The Story of Sophie & Nathan [#herschrijven]

51. Nathan

51. Nathan

Mijn telefoontjes waren sneller gedaan dan verwacht. Blijkbaar was er één of andere brand geweest en ik moest bellen naar andere roedels om te zien of ze grondstoffen konden sturen om het te repareren. Sophie was nu al ik-weet-niet-waar en daarom besloot ik maar het hutje te verkennen. Het was al een tijd geleden dat ik hier nog geweest was.

Zoals ik Kevin had gevraagd had hij in een logeerkamer versieringen gelegd. De deur had de hele tijd op slot gezeten. Tot nu. Ik zat een tijdje naar die versieringen te kijken, tot ik me bedacht dat ik ze wel kon gebruiken. Ik wou Sophie verrassen. Laten zien dat ik veel moeite wou doen voor haar.

Dus ik begon te versieren. Eerst langs buiten. Rozenblaadjes, lichtjes, slingers, noem maar op. Daarna de binnenkant. Enkel in de slaapkamer liet ik de kaarsjes niet branden. Waarom? Anders leek het alsof ik iets verwachtte. Wat niet zo was. Alleen zou ik natuurlijk niet nee zeggen als ze wel iets wou doen.

Ik hoorde Sophie's voetstappen al op het brugje naar de voordeur. Daarom verstopte ik me snel in één van de kamers. Ze stapte een tijdje rond, tot ze uiteindelijk naar de slaapkamer ging. Zoals ik verwacht had.

Eenmaal zij boven was, ging ik het trapje op en sloeg mijn armen om haar heen." Ik wist wel dat je zou begrijpen dat je naar hier moest komen " Ze liet haar hoofd wat naar achter vallen toen ik een kusje in haar nek drukte. Het was pas daarna dat ze zich omdraaide in mijn armen. " Wat ben je van plan? " vroeg ze me. Haar ogen twinkelden een beetje. Iets wat ik geweldig vond. Ik zou er alles voor doen om die twinkel te kunnen zien. " Niets. Helemaal niets " zei ik. Sophie trok opeens een pruillip, wat mijn bezorgdheid liet stijgen. " Ik wil brandende kaarsjes " zei ze. Ik grinnikte en deed zoals ze vroeg. Het begon echt wel donker te worden in deze kamer.

Daarna ging ik terug naar haar toe en sloeg mijn armen weer om haar heen. " ik hou van je, weet je dat " zei ik tegen haar. Het was de waarheid. Nog nooit was ik zo verliefd geweest op een meisje. Op mijn meisje. Ik drukte haar door die gedachte nog wat dichter tegen me aan. " Ik hou ook van jou, Alfaatje " Ze stond op haar tippen en drukte haar lippen op die van mij. Het moment voelde best compleet. Wij tweetjes. Alleen. In een kamer vol met kaarsjes. Een kamer met een bed. Hup Nathan! Gooi ze erop! Mijn wolf was weer zijn enthousiaste zelve ... Mijn lippen bewogen nog steeds op die van haar. " Nathan " Ze zei mijn naam tegen mijn lippen. Haar handen grepen de onderkant van mijn shirt vast. En dat was het moment waarop we beiden ons verstand op nul zetten. Zomaar, zonder mekaar iets te zeggen.

A/N: En daar is het moment waar iedereen op gewacht heeft :) Een uitgebreid hoofdstuk over alles van die nacht komt er niet, tenzij jullie dat echt willen natuurlijk haha :p

Een leuk extra hoofdstuk hé :) Zorg zeker dat je 50. Sophie gelezen hebt, want ik heb 2 hoofdstukken op één dag geplaatst. 

Vote/Comment/Follow