The Story of Sophie & Nathan [#herschrijven]

20. Nathan

Edited = 13/06/2016

20. Nathan

Ik drukt een kus in haar nek, recht op de plaats waar mijn mark zat. Haar terug dicht bij me hebben maakte me terug veel kalmer én het was beter voor mijn concentratie. " Ik zal snel terug moeten, engel. " zei ik tegen haar huid. Ik voelde hoe er kippenvel ontstond en er een rilling door haar heen ging. Ik hield van het effect dat ik op haar had. Net hetzelfde als bij mij. Elke aanraking zorgde voor tintelingen. Het zorgde er nog meer voor dat ik haar wou aanraken, wou kussen en wou knuffelen.

Ik wou haar niet verplichten om met me mee te komen, maar ik had natuurlijk wel liever dat ze meekwam. Volgens mij kon ik het niet aan om opnieuw een paar dagen zonder haar te moeten doorbrengen. Ik maakte me gewoon veel te veel zorgen. Ik kon aan niets anders denken dan aan haar, en daardoor was ik ook niet echt van waarde in de roedel.

" Misschien wil ik wel mee. Maar moeten we dan een groot feest geven en dergelijke? Kan ik me dan nog even verstoppen? " Ik grinnikte zachtjes. Haar vraag verraste me niet echt. Het was geen geheim dat Sophie liever nog even wachtte om de taak als Luna op zich te nemen. Daar was ook helemaal niets mis mee. Alleen had ik dat liever vroeg dan laat. " Natuurlijk. Alles op jouw tempo." zei ik en drukte haar dichter tegen me aan. Ze maakte een tevreden geluidje dat mijn hart sneller deed slaan. Wat hield ik er toch van om haar in mijn armen te hebben.

Haar moeder was zo vriendelijk om me iets te eten te geven. Ik had al een tijdje niet gegeten, omdat ik onderweg was naar hier, en was haar daar heel dankbaar voor. Daarna gingen we naar boven." Dus, moet ik mijn koffers pakken? " Ze stond al naast haar geopende kleerkast. Het liefste zou ik inderdaad hebben dat ze meegaat, dat ik haar dicht bij me had en me niet altijd moest afvragen of ze wel in orde is. Maar door de rogues wist ik niet of ze wel zo veilig zou zijn bij mij. Kevin zou bij haar moeten blijven als ik weg moest.

In die paar seconden dat ik niet antwoordde op haar vraag ,probeerde ik mijn keuze af te wegen. Wat was het beste voor ons allebei. Ze had niet echt gezegd dat ze er iets op tegen had om mee te gaan en stiekem vond ik het toch maar een vreemd idee om een andere man, ook al was het mijn bèta en vriend, op haar te laten passen. Dat was mijn taak! " pak ze maar " zei ik met een glimlach. Ze leek blij met mijn antwoorden en begon meteen haar kleren in koffers te steken. Ondertussen ging ik op het bed zitten, kijken hoe ze haar kamer in een paar koffers begon te steken. Van mij mocht ze zoveel meenemen als ze wou. Alles om mijn huis ons huis te laten worden. Zodat ze zich er thuis zou voelen.

" kan je al iets vertellen over de roedel?" Ze keek niet op toen ze me de vraag vroeg. Haar rug was het enige dat ik zag van haar. Haar hoofd verstopt in de kleerkast. Wat moest ik haar vertellen over de roedel? Of beter gezegd, wat moest ik haar zeker zeggen. Ik dacht even na en begon mijn uitleg. " We zijn best een grote roedel, maar dat wist je waarschijnlijk al. Je hebt ook kennis gemaakt met Kevin, mijn bèta en dan is er nog Michael, mijn derde in lijn. Michael heeft zijn mate al gevonden. Ze is absoluut het tegenovergesteld van hem. Vrolijk, altijd goedgezind en vooral heel kleurrijk. Michael is ... " Ik zocht naar de juiste woorden om mijn andere beste vriend te omschrijven.

" Michael is zoals je zelf al gemerkt hebt nogal verlegen, maar zelfs met weinig woorden verstaan we elkaar. Ik heb zijn mate wel moeten promoveren tot zijn assistente. Anders zou onze roedel vierkant draaien én moest ik op zoek gaan naar een nieuwe gamma " lachte ik. Het was inderdaad waar. Michael was eigenlijk net zoals ik. Hij kon het ook niet aan om een aantal uur per dag uit haar buurt te zijn. Achter mijn rug ging hij altijd naar haar toe en na een paar pogingen om hem toch aan het werk te zetten, dacht ik dat het het beste was om hen gewoon te laten samen werken. Het was het beste voor iedereen.

Ze keek even op van haar bezigheden. Een shirt in haar handen en ze friemelde eraan. " Denk je dat ze me leuk gaan vinden? Als ik veel met hen ga samen werken heb ik het liefste dat we goed overeen komen " Ze draaide zich opnieuw van me weg, alleen om het shirt op te vouwen en in haar koffer te steken.

Ergens had ze wel gelijk, maar ik maakte me er weinig druk in. Mijn vrienden zouden haar geweldig vinden. Niet alleen omdat ze hun Luna was. En voor Lucy, die hadden we al zeker aan onze kant. Die wachtte al een hele tijd op een nieuwe vriendin en die zou ze natuurlijk vinden in Sophie. " Ik denk niet dat we veel problemen zullen moeten verwachten " zei ik met een glimlach. Ik kon eigenlijk niet wachten om haar aan iedereen voor te stellen. Ze lachte en draaide zich naar me om, zodat ik haar een knipoog kon geven. Haar wangen kleurden vuurrood. Zo snel ze kon liep ze haar badkamer in. Daar was ze verlost van mijn plagerijen, maar niet voor lang natuurlijk.   

A/N: meer dan 2000 views :D 

Vote/Comment/Follow