The Story of Sophie & Nathan [#herschrijven]

5. Sophie

Edited: 16/05/2016

5. Sophie

" Volgens mij krijg ik straks een preek van mijn vader " zei ik na een tijdje. We hadden al over van alles en nog wat gepraat. Ik was al redelijk veel te weten gekomen over hem én de roedel. Ik kon niet geloven dat ik een Luna zou worden. De moeder van een roedel. Het beangstigde me wel dat het zo snel dichtbij kwam. Ik had niet zoveel tijd om aan dat idee te wennen, maar ik was er zeker van dat Nathan me zou helpen om een goede Luna te worden.

" Je vader heeft niets te zeggen over je, Sophie. Je bent volwassen. Hij moet je niets als een kind behandelen " Daar had hij wel gelijk in. Mijn vader moest maar accepteren dat Nathan mijn mate was. En daarbij, zo slecht was Nathan toch niet? Ik was nu al een paar uur bij hem en ik had echt nog geen slechte kant kunnen vinden. Iedere Alfa had een eigen manier om zijn roedel te leiden zeker. Misschien was dat de reden waarom mijn vader hem niet mocht. Omdat hun manier van leiding gewoon verschillend was.

" Misschien gaan we beter naar binnen. Het is al laat en ik wil liever niet dat je problemen krijgt met je vader " zei hij. Dat bezorgde kantje van hem vond ik super schattig. Hij wou echt het gene doen dat het beste was voor mij. " Ik vind het heel lief dat je zo bezorgd bent om me, maar mijn vader is echt het laatste waar ik aan denk nu " zei ik en drukte voorzichtig een kus op zijn wang.

Nathan stond als eerste recht en pakte mijn hand vast. We liepen naar mijn kamer. Ik probeerde me te herinneren of ik wel had opgeruimd. Gelukkig bleek dat het geval te zijn. We gingen op mijn bed en hij keek nieuwsgierig mijn kamer rond. Mijn kamer was een echte weerspiegeling van mijn karakter en volgens mij was hij alles in zich op aan het nemen, om een idee te krijgen over mij. Hij zei ook even niets, voor hij zich terug naar me toedraaide.

" Waar hou je zoal van, Sophie? " Zijn ogen keken recht in die van mij. Ik schoof een beetje op, zodat ik naast hem zat. Zijn arm belandde achter mijn rug en ik legde mijn hoofd tegen zijn borst. " Ik hou van zoveel dingen " zei ik. " Vooral van tekenen of weggaan met vriendinnen. Films kijk ik ook wel graag " Ik sloot even mijn ogen. " Gelukkig hebben we Netflix " lachtte hij. Door de lach veerde ik wat omhoog.

" Ik denk dat ik nu maar beter ga. Je vader zal waarschijnlijk aan het wachten zijn, tot ik weg ben om met je te praten " Ik zette me opnieuw wat rechter. Het idee dat Nathan weg zou gaan naar zijn kamer stond me niet echt aan, maar morgen zou ik hem weer zien. Dat was dus echt iets waar ik naar uitkeek. " Slaapwel Sophie " zei hij, voor hij een kus op mijn voorhoofd drukte. Hij liep naar de deur, net toen ik: " Slaapwel Nathan " zei. Hij sloot de deur achter zich en ik bleef alleen achter.

In een paar uur tijd was mijn leven drastisch veranderd. Ik had een mate én hij was een Alfa. En niet zomaar één. Hij was de Alfa die mijn vader het meeste haatte. Ik draaide me op mijn zij en probeerde te slapen. Het lukte niet. Ik bleef maar draaien en keren. Kwam het omdat Nathan niet bij me was? Ik kende hem nog maar net en het leek alsof hij mijn leven al controleerde.

Misschien zou ik naar hem toe kunnen gaan? Niemand die het erg zou vinden, we waren dan ook mates. Ik stapte uit bed en liep naar buiten. De gastenkamers waren in een gebouw wat verderop. Terwijl ik ernaar toe liep dacht ik na over Nathan. Mijn vader had hem altijd voorgesteld als een moeilijk iemand, met een eigen mening. En hij was één van de gevaarlijkste alfa's. Alleen had ik daar nog niets aan gemerkt. Hij was juist heel lief rondom mij. 

Pas op dat moment merkte ik een wolf op. Ik draaide me om, klaar om weg te rennen en te veranderen als wolf toen een andere wolf me tegen de grond drukte. Ik riep om hulp en spartelde ondertussen tegen maar ze waren te sterk. Ze begonnen me te bijten en de tranen liepen over mijn wangen. Was Nathan nu maar hier. Hij zou me redden. Ik probeerde de wolven van me af te duwen en mezelf te beschermen, terwijl ik hem riep. Zo luid ik kon. Ik hoopte dat hij me hoorde.   

A/N: Volgens mij kon ik niet spannender eindigen haha :p Wat denken jullie dat er gaat gebeuren? Gaan ze op tijd zijn?

Vote/Comment/Follow