The Story of Sophie & Nathan [#herschrijven]

43. Sophie

43. Sophie

Ik bekeek mezelf in de spiegel. De lange witte jurk die ik met Lucy gekocht had eergisteren paste me perfect. Alleen voelde ik me te nerveus om dat zelf toe te geven. Kevin stond in de deuropening te wachten. " Je ziet er prachtig uit. " Daarna keek hij op zijn horloge. " We zijn al te laat. Het is beter als we voortmaken. " Hij stak zijn hand naar me uit en na een diepe zucht legde ik de mijne erin.

" Blijven ademen. Kijk gewoon de hele tijd naar Nathan en als er iets zou gebeuren is hij erbij. Denk gewoon dat alleen jullie twee daar staan " Kevin wandelde naast me over het pad naar de tuin. Met elke stap die ik zette kwam ik dichter en dichter bij het prieeltje. Een signaal werd gegeven en de eerste gezichten draaiden naar mij.

" Rustig blijven " fluisterde Kevin naar me, terwijl we naar Nathan liepen. Zijn ogen waren op mij gericht. Een kleine glimlach brak door op zijn gezicht en het maakte me wat rustiger. Hijzelf zag er super uit. Nog nooit had ik hem in wit gezien. Waarschijnlijk omdat hij het veel te snel vuil zou maken.

Kevin bleef staan voor Nathan en gaf me aan hem, voor ik naast hem moest gaan staan. " We zijn hier vandaag bijeen om Sophie in onze roedel te verwelkomen. Ze zal niet alleen de rol van een roedel lid op zich moeten nemen maar ook verantwoordelijkheden zweren om de roedel te leiden als haar rol van Luna " Even bleef het stil toen Nathan stopte met praten. Lucy had een paar keer met mij de ceremonie geoefend, dus ik wist dat ik zijn woorden nu moest nazeggen. Ondertussen kende ik ze al uit het hoofd.

" Ik, Sophie Grey, zweer mijn plichten als roedel lid aan te nemen en te vervullen. " Ik probeerde mijn stem niet te laten trillen toen ik het zei. " Ik zweer trouw aan mijn Alfa en zal altijd zijn bevelen opvolgen " Nu kwam de laatste zin. Diegene die mijn leven zou veranderen. " Ik zweer de taak van Luna te aanvaarden en de roedel te leiden en te beschermen "

Nathan haalde een mes tevoorschijn en maakte een korte snee in mijn hand. Hij aarzelde kort, alsof hij het liever niet wou doen. De kleine beetjes bloed die eruit druppelden liet hij over een speciaal symbool gaan, die op een sokkel achter ons stond. Het was het symbool van de roedel. Dezelfde als mijn mark.

" Vanaf nu bent u, Sophie Grey, Luna van deze roedel. " Nathan zette een stap opzij. " Buig voor jullie Luna! " Dit hadden we niet geoefend, maar iedereen deed wel wat hij vroeg. Alle roedelleden gingen op hun knieën en bogen voor mij, terwijl de niet-roedelleden alleen hun hoofd bogen in respect.

A/N: Sophie is nu officieel de Luna van de roedel :) Daar hebben jullie lang op moeten wachten haha :p

Vote/Comment/Follow