg ... Ja, dat ga ik doen " Ik wees een paar keer naar de deur, maar om één of andere reden dachten mijn voeten er niet aan om al weg te gaan. Bedankt innerlijke wolf ... " Je ging net weg hé? " Ze trekt een wenkbrauw op. " Tot straks " Ze zwaaide naar me, voor ze weer helemaal achter het gordijn verdween. Ik bleef nog kort staan, voor ik toch naar de deur stapte.

A/N: Een opvullend hoofdstukje maar best wel schattig van Nathan of niet haha :p

Zorg zeker dat je hoofdstuk 47. Sophie gelezen hebt. Ik heb er twee op één dag geplaatst ;) 

Vote/Comment/Follow